Aan wie dit leest,

Eerder heb ik mijn verhaal gedaan in de groep voor geweld omdat mijn verhaal wordt gekenmerkt door mentale en fysieke mishandeling. Echter is stalken ook een rode draad door dit verhaal. Naar aanleiding van de oproep om verhalen te delen zal ik dat hier uitgebreider toelichten. Ik hoop zo dat wie dit leest en er zelf mee te maken heeft er steun uit kan halen en dat het mogelijk nieuwe inzichten kan brengen.

Inmiddels is het drie jaar geleden dat ik mijn ‘dader’ ontmoette. Ik heb een tweejarige relatie gehad met iemand die kampte met behoorlijke psychische problemen waar ik pas op het einde van de relatie achter kwam (echter weet ik nog stééds niet alles). Wat zeker is, is borderline en een extreme vorm van verlatingsangst, echter tikt hij ook alle boxen aan van de Anti Sociale Stoornis.

Vanaf het begin voelde het al niet helemaal goed, een soort onderbuik gevoel wat zegt dat er iets niet klopt maar je kan je vinger er niet helemaal op leggen… Toch was in het begin was de relatie leuk, maar al snel begonnen er dingen op te vallen. Zo wilde hij altijd weten hoe het met mij ging, wat ik aan het doen was, waar ik was, met wie, wat mijn planning was. Geen antwoord? Dan bleef hij pushen totdat hij antwoord kreeg. Hier begon het dan eigenlijk al. Maar zelf antwoord geven op dergelijke vragen, ho maar. Dit is altijd wel zo geweest, altijd alles willen weten. Dit sluipt er langzaam in waardoor het normaal lijkt te worden. Ik herinner mij de nachten dat wij ruzie hadden. Hij zette mij dan snachts buiten met ál mijn spullen om vervolgens mijn telefoon op te blazen. Een eindeloze stroom aan telefoontjes, whatsappjes, mail, iMessage, Facebok Messenger, Instagram DM, LinkedIn… Elk kanaal greep hij aan om in contact te komen om mij vervolgens van de straat af te plukken. De toon ging van links naar rechts, de meest lelijke dingen tot de meest lieve. Zo naïef als ik was trapte ik er elke keer in. Of eigenlijk, zo slim en manipulatief als dat hij was lukte het hem elke keer weer. Eerst waren het dergelijke avonden waarop dit obsessieve contact plaatsvond. Maar hoe vaker wij ruzie hadden, hoe vaker en langer ik weg ging. Zo bleef hij echt wel eens dagen doorgaan, non-stop. Hij kon letterlijk uren achter elkaar doorgaan met bellen, mailen, alle social media kanalen. Toen dit op een gegeven moment ontoereikend bleek, ging hij over op fysiek zoeken. Ik werkte in het centrum van de stad, hij sprong dan op zijn fiets en ging alle vestigingen langs om te kijken of ik er was, dreigend binnen te komen om de meest lelijke dingen over mij te roepen in ieders bijzijn. Ook heeft hij een aantal keren aan mijn voordeur gestaan, terwijl ik in een beveiligd pand woon. Niet wetend of ik thuis was heeft hij bij de deuren gewacht tot een bewoner kwam en is hij mee naar binnen geslopen. Ik kon geen kant op.

Altijd als ik een punt achter de relatie zette gebeurde dit. Toen ik afgelopen januari echt definitief bij hem weg ben gegaan ging het nog een stapje verder. Zo stond hij bijvoorbeeld ineens in mijn stamkroegen. Eenmaal in dezelfde ruimte blijft hij onophoudelijk contact zoeken waardoor ik weg moest gaan. Hij deed alles om mij weer in te pakken, lief, lelijk, mij met de dood bedreigen, dreigen zelfmoord te plegen, alles. Hij reed constant langs mijn oude werk of stond voor het gebouw waar ik woonde te wachten.

Hij regeerde mijn leven, elke stap die ik zette. Altijd moest ik nadenken, omkijken. Ik voelde mij niet meer veilig op werk, op de fiets, in mijn buurt en zelfs niet meer in mijn eigen huis. Ik schakelde toen de politie in, zij legde hem een gebiedsverbod op voor mijn wooncomplex en hebben een stop gesprek met hem gevoerd. Één maand hoorde ik niets, maar toen begon de lockdown en begon hij weer. Ik had intussen mijn 06 veranderd want hij bleef maar voicemails achterlaten terwijl ik hem had geblokeerd dus ditmaal kwamen er mails, kaarten per post, via vrienden, ik kreeg ‘anoniem’ rozen… Ik trok het niet meer en besloot te verhuizen. Toen hij op mijn verhuisdag dus wéér voor mijn complex stond en mij zag begon hij oproepen te doen via social media waar ik was. Ik schakelde met de politie welke wederom contact met hem opnamen. Toen hij het lef had om aan de agenten te vragen of wij niet met zn allen in gesprek konden, wist ik dat dit écht foute boel was en dat mijn keuze om te verhuizen een goede was.

Het stopte dan ook niet. Via Via probeerde hij mij te bereiken, vrienden van vrienden van vrienden etc. Tevens kreeg ik ineens uitnodigingen op social media van onbekende personen met 0 vrienden, posts of connecties. Bleek dat met alle e-mailadressen die hij heeft aangemakt nadat ik hem weer blokkeerde, hij allemaal nepprofielen had aangemaakt op social medial. Hiermee zocht hij naar mij, mijn vriendinnen, collega’s, mijn familie, maar ook nog andere een en zelfs zijn eigen vrienden hield hij in de gaten. Als ik zo een profiel had geblokkeerd, verwijderde hij die om gewoon wéér een nieuwe aan te maken. Oplossing: ik ben volledig offline. Hij kwam ineens heel vaak in de stad waar mijn ouders wonen (waar hij normaal nooit kwam) waar hij mij dan ging zoeken. Ook ben ik ineens gehackt, vloog er laatst uit het niets een drone om alleen mijn woning welke ineens vertrok toen ik m zag. Ik ben op straat achtervolgd en aangesproken met wat leek gerichte vragen om persoonlijke info te achterhalen (prive detective?).

Ik heb uiteindelijk aangifte gedaan omdat ik het écht niet meer trok. Iets wat de mooiste periode van mijn leven had moeten zijn heb ik vluchtend, ondergedoken en ‘undercover; doorgebracht. De angst om gevonden te worden, dat hij weer weet waar je bent en je niet meer kunt ontkomen is verschrikkelijk. Door mijn aangifte en psychologische ondersteuning heb ik inmiddels mijn leven weer opgepakt. Ik zal altijd een klein beetje bang blijven, altijd alert en ga als het niet hoeft niet alleen over straat. Maar zo bang als een half jaar geleden ben ik gelukkig niet meer.

Ik hoop dat iemand in mijn situatie herkenning vindt. Als ik terugkijk en advies aan mijzelf zou moeten geven, is het ‘luister altijd naar je gevoel’. Ik wou dat ik eerder naar de politie was gestapt om hier een eind aan te maken, zo veel onnodige mentale, fysieke en financiële schade heb ik hieraan ondervonden.

Blokkeer elke ingang, stel je omgeving op de hoogte absoluut niet op hem/haar te reageren want elke reactie, goed of slecht, is voer om door te gaan. Elke ingang dient afgekapt te worden. Ga niet alleen over straat. En doe alsjeblieft aangifte, schakel daarnaast hulp in die voor jou passend is. Voor mij begon het hier, inmiddels heb ik justitiële hulp en psychologische ondersteuning en is het einde van mijn situatie bijna in zicht. Hoe vervelend en hard het ook is, deze vorm van obsessief contact zoeken, dit stalken, stopt niet vanzelf. Stel je eigen veiligheid voorop en onderneem actie, hoe lastig dat ook is.

Mocht iemand vragen hebben of meer willen weten of als je mijn advies of tips wil voor je eigen situatie, je mag mij altijd een berichtje sturen. Dit is een community, wij zijn er om elkaar te helpen.

Liefs, Crystal