Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Nabestaanden van een ongeval of geweld

Mijn zoon van 28 jaar

Mijn zoon is vermoord ik leef in een roes al bijna 7 maanden weet gewoon niet hoe nu verder het onderzoek loopt nog er is 1 dader aangehouden maar ben zo bang dat hij vrij gelaten word ze zijn nog op zoek naar een andere verdachte ook

Bezig met laden...

9 Reacties

16 april 2025
Beste Jill, ten eerste wil ik je condoleren met dit ontzettend zware verlies.
Ten tweede; ik heb precies hetzelfde meegemaakt alleen dan gaat het over mijn broer (voor de deur van Slachtofferhulp ) en ik weet heel goed hoe u zich voelt en waar u door heen gaat. Er komt er nooit een einde aan.
Ten derde: U hoeft niet bij deze instantie slachtofferhulp aan te kloppen, want ze doen namelijk niks voor je. Nul, nul, nul.
Je loopt bij hun tegen een deur niet nooit open gaat.

Het meeste heeft u bij toevallige ontmoetingen en een fijn gesprek met onbekenden. Dat heeft mij geholpen.
Niet door hulpverleners van deze instantie en ook niet van een OM of minister van Justitie. Waar je wel wat aan hebt zijn mensen van de Recherche. Deze zijn altijd vriendelijk en altijd tijd voor je.
Ik zou graag de bezem door de instantie slachtofferhulp halen.

Het is eigenlijk triest dat u dit van mij moet horen. Ik wens u de komende jaren heel veel geluksmomentjes al zullen die spaarzaam zijn.

Ze zullen nu wel denken;” meneer is een beetje boos”
Nee niet boos maar ervaringsdeskundige, helaas !

Lieve Grt
16 april 2025
Dank je wel voor je medeleven en idd zo voel ik het ook steeds tegen dichte deuren aan lopen het gevoel hebben dat je gek aan het worden bent schreeuwen om hulp die je niet kan krijgen en wat je zegt is echt waar van onbekenden heb daar zeker veel meer steun van dan van bekenden het is toch ongeloofelijk eigenlijk ik stond altijd voor iedereen klaar was voor iedereen een luisterend oor ik hoef er niks voor terug hoor maar dat gevoel wat je ervan krijgt en het is niet bij iedereen maar er zijn mensen nee geen mensen bah bah en ik weet heus wel dat het moeilijk is in mijn geval maar ach weet je ik ben zo boos machteloos en voel me soms zo eenzaam he ik vind het niet gek hoor dat sommige mensen hele traumas oplopen ik doe zo mijn best maar kom gewoon niet verder pppffff
03 april 2025
Wat is het herkenbaar. Het gemis en verdriet om het verlies van je zoon, die roes waar je niet uit komt. Er komt van alles op je af waar je geen invloed op hebt en waardoor je je zo machteloos voelt.
Daarnaast ook de angst en onzekerheid hoe het onderzoek verder zal lopen.

Ik heb geen woorden die je pijn kunnen verzachten want die zijn er niet.
Weet dat er mensen in je omgeving zijn die je graag willen helpen. Ook hier op de community kun je altijd je verhaal kwijt en steun zoeken.
Ik leef met je mee.
Liefs Anja

16 april 2025
Dank je wel anja doet me goed
17 april 2025
Dank je wel Anja
02 april 2025
Wat een groots verlies. En dan ook afschuwelijk de onzekerheid te hebben. In je woorden lees ik je boosheid, angst.
Wat heb jij nu nodig om jezelf staande te houden?
02 april 2025
Dat weet ik nou juist niet wat goed zal zijn er is nog zoveel meer wat er bij komt kijken
05 april 2025
Eigenlijk wordt je geleefd en dat kost veel energie. Er is daardoor geen ruimte voor jezelf en alle emoties van boosheid, ongeloof, verdriet razen door elkaar. Ik schrijf van me af en ook heb ik besloten binnenkort wandeling https://www.walkofgrief.nl/ te maken. Tijd voor mezelf en geen contact met anderen.
Heb je ook iets waardoor je ruimte kan maken voor jezelf?
16 april 2025
Ik ben nog zo aan het zoeken wat mij kan helpen maar alles is nog zo onzeker me hoofd draait overuren het is zo zwaar en mis hem zo vreselijk veel