Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Angst neemt het soms even over!

Hallo,

 

Thuis heb ik vroeger nooit de emotionele steun en liefde gekregen die ik nodig had. Ik heb dit verhaal dan ook lang weggestopt, maar voel me sterk genoeg om het hier te delen.

Ik was acht jaar toen het me overkwam, seksueel misbruik. Ik zou een leuke film gaan kijken bij iemand thuis. Een vriendje nam me mee onder deze fijne belofte. Echter bleek het de woning van een bekende pedofiel te zijn, hij heeft me die dag seksueel misbruikt.

De dader had ook overal camera’s hangen, zowel binnen als buiten de woning hingen er camera’s. Volgens mij heeft hij daarna de opnames van het misbruik op internet verkocht. Hij deed echt verschrikkelijke dingen met mij (plassen/poepen/bondage/verkleden als meisje/slaan/insecten/snijden). Deze nachtmerrie heeft vier jaar lang geduurd, waaronder lichamelijke en geestelijke bedreiging vaak aan de orde was om mij toch weer terug te laten komen. Hij gaf me ook steeds een beetje geld naderhand. Ik voel me hier nog erg schuldig over. Soms vraag ik me af van ging je niet daarom terug. Ik gaf het namelijk meteen uit aan snoep en chocola. Het maakt me verdrietig als ik er aan terug denk. Niet lang daarna moest ik zelf een kind mee nemen naar zijn woning. Hier kan ik me ook nog erg schuldig over voelen. We moesten verschrikkelijke dingen met elkaar doen, vervolgens met hem, waar ik vandaag nog nachtmerries over zie. Ik voel me soms zo machteloos en opgejaagd door de dingen die er zijn gebeurt. De angst neemt het op dat moment even over, voel pijn in me lichaam en dwaal dan af.

Gelukkig krijg ik elke dag veel steun en liefde van de mensen om me heen. Daar ben ik ze erg dankbaar voor. 

De dader is inmiddels overleden maar onlangs heb ik me verhaal dan toch bij de politie gedaan. Dit deed me erg goed.

Nu ga ik beginnen met een lang helingsproces en helen gaat me zeker lukken. Hier ben ik van overtuigd.

Bezig met laden...

5 Reacties *

08 januari 2021
WOW! ow wat erreeug! Kon t bijna niet af lezen, kotsneigingen serieus, wat voor zieke kerels er vrij rondlopen! Ongelovelijk erg! Kinderen misbruiken en vernederen keer op keer, wat is dit?! Sprakeloos... Hoe gaat t nu met je? Ik wens je veel goeds toe, maak er wat moois van nog. liefs, mmizu
25 december 2020
Esther, bedankt voor je lieve bericht. Dit geeft me energie. Ik ga je deze week een persoonlijk berichtje sturen om me aan te melden. Jou verhaal was ook zeer herkenbaar, vooral dat masker dat ik op doe naar de buitenwereld. Ook het please gedrag dat vooral stamt op "houd van mij",. "houd van mij". Dit bedoel ik absoluut niet verkeerd. Ik vind mensen helpen erg leuk. Wat me alleen moe maakt of energieloos is dat ik soms zo ver ga om mensen tevreden te houden dat me schouders er van omlaag gaan hangen, geen zelfvertrouwen heb en geen eigen wil of mening. Daar wil ik hard aan werken, om ook is nee te zeggen. Bij me eigen standpunten kunnen blijven. ik geloof dat dit ook gaat lukken.
24 december 2020
Jeetje Um, wat knap dat je dat hier deelt en er zo open over bent. Alleen dat al is een groot onderdeel van je helingsproces. Ook fijn dat je een steunend netwerk om je heen hebt. Weet dat je hier altijd met je verhaal terechr kan. Je bent een survivor. Als je wilt kan je op mijn FB pagina Nietsaandehand kijken. Misschien heb je er iets aan. Liefs, Esther
24 december 2020
Hoi Um, wat sterk dat je hier je verhaal doet. Laat ik beginnen met te stellen dat ik het verschrikkelijk vind dat je dit in je jeugd hebt moeten doorstaan. Dat je slachtoffer bent geworden van een misdrijf en dat je te maken hebt gekregen met seksueel misbruik door een pedofiel. Ik snap heel goed wat voor effect dat heeft op je leven en dat het je ook nu nog vervult met angst en schaamte. In mijn leven heb ik een vergelijkbare ervaring. Je schrijft dat je je schuldig voelt over je handelen. Ook dat is herkenbaar. Lang ik heb ik met het schuldgevoel gelopen dat ik als kind terug ging naar de misbruiker; alsof ik zelf verantwoordelijk was voor wat er gebeurde. Maar ik weet nu, dankzij de juiste hulp en begeleiding, dat dat niet het geval was. De dader in mijn geval pretendeerde een vaderfiguur te zijn voor me. Een vaderrol die ik thuis niet kon vinden helaas. Dat je het geld dat hij je toeschoof uitgaf aan chocolade en snoep tekent voor mij alleen dat je een kind was. Dat is wat kinderen doen. Het is niet zo dat je profiteerde van wat er gebeurde. Dat gevoel heb je wellicht, maar dat is zeker niet het geval in mijn ogen. Ook dat je een ander kind meenam lijkt me nu heel lastig, maar ik kan me zo voorstellen dat je gemanipuleerd werd om dat te doen. Het is echt verschrikkelijk hoe die roofdieren stap voor stap ons ten prooi gemaakt hebben. Dat is hún verantwoordelijkheid. Niet van jou, niet van mij. We waren kinderen. Heb je hulp bij het verwerken van deze trauma's? Ik hoop dat van harte. Ik kan uit eigen ervaring vertellen hoe belangrijk het is om de juiste hulp te krijgen. Pas dan kun je in perspectief naar je handelen kijken en zien dat je slachtoffer bent. Goed dat je de stap naar politie gezet hebt. Fijn dat je een goed support-netwerk om je heen hebt. Koester dat en zoek ze op als je de angst voelt die je beschrijft. Goed dat je de weg naar deze community gevonden hebt. Hier zitten ervaringsgenoten, die weten waar je het over hebt. We zijn er voor je. Ik wens je warme Kerstdagen, met de mensen om wie je geeft. Heel veel sterkte en succes met helen. Dat kan! Ik weet het uit ervaring. Zoek een hulpverlener die je vertrouwt en waar je je goed bij voelt. Groetjes, Edwin
25 december 2020

Als antwoord op door c8366708a41e4e…

Allereerst wil ik je bedankt voor de hart verwarmende boodschap/bericht. Ik kan mezelf hier helemaal in vinden, ook leek het net alsof hij een vader voor me was. Mijn eigen vader was er namelijk niet en als hij er was ging dit gepaard met geweld. Ik ben je zeer dankbaar dat je zo een uitgebreid bericht hebt gestuurd. Ik heb hiervoor al hulp of begeleiding ontvangen maar nooit de juiste. We zijn ons nu aan het oriënteren voor begeleiding waarin ik twee weken of drie weken voltijd wordt behandeld (met slapen). Mocht je nog tips hebben, hoor ik het absoluut graag. Als ik je verhaal zo lees, heb je alle schuldgevoelens een soort van plek kunnen geven, jezelf kunnen vergeven en er al anders naar kunnen kijken. Helaas is mij dat nog niet gelukt. Zelfs als iedereen me verteld dat het niet mijn schuld is, komt het nog niet binnen. Ik geloof er wel in dat met mijn kracht en dat van de mensen om me heen, dit iets is wat me sterker gaat maken.