Bestaat er therapie wat kan helpen
Een 30 jarig huwelijk, een zoektocht naar wat er toch aan de hand kan zijn. Relatietherapie(en) die steeds op niets uitdraaien. Nu , sinds een paar jaar, is me duidelijk gemaakt en geworden dat ik een partner heb met narcistische persoonlijkheidsstoornis. En na zovele jaren van naïviteit en doorzettingsvermogen, zit ik op een punt dat ik werkelijk afhankelijk gemaakt ben. Zelf kanker overleefd, fysieke schade aan nek door geweld van hem. Eerder samen een zaak opgericht, waarin ikzelf weinig kans kreeg om me erin te verdiepen, deels door kinderen, deels door zijn onwil. Toch zeker nu de kinderen groot zijn. Een emotioneel wrak, maar ik blijf proberen voor mezelf opkomen, ik kan dit helaas niet laten. Mijn ouders zijn overleden, moeder op m’n 22ste , en vader toen ik kanker had. Met m’n broer heb ik weinig contact, hij was 13 toen onze moeder stierf, Hij vluchtte in foute middelen en dat heeft zijn gevolgen. Ik schaam mij vooral voor mijn toestand. Het is ook allemaal zo ongeloofwaardig hoe het leven loopt met zo ‘n “persoon” als mijn partner. Bestaat er iemand die hem tot inzicht kan laten komen? Want ik zal helaas mijn leven er verder mee moeten slijten. En wat zou de betere hulp zijn voor mij om hiermee te kunnen overleven, want grey rock en zo, dat kan vaak niet, want ik ben steeds de vragende partij, want ook de lijdende partij.
Voor mr de verschrikkelijke ikke is het een probleem dat ik iets vraag, want o wee, hoe durf ik. Gegarandeerd ruzie, machtsspelletjes door verdraaiingen, denigreren, stiltebehandelingen tot zelf 6 weken! Alle typerende dingen komen wel aan bod. Zolang hij voor de buitenwereld maar de o zo goede man lijkt. Ik hoop via deze echt wat hulp, tips, enzo te mogen ontvangen. Maar er heel hard van wegrennen is er bij deze niet bij helaas!
8 Reacties
Je leeft in een door een ander gecreërde hel.
Schaam je alsjeblieft niet; kwel jezelf niet.
Iedereen, lees iedereen, kan in de klauwen van een narcist geraken. Je hebt er niet om gevraagd om ooit zo behandeld te worden.
Je bent net als ieder ander met de beste intenties een huwelijk/relatie aangegaan.
En die narcisten ontpoppen zich pas later als monsters.
Dat is hun (on)bewuste strategie om jou in te palmen, kapot te maken, in te palmen, kapot te maken.
Een draaimolen.
Ik hoop dat je er een keertje vanaf kunt springen..
Maar je geeft aan dat dat niet mogelijk is.
En het is goed dat je hier ventileert want je bent niet alleen in zo'n situatie.
Een narcist verandert niet.
Er is ook in wezen niets mogelijk om deze types voor de lange termijn tevreden of rustig te houden.
Ze drijven op drama en onrust.
Dus dat zul je voor de rest van jouw leven moeten pikken; je zult het nooit maar dan ook nooit goed kunnen doen.
Dus daarin kun je berusten; dat je weet dat het niet aan jou ligt en altijd zo zal blijven.
Je bent zijn speeltuig, linksom of rechtsom.
De tips die hier al aan jou gegeven zijn zou ik zelf hebben kunnen schrijven.
Wil je met ons delen waarom je denkt of zeker weet dat jij met hem moet blijven?
Vergeet niet dat je al enorm veel hebt overleeft en je dus in wezen heel sterk bent.
Stort je op een creatieve hobby zodat je af en toe in een flow kunt komen en iets moois maakt dat vanuit jouzelf komt. Ook al maakt hij het kapot of denigrerend erover, jou diepste innerlijk ga je afschermen. Dat is jouw plekje.
Je vraagt me wat de reden is dat ik uit deze situatie niet kan ontsnappen. Wel, ontsnappen kan misschien altijd wel, maar dat zal me op andere vlakken doen lijden, zonder dat ik de garantie heb dat ik er rust voor zal terugkrijgen. Om er een voorbeeld uit te pikken: Financieel zal hij er alles aan doen om me met de grond gelijk te krijgen en hij zal er in slagen ook. Het huwelijkscontract is er een van “ieder voor zich”. Op werkgebied, ook al hebben we samen een zaak, daar ben ik praktisch buitengesloten. Mijn afdeling was de kinderen, het huishouden en gezien het weinige respect ook op deze vlakken, was en is dat een slaventaak. Dus meer heb ik me niet kunnen ontwikkelen (of hoe zeg je dat?) Mijn lichaam is ondertussen verzwakt, door chemo restklachten, ik mag geen 6 kilo meer dragen. Dan mijn nek: vaak wordt ik ‘s nachts wakker van pijn, dan moet ik mijn hoofdkussens wisselen om weer verder te slapen. Besluit: ik kan me niet echt presenteren als goede werkkracht om me financieel te kunnen redden.
Dit is slechts 1 van de verschillende reden waardoor het niet verstandig zou zijn om van hem weg te rennen. Zo zijn er ook nog andere die door mijn eigen goedgelovigheid me de das omdoen.
Kortom, ik zou me problemen bij op mijn nek halen.
Ik begrijp je volkomen.
Zelf heb ik ook een eigen bedrijf gehad met mijn exgenoot/narcist.
Inderdaad heeft hij er alles aan gedaan mij en de zaak kapot te krijgen.
Het is hem gelukt tot op een bepaalde hoogte.
Lang en veel heb ik ervoor moeten vechten maar overal liep ik tegen muren aan.
De complexiteit is niet uit te leggen aan mensen die dit nooit hebben meegemaakt.
Nadat hij spoorslags vertrok, met complete boekhouding, en mij met de zooi achterliet heb ik nog een hele poos last van zijn acties gehad.
We weten waar die duivels toe in staat zijn, en ik heb me heel erg alleen en zwak gevoeld.
Mijn auto-immuunziekte sloeg als een bom in.
Kilo's raakte ik kwijt van de stress met hem op mijn toch al magere postuur.
Medicatie verstopte hij of gooide hij weg.
Met de huisarts heb ik goed contact en ben ook bij de praktijkondersteuner geweest om daar te kunnen ventileren. Van daar uit een ander psychologisch traject gevolgd; puur om mijn verhaal kwijt te kunnen.
Ik was zo veel kwijt dat ik op een gegeven moment niet meer dat leven wilde.
Maar ik heb prachtige kinderen(niet van hem) die mij onbewust op de been hielden.
Via een goede vriendin heb ik een low profile baan gekregen; voor structuur in mijn dag en uiteraard eigen geld.
Gelukkig geen schulden.
Maar ondanks alle gedoe, de bedreigingen, stalking, mishandeling, ziekte, gaslighting ben ik heel blij dat ik de stap genomen heb.
Het heeft een hele poos geduurd maar ik heb nu weer de regie over mijn eigen leven. En dat is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Mijn exgenoot had voor mij ook een huwelijk van bijkans dertig jaar toen zij de echtscheiding aanvroeg. Wat zal zij blij zijn geweest dat ik er was; het nieuwe slachtoffer.
Zelf heb ik er na een aantal jaren een punt achter gezet.
Nu is meneer alweer getrouwd met slachtoffer nummer zoveel. Sindsdien laat hij mij met "rust".
Wat wil ik jou zeggen;
Je kunt kiezen voor stabiel slecht "samen" of voor onzeker met ups-and-downs "alleen" met echte goede vrienden.
Kies je voor het eerste dan zou ik zeker een psycholoog in de arm nemen die bekend is met deze materie. De huisarts kan je daar verder mee helpen. Belangrijk is ook dat de huisarts op het hart wordt gedrukt niets maar dan ook niets te delen met je echtgenoot. Tegen je echtgenoot gebruik je leugentjes voor bestwil; dat je naar de psych gaat voor je verwerking ziekteproces of iets anders.. Betrek hem er niet bij, het moet lijken dat hij níets mankeert.
Probeer jezelf innerlijk af te schermen. Zelf ben ik niet gelovig maar ik heb veel gehad aan boeken over stoïcisme en bendictijnse leefregels.
Op o.a facebook is een stichting "Het verdwenen zelf" waar lotgenoten, overlevers etc. kunnen uitwisselen. Ze hebben ook een lijst met psychologen die gespecialiseerd zijn in deze problematiek.
Ik denk dat ik weet hoe je je voelt; wees lief voor jezelf.
Ik begrijp je volkomen.
Zelf heb ik ook een eigen bedrijf gehad met mijn exgenoot/narcist.
Inderdaad heeft hij er alles aan gedaan mij en de zaak kapot te krijgen.
Het is hem gelukt tot op een bepaalde hoogte.
Lang en veel heb ik ervoor moeten vechten maar overal liep ik tegen muren aan.
De complexiteit is niet uit te leggen aan mensen die dit nooit hebben meegemaakt.
Nadat hij spoorslags vertrok, met complete boekhouding, en mij met de zooi achterliet heb ik nog een hele poos last van zijn acties gehad.
We weten waar die duivels toe in staat zijn, en ik heb me heel erg alleen en zwak gevoeld.
Mijn auto-immuunziekte sloeg als een bom in.
Kilo's raakte ik kwijt van de stress met hem op mijn toch al magere postuur.
Medicatie verstopte hij of gooide hij weg.
Met de huisarts heb ik goed contact en ben ook bij de praktijkondersteuner geweest om daar te kunnen ventileren. Van daar uit een ander psychologisch traject gevolgd; puur om mijn verhaal kwijt te kunnen.
Ik was zo veel kwijt dat ik op een gegeven moment niet meer dat leven wilde.
Maar ik heb prachtige kinderen(niet van hem) die mij onbewust op de been hielden.
Via een goede vriendin heb ik een low profile baan gekregen; voor structuur in mijn dag en uiteraard eigen geld.
Gelukkig geen schulden.
Maar ondanks alle gedoe, de bedreigingen, stalking, mishandeling, ziekte, gaslighting ben ik heel blij dat ik de stap genomen heb.
Het heeft een hele poos geduurd maar ik heb nu weer de regie over mijn eigen leven. En dat is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Mijn exgenoot had voor mij ook een huwelijk van bijkans dertig jaar toen zij de echtscheiding aanvroeg. Wat zal zij blij zijn geweest dat ik er was; het nieuwe slachtoffer.
Zelf heb ik er na een aantal jaren een punt achter gezet.
Nu is meneer alweer getrouwd met slachtoffer nummer zoveel. Sindsdien laat hij mij met "rust".
Wat wil ik jou zeggen;
Je kunt kiezen voor stabiel slecht "samen" of voor onzeker met ups-and-downs "alleen" met echte goede vrienden.
Kies je voor het eerste dan zou ik zeker een psycholoog in de arm nemen die bekend is met deze materie. De huisarts kan je daar verder mee helpen. Belangrijk is ook dat de huisarts op het hart wordt gedrukt niets maar dan ook niets te delen met je echtgenoot. Tegen je echtgenoot gebruik je leugentjes voor bestwil; dat je naar de psych gaat voor je verwerking ziekteproces of iets anders.. Betrek hem er niet bij, het moet lijken dat hij iets mankeert.
Probeer jezelf innerlijk af te schermen. Zelf ben ik niet gelovig maar ik heb veel gehad aan boeken over stoïcisme en bendictijnse leefregels.
Op o.a facebook is een stichting "Het verdwenen zelf" waar lotgenoten, overlevers etc. kunnen uitwisselen. Ze hebben ook een lijst met psychologen die gespecialiseerd zijn in deze problematiek.
Ik denk dat ik weet hoe je je voelt; wees lief voor jezelf.
Wat een enorm moeilijke situatie voor je…
Wat ben ik trots dat je je verhaal durft te delen.
Wat mij heel goed geholpen heeft naar het zoeken van een oplossing is een behandeltraject bij een psycholoog…
Terwijl ik bij haar onder behandeling was voor de trauma’s opgelopen gedurende m’n leven kwam ik via andere hulpverleners in contact met Moviera ( gespecialiseerd in huiselijk en relationeel geweld).
De enige tip die ik je verder kan geven is ga op zoek naar een hulpverlener bij jou in de buurt met ervaring op het gebied van relationeel geweld en vraag daar om hulp….
Houd vooral vol en geef de moed niet op
Je hebt stap 1 al genomen en dat is het delen van je verhaal. Ik kan me heel goed voorstellen dat je met weinig netwerk en afhankelijkheid in een soort spagaat zit jij jezelf dan aanpraat dat je hem moet accepteren zoals hij is. 1 ding is zeker: Niks moet in dit geval, het gaat er om wat jij wilt en goed voor jou voelt.
Een narcist kan je niet tot inzicht laten komen. Jij kan hem niet veranderen en genezen. Niemand kan dit, alleen hij. Maar hij moet dit zélf ook willen.
Je kan voor jezelf idd wat boeken lezen of informatie opzoeken op websites van de GGZ. Ik wil je wel adviseren hier niet “ te ver “ in te gaan, om te voorkomen dat je zijn gedrag als “ normaal “ gaat zien. Het is vooral belangrijk om je te realiseren dat dit niet normaal is!
Normaal gesproken zou ik mensen adviseren om een plan te maken om te vertrekken. Maar dit kan soms nóg meer problemen opleveren en dan kan ik me voorstellen dat je eieren voor je geld kiest. Toch zou ik je willen vragen of je hier al over hebt nagedacht? Want deze situatie gaat namelijk niet beter worden.
Ik wens je veel succes en kracht toe!
Wat ik je kan aanraden om inzicht te krijgen hoe sluw een Narcist te "werk" gaat en werkelijk alles omdraait zodat jij jezelf kwijtraakt en waarschijnlijk aan jezelf twijfelt, lees het boek van Iris Koops - het verdwenen zelf + werkboek in dit boek staan vragen die je (nog) meer inzicht geven.
Ik kom uit een gezin met narcistische "ouders" de gevolgen zijn desastreus.
Ook jij.kunt uit die negatieve cirkel stappen, ook na een huwelijk van 30 jaar.....
Hij heeft- en neemt - jou VOLLEDIG in zijn macht- hij gijzeld jou.
Relatietherapie heeft geen zin met een narcist: meneer draait alles om- de therapeut heeft daar waarschijnlijk geen inzicht in.......
Wegrennen heeft WEL zin: voor jezelf!!!!! : stap uit de hel waarin je dagelijks overleefd.
Tips: pak de echt hoognodige dingen bij elkaar, ID/ paspoort, bankpas, telefoon, wat dierbare spulletjes, probeer deze steeds in etappes bij iemand te brengen die je 100% vertrouwd ( als je dit nog kunt) na 30 jaar hersenspoeling.....
Op een dag wanneer het mogelijk even koek en ei lijkt, of jij b.v normaal gesproken boodschappen doet, VLUCHT dan.
BEL anoniem met veilig thuis, regel voordat je definitief vertrekt dat je een ander telefoonnummer hebt.
Dat je nu de stap hebt gezet om jouw verhaal hier te delen zegt mij dat je zo niet verder wil.
Hulp gaat ECHT niet werken.....
Stap uit die negatieve cirkel die jou helemaal leeg heeft gezogen, jezelf verloochend: doe het voor jezelf.
Een ander kan je hierin niet helpen: jij zult die stap - hoe moeilijk en bedreigend dit is en voelt - zelf moeten nemen.
Als jou dit lukt- dit kun je - zorg dat je heel ver uit de omgeving gaat.
Een blijfhuis is ook een optie er zijn er nog een paar in de grote steden, daar ben je veilig, die kunnen je verder op weg helpen.
De 1e stap zul je echt zelf moeten zetten: dit mini stapje heb je al gezet om hier je verhaal te delen.
Ik hoop dat je voor jezelf kiest, je wilt toch niet zo eindigen?
Sorry als mijn woorden hard/ confronterend over komen, mijn intenties zijn goed bedoelt om je een hart onder de riem te steken en te kiezen voor JEZELF!!!
Alle sterkte!!!