Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Alleen :'(

Lieve allemaal,

Ik ben al een aantal dagen af en toe de verhalen aan het lezen uit deze groep en moed aan het verzamelen om mijn verhaal te delen. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik ben nog steeds bang; iedere dag. Ik ga nu toch een poging wagen, omdat ik hoop dat iemand mij snapt. Ik heb geprobeerd mijn verhaal te delen met mensen uit mijn omgeving. Niemand uit mijn omgeving heeft echter (gelukkig) meegemaakt wat ik heb meegemaakt. Ze willen snappen wat ik ze vertel alleen het lukt ze niet. Ze vinden het erg wat er gebeurd is, maar kunnen de impact op mijn leven niet begrijpen. Ik voel me alleen, iedere dag. 

In therapie heb ik twee jaar lang heel hard gewerkt aan mijn eetstoornis, jeugdtrauma's en de 4 recente zelfdodingen uit mijn omgeving. Het ging in therapie steeds beter tot het uitging met mijn vriend. Ik knalde weer helemaal terug en deed zelf een suïcide poging. Hier heb ik het nooit over gehad met iemand, omdat ik me heel dom voelde(dit is belangrijk). Ik gedroeg me voorbeeldig en met 17 jaar was ik therapie af volgens mijn omgeving.

Ik was van iemand die niet meer naar school durfde, een persoon die naar school ging, werkte, sport weer opgepakt had en andere hobby's weer deed, geworden. Ik voelde me leeg, maar ik functioneerde weer. In het sportteam waar ik toen inzat kwam ik Leon tegen. Hij was aantrekkelijk lang sportief en bovenal een heel stuk ouder dan ik(24 jaar toen ik 17 was). Hij vroeg mij toen ik hem voor het eerst ontmoette al of ik een vriend had en hoe oud ik was. 

Ik was te jong en dat wist hij. Hij heeft gewacht tot ik 18 was. Hij begon weer met flirten en hij was lief en wij hebben heel veel gepraat. Ik begon hem langzaam te vertrouwen. Hij begreep mijn verleden en snapte als eerste dat je tot het punt kon komen waarop je niet meer verder wilde leven, want dat had hij (geen idee of dit achteraf gezien waar is) ook meegemaakt. Ik vertrouwde hem als eerste met dit geheim. We groeide steeds dichter naar elkaar toe(dacht ik) en op een avond na training reed hij me naar huis en zoende we. Ik voelde me voor het eerst weer aantrekkelijk sinds het begin van mijn eetstoornis op m'n twaalfde. Ik twijfelde ook geen seconde toen hij me mee uit vroeg op een eerste officiële date. Ook deze date was fijn en hij luisterde goed naar m'n grenzen en ik voelde me veilig. Toen maakte we een afspraak om bij hem te overnachten. Ik vond het prima, want hij luisterde naar mijn grenzen. Niets bleek echter minder waar.

Ik kwam na m'n werk bij hem thuis en gelijk voelde het fout. Ik zei tegen mezelf dat ik me niet aan moest stellen, maar hij keek niet om naar me. Hij en zijn broer zaten formule 1 te kijken en toen hij het tijd vond om naar boven te gaan deden we dat. Hij was kil en afstandelijk, maar ik dacht nog steeds dat als we naar boven zouden gaan, dat we zouden praten en het heel anders zou zijn. Ik kwam boven en voor ik goed en wel om me heen kon kijken vroeg hij of ik de pil gebruikte. Ik zei ja en toen was hij al bezig met mijn kleren uittrekken. Ik kon niets. Ik had geen idee wat er gebeurde. Hij duwde me op het bed en begon me te verkrachten. Hij kneep mijn keel dicht en sloeg mijn hoofd tegen de muur. Ondertussen was hij zo hardhandig (en was het ''mijn eerste keer'') dat ik in een plas van mijn eigen bloed lag. Hij was niet gediend van mijn bloed op zijn geslachtsdeel en duwde het in mijn mond. Ik heb mijn eigen bloed van hem af moeten likken en ik voelde me zo vies en vernederd. Ik had overal pijn, durfde geen geluid te maken omdat die broer ook nog ergens in dat huis was. Hij bleef maar zeggen dat ik niets beters verdiende en dat niemand me ooit zou willen. Hij waarschuwde me dat hij iedereen zou vertellen over mijn zelfdodingspoging. Ik heb geen idee hoe lang hij bezig is geweest. Ik lag daar maar. Toen hij klaar was heeft hij me mee naar beneden genomen en me onder zijn douche gezet. Toen is hij zijn bed gaan verschonen en ben ik door mijn knieën gezakt in zijn douche, overal pijn, zonder kleren en helemaal alleen.

Hij kwam weer terug en vroeg wat ik aan het doen was. Ik probeerde weer te staan. Hij had m'n slipje gelukkig. Ik moest weer met hem naar boven en hij zette zijn televisie keihard aan en donderde in slaap. Ik moest tussen hem en de muur in liggen voor als hij een oproep zou krijgen. Daar lag ik dan koud, alleen en ik kon geen kant op. Ik durfde niet weg te sneaken. Ik was zo bang dat hij wakker zou worden.  Hij was anderhalve kop groter dan ik. Ik heb nog nooit zo'n lange nacht gehad. Ik heb die nacht niet geslapen. Af en toe kwam die tegen me aan liggen en voelde mijn lichaam af. Ik voelde me zo dom. Hoe had ik ooit kunnen denken dat hij mij leuk vond, dat ik aantrekkelijk genoeg was. Hij heeft zo perfect op mijn verleden ingespeeld en ik voelde me zo veilig bij hem. Ik ben er met open ogen ingelopen. Ik voelde me zo schuldig en dom en vies en gebruikt.

Ik heb nog twee weken na die dag onwijze buikpijn gehad en gebloed. Ik was te bang om het te bespreken. Ik heb nog een poging gedaan met mijn moeder, maar ik was te vaag. Ik heb het toen heel diep weggestopt.

Nu ben ik twintig. Ik ben opnieuw in behandeling na een heftige crisis. Bij de crisisdienst heb ik voor het eerst een deel van deze gebeurtenis verteld. Dit luchtte een beetje op, maar dit zorgde er ook voor dat ik niet meer kon ontkennen dat het gebeurd is. Ik heb afgelopen vrijdag eindelijk de stap durven te zetten om me te laten testen op hiv en dergelijke en wacht daar nu de uitslag van af. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik er met open ogen in ben getuind. Waarom is hij anderhalf jaar bezig geweest om dit te kunnen doen? Ik ben aan het wachten op emdr om dit allemaal te gaan verwerken, maar ik heb tot de dag van vandaag nog niemand gevonden die mij snapt. Aan wie ik niet hoef uit te leggen dat het voelt alsof Leon mijn kern verbrijzeld heeft, me met de grond gelijk gemaakt heeft en m'n kaft eraf gescheurd heeft waardoor de hele wereld mijn geheimen weet. Die macht wil ik hem niet geven en die verdient hij niet, maar het voelt wel zo. En nee dat ik geen aangifte kan doen omdat het mijn woord tegen de zijne is en ik er niet nog honderd keer in detail doorheen wil wandelen omdat het me kapot maakt. Ik hoop dat iemand dit snapt, dat ik niet de enige ben die dit zo ervaart en dat het delen van mijn verhaal iemand kan helpen om zich misschien iets minder alleen in zijn ervaring te staan. 

Veel liefs

Bezig met laden...

2 Reacties *

28 december 2019
Hoi, Wat fijn je verhaal te lezen, ik heb zelf ook lang geaarzeld om mijn verhaal hier te delen. Ik herken me in sommige punten van je verhaal, sommige mensen kunnen op een vreemde manier op je emoties inspelen. Ik hoop dat het delen van je verhaal wat opluchting brengt. Liefs
04 december 2019
Hoi, Ik ben zelf 8 jaar geleden door mijn ex (relatie van 9 mnd) misbruikt en mishandeld. Het is moeilijk om hier met iemand over te praten. Ik heb nu weer een vriend en zie het nu zo anders kan. Maar toch blijven en dingen boven komen en blijf je je alleen voelen. Mensen die het niet mee gemaakt hebben kunnen het ook niet begrijpen, misschien wel indenken amar begrijpen de inpact niet.