Terug naar Voor slachtoffers van geweld

Huiselijk geweld

29 maart 2019 • 2 Weergaven • Openbaar

Hallo, omdat ik slachtoffer ben van huiselijk geweld en nog middenin het verwerkingsproces zit heb ik mij hier aangemeld. Ik wil mijn verhaal graag delen.  Ik ben nu bijna 10 jaar getrouwd en het geweld is er langzaam ingeslopen. Ik ben er helaas in mee gegroeid, omdat ik niet anders kon. Ben 54 jaar, en ik heb m’n hele leven alleen dominantie gekend. Daar wil ik vanaf. Het laatste incident had als gevolg dat ik met een gebroken dijbeen in het ziekenhuis ben gekomen. Vandaag heb ik een gesprek met mijn man, onder begeleiding van ‘Veilig Thuis’. Ik moet hem zeggen dat ik ga scheiden van hem. Heel soms wel dat stemmetje, dat zegt: wat zielig, misschien moet ik dit niet doen. Veranderen doet hij toch niet, maar ik vind dat echt heel zwaar. We gaan allebei een moeilijke tihd tegemoet, maar sterk als ik ben, zal ik hier door komen. Hij is een therapie gestart, wat ik ook zal moeten doen. 

Bezig met laden...

18 Reacties *

15 augustus 2019
Gelukkig klikt het goed met de therapeute. Ik begin thuis ook wel veel meer te zeggen, vanuit mezelf. Hoe is ergens tegenaan kijk. Dat geeft mij inderdaad nog steeds twijfels over hoe ik tegen deze relatie aankijk. Maar nog lang niet genoeg, met hulp van therapie gaat me dat ooit lukken. Liefs!
15 augustus 2019
Hey Muisje, wat fijn om weer van je te horen! Gelukkig is je heup weer genezen. En ja, osteoporose dat is niet echt bevorderlijk voor de stevigheid van je botten, misschien dat je hiervoor wat extra magnesium of calcium mag slikken van de arts? En ja, ik kan begrijpen dat je er voor jezelf nog niet uit bent. Je twijfels geven mij aan dat je nog volop in een proces zit. En dat geeft niet, er komt een tijd dat je het wel weet. Al is het nu allemaal vermoeiend en lijkt het begrip er niet te zijn. Ik kan je alleen adviseren door te gaan met de therapie, ik neem aan dat je daar ook je twijfels kunt neerleggen? Vaak kan een therapeut je een andere kant laten zien waardoor het voor jou ineens duidelijk word. Heel veel sterkte! Liefs van Yvonne
15 augustus 2019
Hoi Yvonne, m’n heup is weer genezen. Nu heb ik alleen ook nog osteoporose erbij, balen. Thuis gaat het redelijk, de therapie werkt verhelderend. Alleen weet ik niet of ik echt nog verder wil met deze relatie. Ik ben zo aan het twijfelen, hij doet erg zijn best, maar hij wantrouwt mij. Ik doe spelletje op telefoon met ‘n vriend waarbij we ook kletsen met elkaar. Dat vind m’n man niet leuk. Hij houd me met alles erg in de gaten, wil alles samen doen. Maar ik heb erg veel behoefte aan rust en soms ff lekker alleen zijn, wat hij niet begrijpt. Kortom, erg moeilijk allemaal.
17 juni 2019
Hoi Muisje, sorry dat ik wat later reageer, ik was erg druk. Ik begrijp dat je een kort lontje hebt en je vol woede zit. Maar behalve dat je daar zelf last van hebt, reageer je het op anderen af, terwijl ik denk dat dat niet je bedoeling is. Dus dat je daar wat aan moet doen, therapie, voor het korte lontje en woede, lijkt me duidelijk. Ik vind dat je op dat moment een hele goede stap hebt gezet om je therapeut te appen, en dat de gesprekken deze week weer verder gaan. Het is belangrijk om te achterhalen wat jij wilt, te achterhalen waarom je je laat verleiden tot een woede aanval, te achterhalen waarom je woede blijft. Want je kunt dit niet voor zijn voeten blijven gooien, zeker niet als je eerst besloten hebt om samen verder te gaan. Begrijp me niet verkeerd, want dit is geen verwijt naar jou, want ik begrijp je juist heel goed. Ik denk dat je er verstandig aan doet om je meer te focussen op of de woede enkel door de duw komt, of dat er veel meer achter deze woede zit dan je tegen jezelf zegt. En is de duw een excuus geworden om boos op hem te kunnen zijn door hoe hij je behandeld heeft in al die jaren. Hopelijk ga je hier uit komen met je therapie, heel veel sterkte daarmee, dit is de eerste stap! Heel goed! Groetjes van Yvonne
17 juni 2019
Hoi Yvonne, ik moet deze woede alleen mijzelf verwijten en naast de therapie samen ook voor mezelf met hulp alles op ‘n rijtje krijgen. Dat ga ik zeker doen. Die woede was echt niet de bedoeling om op hem af te reageren. Ik let er ook op dat dit nooit meer zal gebeuren, er is naast ‘de duw’ nog zoveel om voor mezelf te verwerken. Leren om mezelf te vinden, het probleem rond mijn kinderen (al heel lang niet meer gezien, door van alles) een plek te geven, leren uit te vinden wie ik ben en wat ik wil. Kortom, nog veel te doen en te leren. Dank je voor je open reactie, vind het geen verwijt maar juist fijn! Groeten terug.
01 mei 2019
Dank je, Yvonne. Ooit komt het goed
14 juni 2019
Yvonne, eindelijk is deze week de 1e therapie-sessie geweest, na 2 maanden wachten. We moesten deze keer apart, zo konden we beiden onze frustratie uiten. Mijn man had geen zin, wat goed te merken was aan zijn gedrag. Het is goed gegaan, kon alles echt lekker uiten. Vandaag ging ik zelf helemaal door het lint, er viel een kruk op een vol koffiekopje. Ik heb geschreeuwd en getierd, hij ging daar tegenin en heeft me met zijn woorden weer veel pijn gedaan. Toen ging hij gelukkig even weg. Ik heb alle zooi opgeruimd en heb de therapeute geappt. Ze kon me wat advies geven, erg fijn. Ik heb hem mijn excuus aangeboden, maar hij wees die af. Snap ik best, maar wil zo graag begrip voor mijn woede. Die woede komt omdat er iets knapte in mij, ben gewoon boos omdat ik nog steeds die stomme kruk moet gebruiken, en dat komt weer door zijn duw. Merk dat ik een heel kort lontje heb. Gelukkig woensdag weer therapie, dan samen. Ik ga er alles aan doen om de komende dagen even rust te pakken. Liefs, Marian. Hoe is het met jou?
01 mei 2019
Ik begrijp dat je baalt hoor! Het is ook niet even wat. Heel veel sterkte!
30 april 2019
Nou, ik baal. Net van de orthopeed te horen gekregen dat ik nogmaals een operatie moet ondergaan. De schroeven in m’n heup zitten niet goed. Ik zal een nieuwe heupkom moeten. Gelukkig al snel, volgende week al. Maar oh wat was ik boos, weer ‘n operatie en dat allemaal door een flinke duw!! Bah, niet leuk. Ik merk dat ik naar mijn man toe niet zo vrolijk meer kan zijn, hij snapt dat niet echt. Jammer dan, dit alles heeft een oorzaak, we gaan er wel aan werken maar pppfff. Moest het even kwijt. Liefs.
26 april 2019
Yvonne, jemig wat ‘n verhaal. Ik hoop dat je nu veilig bent. Ik ga jouw boek zeker lezen. Tja, die keuze, ik weet het echt niet of die therapie ons zal helpen, probeer er positief over te blijven al lukt dat me nog niet zo. Hij doet zijn best, maar ik blijf dat stuk gekreukt papier: de littekens zijn blijvend. Liefs, Marian
26 april 2019
Hoi Muisje, Helaas ben ik ook slachtoffer geweest van huiselijk geweld. Ik 15 jaar in een relatie gezeten met huiselijk geweld, met een narcistische man die mij uiteindelijk heeft geprobeerd te vermoorden omdat ik wilde scheiden. Dus ja, helaas heb ik er wat ervaring mee. Ik heb hier een boek over geschreven "Daar zie je aan de buienkant niets van" ISBN9789402189964 http://www.bravenewbooks.nl/yvonnevansinttruijen en op bol.com. En ja, het is fijn om even zonder vooroordeel je hart te luchten. En aan de andere kant, je kunt degene die het je verwijten dat je terug gaat ook niet kwalijk nemen. Vaak word dat uit grote bezorgdheid gezegd. En het is fijn dat anderen bezorgd zijn. Het is jouw keuze, jou leven, jij kiest. En tijd zal het leren of dit de juiste keuze is. En ik hoop werkelijk dat jullie/je hier uit komt. Zoals ik zei, schroom niet om je hart te luchten. Groetjes, Yvonne
25 april 2019
Yvonne, dit is zo fijn joh, echt! Gewoon m’n hart luchten, en geen oordeel krijgen van: dat doe je toch niet, terug naar de man die je mishandelt heeft. Ik hoop echt dat de therapie ons gaat helpen. Ik hou je op de hoogte, liefs Marian
25 april 2019
Hey Muisje, Geen probleem hoor, je bent er nu toch? Ik vind het heel stoer van jullie beide, dat jullie samen in therapie gaan. Communicatie, een gebrek eraan, kan zoveel frustratie brengen. En ik snap dat jij nog boos bent, de herinneringen zijn ook niet zomaar weg. Ik kan ook begrijpen dat hij daar onzeker van word en daar is therapie dan juist weer heel goed voor. Ik hoop werkelijk dat het allemaal goed voor je uit gaat pakken. Wellicht komen jullie dichter tot elkaar, of komt het inzicht dat het zo niet meer verder kan. Je weet het niet. Maar het is een hele stap en ik vind het stoer. Schroom niet om contact te zoeken om je hart te luchten, soms is het lekker om even alles van je af te schrijven. Heel veel succes en sterkte! Groetjes, Yvonne
25 april 2019
Nog een vraagje, als dat mag. Heb jij ook huiselijk geweld meegemaakt? Marian
25 april 2019
Ha Yvonne, ik reageer wat laat, wist niet hoe dit werkte. Maar goed, mijn man en ik hebben veel begeleiding gehad en gepraat met elkaar. Nu toch weer besloten om het gevoel (wat we toch nog hebben voor elkaar) te laten spreken. We wonen weer samen, en gaan de therapie ‘samen geweldloos verder’ volgen. Ik hoop deze week gebeld te worden voor een eerste afspraak, want ik merk aan mezelf dat de twijfel toch toeslaat. Ik vind hem een leuke man, maar ik hou van de man van vòòr het incident. Dat zeg ik hem weleens, en dan maakt dat hem onzeker. Ja me hoela, bij elke pijn die ik nu nog voel, denk ik daaraan terug. En ben ik boos! Ik hoop dat we het samen gaan redden, maar ben daar niet zeker van. Ik blijf hopen en positief. Liefs, Muisje
17 april 2019
Beste Muisje, Hoe is je gesprek verlopen? Ik vind het reuze knap van je dat je de confrontatie met je man aangaat. Ik kan me ook voorstellen dat het reuze spannend is. Ik hoop dat Veilig Thuis jou hierin goede ondersteuning geeft. Je hebt gelijk dat je zijn gedrag niet hoeft te accepteren. Niemand verdiend het om zo behandeld te worden. Ik herken het heel goed dat het erin sluipt, je hebt het in het begin niet in de gaten, je vraagt je af of het wellicht aan jou ligt. Tot het moment dat je beseft dat dit niet meer kan en je gevangen word in een relatie die niet goed voor je is. Helaas zijn we dan al heel wat jaren verder. Maar je kiest nu voor jezelf, je komt nu voor jezelf op. Heel goed Muisje, ook jij verdiend een gelukkig leven. Ik heb respect voor je dat je dit aandurft en ook dat je dit met ons deelt. Ik ben benieuwd hoe je gesprek verlopen is, hopelijk geeft het je inzicht dat je erg sterk bent, dat je eindelijk voor jezelf durft op te komen, dat je sterker bent dan jij denkt. Groetjes, Yvonne
01 april 2019
Hallo Muisje, bedankt voor het delen van jouw verhaal. Knap dat je het durft. Op onze website staat een hoop informatie waar jij misschien wat aan hebt; https://www.slachtofferhulp.nl/zoekresultaten/?q=huiselijk+geweld Als ik iets anders voor je kan doen hoor ik het graag. Groetjes, Eva communitymanager
25 april 2019
Eva, het heeft even geduurd dat ik de website doorhad, maar is nu gelukt. Fijn dat dit bestaat, anoniem maar toch steun en aandacht. Kan daar best emo van worden. Bedankt, Muisje