Mijn zoon van 28 jaar

Beste Jill, ten eerste wil ik je condoleren met dit ontzettend zware verlies.
Ten tweede; ik heb precies hetzelfde meegemaakt alleen dan gaat het over mijn broer (voor de deur van Slachtofferhulp ) en ik weet heel goed hoe u zich voelt en waar u door heen gaat. Er komt er nooit een einde aan.
Ten derde: U hoeft niet bij deze instantie slachtofferhulp aan te kloppen, want ze doen namelijk niks voor je. Nul, nul, nul.
Je loopt bij hun tegen een deur niet nooit open gaat.

Het meeste heeft u bij toevallige ontmoetingen en een fijn gesprek met onbekenden. Dat heeft mij geholpen.
Niet door hulpverleners van deze instantie en ook niet van een OM of minister van Justitie. Waar je wel wat aan hebt zijn mensen van de Recherche. Deze zijn altijd vriendelijk en altijd tijd voor je.
Ik zou graag de bezem door de instantie slachtofferhulp halen.

Het is eigenlijk triest dat u dit van mij moet horen. Ik wens u de komende jaren heel veel geluksmomentjes al zullen die spaarzaam zijn.

Ze zullen nu wel denken;” meneer is een beetje boos”
Nee niet boos maar ervaringsdeskundige, helaas !

Lieve Grt

Wat is het herkenbaar. Het gemis en verdriet om het verlies van je zoon, die roes waar je niet uit komt. Er komt van alles op je af waar je geen invloed op hebt en waardoor je je zo machteloos voelt.
Daarnaast ook de angst en onzekerheid hoe het onderzoek verder zal lopen.

Ik heb geen woorden die je pijn kunnen verzachten want die zijn er niet.
Weet dat er mensen in je omgeving zijn die je graag willen helpen. Ook hier op de community kun je altijd je verhaal kwijt en steun zoeken.
Ik leef met je mee.
Liefs Anja

Wat een groots verlies. En dan ook afschuwelijk de onzekerheid te hebben. In je woorden lees ik je boosheid, angst.
Wat heb jij nu nodig om jezelf staande te houden?