Administratieve rompslomp en oneerlijkheid

Zodra er iemand komt te overlijden en jij achterblijft, komt er zóveel administratie op je af. Dingen waar je niet voor gekozen hebt en niet om gevraagd hebt. Er komen talloze brieven binnen, waarvan je vaak de helft niet begrijpt. (Althans, misschien klinkt dat dom, maar soms dacht ik echt: wat?)

Ik bleef ook nog achter met een minderjarig kind. Opeens moet ik formulieren meenemen als ik op vakantie wil. En ik moet stukken aanleveren over ons vermogen op het moment dat mijn man overleed. Kijk, ik snap dat er ook mensen zijn die misbruik willen maken van dit soort situaties. Maar kan het soms misschien wat makkelijker? Ook zijn de brieven vaak zó onpersoonlijk.

Ik ga nu langzaam richting drie jaar zonder mijn man. Begin deze maand kreeg ik een brief van de rechtbank dat ik documenten nog niet had aangeleverd. Die had ik in januari 2024 wel gewoon ingediend. Zo'n brief krijgen voelt naar — alsof je iets verkeerd hebt gedaan. Bovendien word je in één klap weer teruggetrokken naar dat moment.

Ik heb de documenten (en dat zijn er veel) opnieuw aangeleverd. Om te kijken wat ik nu allemaal mail, heb ik ze opnieuw bekeken. Alles komt dan weer boven, en het doet weer net zoveel pijn als op die ene dag.

Ik zal heel eerlijk zijn: terwijl ik op mijn werk was, moest ik echt even roepen: waarom is het leven soms zo oneerlijk? Gelukkig vinden mijn collega’s het niet erg als ik dit soort momenten heb. Dat helpt.

Maar wat is het leven soms oneerlijk. En wat komt er veel administratieve rompslomp bij kijken.

Ervaren jullie dit ook?