Heftig dat je zo jong bent misbruikt en er nu mee bezig bent. Dat je het niet kan herinneren neemt niet mogelijke gevolgen weg. En ik vind het knap dat je onderzoeken etc hebt opgevraagd en de confrontatie aan gaat met wat je is overkomen. Ik heb 2 herinneringen aan het misbruik zelf en paar herinneringen van mishandeling. Recentelijk (paar weken terug) ben ik pas erachter gekomen wat er allemaal is gebeurd en hoe het is gegaan. Ik snap je volledig daarin dat er nu pas veel in je gebeurt waardoor je jezelf echt ineens leert kennen qua patronen en hoe je reageert of doet etc. Ik heb geen idee op dit punt hoe of wanneer er ooit een punt komt dat er gezegd kan worden " en nu heeft het een plek". Ik weet wel dat ik zelf echt mijzelf gelukkig mag prijzen dat ik al een sterk netwerk van hulp had zodat dit beter word opgevangen. Maar niks neemt weg dat het verwerken van een trauma op latere leeftijd hard en moeilijk is. Ik probeer tips van hier toe te passen om mijn boosheid een grens op te leggen maar wel zodat het er mag zijn. En vanuit andere perspectieven te bekijkdn. En ook om naar mijzelf op die leeftijd te kijken en de positieve dingen uit mijn jeugd en mijzelf te halen. Eerlijk we doen maar wat soms. En dat is prima, want we doen wat. Veel succes ❤️

Hoi Musicfan, momenteel volg ik gewoon therapie bij een zeer ervaren traumapsychologe. Ik heb lichaamstherapie gehad omdat ik mijn lichaam niet echt aanvoelde. Het zat vol spanning en ik was me nooit bewust waar die vandaan kwam omdat ik veelal buiten mijn lichaam leefde. Ik wou niet voelen. Dit is nog steeds een dingetje maar lichamelijk word ik nu wel sneller dingen gewaar, waar ik vroeger doorging en er geen aandacht aan schonk. Daarnaast heb ik ooit trauma yoga gedaan. Fijn om te ervaren dat je een keuze hebt om mee te doen en te stoppen met de oefening als het te pittig is of gewoon rechts te beginnen terwijl lesgeefster links voordoet. Daarnaast ben ik met yin yoga begonnen. Ik ben altijd super actief en hou van kicks maar desondanks was de traagste yoga die er is wel iets voor mij. Gaf me ontspanning en zorgde ervoor dat mijn spieren terug gingen stretchen in plaats van altijd gespannen te staan. Waar ik ook veel aan gehad heb is accupunctuur. Er is wel wat verschil in wie het doet heb ik gemerkt. Zij prikken naalden op de pijnlijke plaatsen. Ook kan dat ideaal zijn om de pijn maar ook emoties te laten stromen. Ik ben sinds dat ik heel heftig werd geconfronteerd met mijn trauma vooral lichamelijke klachten beginnen hebben. Oververmoeid, vaak griep, extreme buikpijn, rug helemaal vast van spanning, pijn op de liezen, .. vooral de spierspanning kon dagen aan elkaar aanwezig zijn zonder los te laten. Accupunctuur heeft me daar goed in Geholpen. Bovendien ben ik ook wel veel gaan lezen rond trauma en daar heb ik ook veel van opgestoken. Het laatste boek dwars door het donker van Nowelle Barnhoorn is een aanrader. Zij heeft depressie, burn-out gehad en geeft aan hoe klote de periode is, welke therapie gedaan en wat uiteindelijk verlichting brengt. En daar zit ook wat in. Toegeven aan feit dat het klote is, dat het echt erg is wat gebeurd en niet minimaliseren en dat het zo lang mag duren als het nodig heeft. Het is niet een boek waar alle therapieën in uitgelegd staan of een zelfhulpboek zoals zovelen maar eens een boek waarin je je herkent qua gevoel wat je doormaakt. Ik ben nu veel rustiger en alles is zeker niet verwerkt maar merk wel dat ik veel meer rust ervaar dan veel mensen in het dagelijkse leven die van vele dingen stress ervaren. Ook door dingen in het nu te bekijken en niet direct alles te beoordelen en negatief te bekijken. Wandelen en fietsen in de natuur helpt ook om rust te vinden. Tot slot wil ik ook meegeven dat bij sommigen misbruik niet het enige is waar je tijdens therapie tegenop loopt. Zo werd ook de band met mijn moeder bekeken. Die er gewoon niet is. Ik deed als kind alles zelf. En ook al wist ze deels van het misbruik ze heeft er niets mee gedaan. Ik redde altijd mezelf en was ook bij pijn diegene die mijn plan trok zoals met Vele zaken. Het feit dat er dan ook weinig liefde was wat je als kind nodig hebt maakt het er niet beter op, maar het komt wel goed en je wordt er een prachtig mens door. Wel kut dat je dan een verleden hebt natuurlijk. Maar laat het vooral je toekomst niet in de weg staan. Als je er aan werkt, blijf je niet verbitterd achter zoals diegenen die boos blijven om het verleden. Je kan het niet veranderen, je kan er enkel een weg in vinden en dat gaat ook jou zeker lukken. Iedereen hier zelfs aangezien het feit dat je hier bent al wil zeggen dat je er mee aan de slag wil. Veel succes alvast Groetjes

Hoi Musikfans, jouw verhaal is heel herkenbaar. Mijn herinneringen zitten vervat in 2 minieme beelden. Wat er voor en na is herinner ik me niet. Nog steeds niet zelfs. Mijn lichaam daarentegen reageert wel. En na letterlijke confrontatie met die 2 beelden is alles terug heftiger geworden. Voor lichamelijk dan. Ene ziek zijn na andere, uitgeput, geen eetlust, niet slapen en dan hoop lichamelijke kwalen zonder veel medische verklaringen. EMDR heeft me wel geholpen om de lading van spanning eraf te halen, Mär meer herinneringen krijg ik er niet door. Mijn lichaam is daarentegen heel gevoelig voor allerhande. Daar gaan we in therapie nu mee verder werken. Dat het beter wordt, geloof ik helemaal in. Zelf ben ik al veel zachter geworden doorheen de jaren en deels meer voor mezelf beginnen zorgen. Helemaal ben ik er niet want ondanks pijn en vermoeidheid kan ik vaak nog doorgaan. Terwijl op dat moment rust aangewezen is. Zelf vind ik communicatie heel lastig. Vooral met vrienden. Ik vind het zo’n gevoelig onderwerp en ook de schaamte is nog aanwezig. Met lotgenoten is dit makkelijker Misschien zou het soms fijn zijn moest er een soort chatfunctie opgericht worden waar je dan tijdens bepaalde uren met lotgenoten over een bepaald thema dingen kan delen. Daar kunnen dan vaak ook tips uitkomen lijkt me. Steun van mensen die weten wat het is ervaar ik als heel positief. Veel succes alvast. Aan ieder hier op de community Liefs

Ik kan vooral beamen wat al gezegd is. Mishandeling bij mij in de jonge jaren heeft soortgelijke effecten gekend. Vertrouwen is altijd een dingetje wat bij mij de kop op kan steken maar ik heb geleerd om deze mechanismes te herkennen en erkennen zodat ze geen rol meer in mijn leven kregen. Vanuit ervaringen met clienten van me heb ik gemerkt dat veel dingen als "fout" voelen. Waar bij mij angst voor gevolgen meer aanwezig was, daar leek de angst er wel te zijn ook maar bijna ondergeschikt aan het gevoel het fout te doen. Als je op het punt staat een moord te begaan (zo komt het dan op mij over, zo fout als het voelt). Het zijn lastige situaties dat zeker maar met tijd en investering kun je eraan voorbij komen en zoals hierboven ook benoemd. Dat het litteken er misschien nog zit maar de last niet meer. P.s. van de tijd van mijn misbruik weet ik ook niet bar veel meer van. Denk niet dat het zozeer leeftijd afhankelijk is, maar met jonge leeftijd de tijd ook nog wat doet met het geheugen.

Hoi Musicfan, goed dat je hier je verhaal doet. Ik wil beginnen te zeggen dat ik het vreselijk vind dat je dit hebt moeten meemaken en dat je slachtoffer bent. Ik herken je verhaal volledig. Mijn periode begon iets later, maar net als bij jou zijn de herinneringen vervaagd. In de therapie zijn we op zoek gegaan naar actieve herinneringen van mijn jeugd en veel daarvan is niet beschikbaar. Het trauma van de jonge jaren zorgt er voor dat veel van de informatie van toen niet meer beschikbaar is, zo is mij uitgelegd. Dat is een helpend mechanisme omdat je veel pijnlijke zaken niet meer terug kunt halen, maar zorgt ook voor vervelende gevoelens, dat periodes blank blijven. Dat er geen actieve herinneringen zijn, ook van gezinsuitjes en dergelijke niet meer. Dus daarin herken ik je volledig. Ik heb in mijn therapie (emdr en exposure) veel gedaan aan het terughalen. Ik heb veel geschreven en de herinneringen die er opkomen, opgeschreven. Je vraag of je er ooit overheen komt kan ik gelukkig volmondig met ja beantwoorden. Ik heb het misbruik een plek gegeven en dankzij die therapie ben ik er veel beter uit gekomen. Ik heb het verwerkt en een nieuw leven kunnen opbouwen, waarin de littekens er nog steeds zijn, maar de last niet meer. Ik hoop dat je met die omschrijving iets kunt. Therapie kan het niet uitvlakken, maar kan wel zorgen dat het draaglijk wordt en een plek krijgt. Ook het bevriezen in relatie tot intimiteit is een fenomeen dat veel van ons herkennen uit hun eigen leven. Dat bleek bijvoorbeeld ook in de lotgenotengroep dat dat voor veel slachtoffers een punt is waar we mee worstelen. Voor mij ook zeker herkenbaar. Ik hoop dat je daar met je relatie open over kunt praten. Dat jullie hier samen aan kunnen werken in vertrouwen en in openheid. Ik hoop oprecht dat ook jij de juiste hulp vindt met het verwerken van dit trauma. Heel veel sterkte en we zijn er hier voor je.