Wat een leuke avond had moeten worden.

Een paar weken geleden had ik een etentje bij een goeie vriendin die wat te vieren had. Omdat ik wist dat er champagne geschonken zou worden, besloot ik de metro te nemen ipv de auto. 
 

Na een gezellige avond besluit ik naar huis te gaan. Ik neem afscheid van m’n vriendin en loop snel naar t metrostation. Na een paar haltes stapt d’r n man van middelbare leeftijd in. Hij blijft een tijdje ijsberen. Maar opeens stopt hij en gaat een paar rijen achter me zitten. Op een gegeven moment staat hij voor me met z’n hand op z’n kruis en zegt ‘jij gaat bij mij voelen en ik bij jou’. Ik geef aan dat ik dat niet wil en dat hij weg moet gaan. Maar hij blijft maar aandringen. Na een paar keer aandringen besluit ik hem weg te duwen. Maar in een van de pogingen, weet hij me toch aan te randen. Uiteindelijk kan ik hem toch hard wegduwen, zodat ik de metro uit kan rennen. Maar helaas komt hij ook de metro uitgelopen. Maar  gelukkig loopt hij met een boze blik langs me een, het metrostation uit.