Egoistisch?
Egoistisch?
De eerste feestdag van december hebben we weer overleefd: pakjesavond. Nu is het naast pakjesavond op 5 december ook altijd de verjaardag van mijn man. En ondanks dat hij er niet meer is, probeer ik er nog wel steeds bij stil te staan. Maar ondertussen probeer je 5 december ook voor je eigen kind zo normaal mogelijk te maken. Wat ik nu doe, is dat ik het combineer. In de middag staan we stil bij mijn man en hebben we deze keer lekker pannenkoeken gegeten in een pannenkoekenrestaurant (daar was mijn man gek op). En zijn wij een bloemetje neer gaan leggen bij de gedenkplaats. Toen we thuis kwamen, zijn we Sinterklaas gaan vieren.
Wat ik lastig vind aan deze dag, is dat dit vaak als gezin gevierd wordt. Je ziet veel foto’s op social media, terwijl wij niet compleet zijn. Ook worden mijn zoontje en ik niet door mensen uitgenodigd. En daar baal ik van. Is dat een egoïstische gedachte? Ik snap dat iedereen het met zijn eigen gezin wil vieren. Maar mogen wij daar dan niet bij zijn? Ik haat het dat ik dit zo denk en vind mezelf ook een minder leuk persoon door die gedachte. Omdat het heel erg een gedachte is uit eigen belang. En daarmee voelt het alsof ik mijn belang dan boven die van andere stel. En dat is totaal niet wat ik wil. Maar het feit dat mijn zoontje en ik weer alleen en incompleet op 5 december waren, doet toch wat met mij.
Herkennen jullie dit? Is het normaal om je zo te voelen? Of is het echt een egoïstische gedachte?
3 Reacties
Wat een dubbele dag zeg voor jullie.. Ik herken het, want zowel op de verjaardag als op de sterfdag van mijn broertje is er een neefje van mij geboren. Dus voor ons zijn die dagen heel dubbel, met zowel een feestelijkheid als een herdenkingsmoment voor mijn broertje. In die zin snap ik je struggle en heb ik super veel bewondering voor hoe je het zo combineert. Het mag er ook allebei zijn natuurlijk.
En nee je gevoelens zijn totaal niet egoistisch! Ik liep vrijdag even naar de supermarkt en overal waar ik naar binnen keek, zag ik gezinnen en families samen Sinterklaas vieren. Nu vierden wij het al een paar jaar niet meer, maar je wordt toch even teruggeworpen naar hoe het vroeger was. En mijn broer en zus vieren het nu wel weer met hun gezinnen, waar ik niet voor uitgenodigd wordt. Dat is soms best eenzaam. Ook op dagen als Tweede Kerstdag zit ik bijvoorbeeld alleen en baal ik ook wel eens dat vrienden van me niet denken; he Iris is alleen, laten we haar uitnodigen om hier te komen. Of ik hoef niet eens uitgenodigd te worden, ik zou het al waarderen als iemand me even een berichtje zou sturen om te vragen of ik oke ben of ergens behoefte aan heb. Dus ja ik snap je helemaal en vind het ook stom van mezelf dat ik er zo over denk. Maar ja het zijn wel oprechte gevoelens, die natuurlijk versterkt worden door het gevoel van samen zijn in deze periode. Ik denk dat het heel normaal is om je zo te voelen, omdat je toch ook ergens bij wil horen. En als je alleen zit, wordt je gevoel van gemis alleen maar groter.
Hele dikke knuffel