Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Delen met je hulpverlener

Even jullie mening...

Ik heb vandaag namelijk een stuk van mijn verhaal gemaild naar mijn hulpverlener zodat we het er volgende keer over gaan hebben. Ik heb lang nagedacht of ik dit wel moest doen en of ik wel alles..alle details..moest delen..ik heb uiteindelijk gekozen om alles te delen..maar nu ik het verstuurd heb zit ik toch te denken..is dat wel normaal? Ik heb het dan over details als hoe het misbruik er uit zag..wat voor een manier en ook details als klaarkomen e.d. ik schaam mij ontzettend en heb eigenlijk spijt nu en durf ook niet naar de volgende afspraak..herkend iemand zich hierin?

Bezig met laden...

7 Reacties *

04 juli 2020
Wat knap dat je dat durft! Ik ga binnenkort ook met mijn therapeut in gesprek maar durf juist niet alles te zeggen... Zou je wat willen vertellen hoe de sessie is verlopen na dat je het had gestuurd?
25 juni 2020
Is heel herkenbaar! Ik moet nog beginnen met therapie. Maar zie er ook wel tegenop om details te delen... ben wel ook van plan om t te doen uiteindelijk.. Jij bent goed bezig, complimenten!
24 juni 2020
Wat knap! Ik herken je zeker wel, Ik heb een tijdje terug ook hele kwetsbare dingen gedeeld, en nu weer. Doodeng- maar dan ook écht doodeng... Ik herken ook dat je zegt dat je niet naar de volgende afspraak durft en spijt hebt, dat had ik ook. Ik ben toch gegaan, en dat was een sessie die zó fijn was. Daar heb ik heel veel aan gehad. Heel veel sterkte in je proces en succes. Je bent sterk!
24 juni 2020
Hoi Janne, ook ik ben onder de indruk dat je die stap hebt gezet. Complimenten. Voor mij persoonlijk gold dat ik het ook volledig heb gedeeld. Hoewel het zeker niet makkelijk was, heb ik alles uitgeschreven en hebben we per onderwerp 'schrijfwerk' afgesproken, mijn therapeut en ik zelf. Dat was achteraf een heel fijne manier voor mij om het verwerken. Het uitschrijven bleek therapeutisch. De teksten werden dan weer input voor de volgende afspraak met de begeleider. Zo konden we stap voor stap alle gebeurtenissen een plek geven en bespreken. Al met al ontstond er zo een boekwerk van over de 100 pagina's (for my eyes only nu). Ik denk dat het goed is om deze twijfel te bespreken. Laat hem/haar weten dat je het nu even niet zeker weet. De behandelaar kan daar dan ook op ingaan en je geruststellen of samen goede afspraken maken. Ik snap heel goed dat je twijfelt, dat hoort er in deze fase bij. Ik weet zéker dat je de juiste stap gezet hebt. Heel veel succes en we zijn er hier voor je. Groetjes,
23 juni 2020
Ja, heel herkenbaar!! Ik durfde het niet op te schrijven. Toch gedaan en deed ik als of ik iemand anders was. Nu weet ik dat wat jij gedaan hebt erg knap is en bovendien erg goed. Goed omdat je zelf jouw ervaringen onder ogen ziet en jouw therapeut daar mee aan de slag kan om je er doorheen te helpen. Prima actie dus. Je hulpverlener zal professioneel genoeg zijn om er goed mee om te gaan. Ik verwacht dat hij er blij mee is. Stuur hem voor de volgende afspraak een mailtje en vraag of hij er iets mee kan in de gesprekken met jou.
23 juni 2020
Hai, wat dapper van je?? En nee dit is niet gek hoor. Ik weet juist zeker dat dit voor jou proces juist heel goed is dat je alles op tafel gooit ook al is dat heel eng! Ik heb dat ooit ook gedaan en ze keken er echt niet raar van op. Deel je verhaal maar, echt dat geeft straks echt veel meer ruimte. ?? Liefs Marina?
23 juni 2020
Ik vind het ontzettend knap dat je alles durfde te delen! Naar eigen ervaring vond ik het een stuk makkelijker om erover heen te komen door middel van praten,zeker met een professionele, onafhankelijke hulpverlener. Ik moet wel zeggen dat ik van nature een erg goede prater ben, dus het was voor mij waarschijnlijk minder moeilijk dan voor anderen. Maar nogsteeds was het erg lastig. Succes<3