Radeloos
Beste allemaal,
Dit wordt de eerste keer dat ik mijn verhaal (beknopte versie) met anderen deel, ik vind dat echt heel erg eng maar voel me in deze omgeving veilig genoeg om het toch te doen.
De kwestie en het relationele geweld waar ik helaas mee te maken heb gehad is al van jaren geleden, ik dacht dat door het te verdringen ik geen hulp bij de verwerking nodig zou hebben. Ik kom uit een milieu waar "dit soort dingen niet gebeuren" dus daar praat je niet over, feit is dat het overal voorkomt en ik stelselmatig ben bedreigd, grof mishandeld en verkracht door mijn ex, een succesvol zakenman die verslaafd is geraakt aan drank en cocaïne.
Ik heb de relatie en alle contact vrij snel na het krijgen van onze kinderen volledig verbroken, ik wilde de kinderen niet blootstellen aan alle ellende die deze man met zich mee bracht en ze een veilige basis geven, er is dus ook geen contact tussen vader en kinderen iets wat mij door sommige mensen in zijn omgeving is kwalijk genomen maar ik sta nog steeds volledig achter deze beslissing! Ik dacht dat ik het maar moest wegstoppen en dan zou het wel goed komen helaas ben ik een tijdje geleden volledig ingestort en gediagnosticeerd met complexe ptss wat dus al die jaren onbehandeld is gebleven. Ik heb nog steeds geen hulp omdat ik ook straatvrees heb ontwikkeld de afgelopen 7 jaar en hulp aan huis, om mee te starten, is er blijkbaar niet dus ik zit hier al jaren te verpieteren en ik ben helemaal op.
Recent ben ik ernstig bedreigde door een verslaafde buurtbewoner dit triggerde al mijn oude trauma's en ik kom er niet meer bovenop. Ik zit muurvast, voel me alleen en weet het echt niet meer.
Dit is een eerste stap om te kijken of er iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt mij op weg kan helpen ik ben bang dat het anders niet goed komt.
2 Reacties
Sterk van je om je ervaringen te delen. Het is geheel anoniem dus veilig. Sterk omdat je woorden geeft aan wat jou aangedaan is. Dat is ook een begin van het helen, van het verwerken.
Wat ik ook sterk vind, is dat je vrij snel besloten hebt de kinderen een veilige basis te geven. Dat zal moeilijk zijn geweest en is nog moeilijk zijn met wat jou aangedaan is.
Ernstig als je dan ook nog een verslaafde buurtbewoner treft. Misschien is het ook wel een beetje je geluk. Nu wordt alles weer actueel en zegt je lichaam “ Stop, zo kan het niet langer, doe er wat aan”.
Mooi praten als je ook straatvrees hebt ontwikkeld en volledig op bent. Je hebt een complexe PTSS, schrijf je. Die is officieel gediagnostiseerd neem ik aan. Is je geadviseerd om eerst aan je straatvrees te werken voordat je je complexe PTSS kunt verwerken? Of vinden ze dat je straatvrees hebt ontwikkeld door de complexe PTSS?
Je bent dapper door mogelijke beslissingen te nemen. Door nu voor jezelf te kiezen, kies je ook voor anderen, met name voor je kinderen.
Zelf heb ik veel baat gehad bij een intensieve behandeling bij een gespecialiseerde kliniek in het verwerken van complexe PTSS. Kun je daar bijvoorbeeld met je huisarts over in gesprek.
Ga door met het woorden geven hoe het nu met je is.