lang herstel
Goede dag allemaal.
Heb mij net hier aangemeld. En benieuwd naar de reacties die erop volgen. Alles is welkom, ook als het minder leuk is.
Zelf inmiddels alweer 7 maandag aan herstellen van eenzijdig ongeval.
Wat een rustig ritje was naar het werk smorgens vroeg, een weg die ik dus goed ken. Ging het deze keer hard mis.
Achterkant van auto raakte in de slip, waardoor ik geen controle meer had. Voordat ik iets kon doen, was daar al een boom. Waar ik vrij recht nog op ben af gegaan. Heb boom nog wel op mijn af zien komen, maar klap zelf is mijn ontgaan. Verder wel bij bewustzijn gebleven.
Resultaat. ondanks dragen gordel een gebroken knieschijf, en gebroken kaak. En wat stukjes tand afgebroken. Vermoedelijk tegen dashboard aan gekomen. en draai gemaakt tegen deurstijl. Dit kan ik mijn niet meer herinneren.
Door de rook van airbags gedacht dat motor in brand stond. snel de auto uit.
Moest wel via passagiers kant doen. Mijn deur te veel verwrongen. Ook passagierskant met mijn benen open moeten duwen. Ja, ondanks de knieschijf toch gelukt. Adrenaline, kan veel met je doen. Ben naast auto gaan zitten. En zelf hulp diensten gemeld.
Vele vragen zich nog af hoe ik deze auto zelf ben gekomen. Boom is tot 10 a 15cm voor mij pendalen gekomen. dashboard dus ook ontzet. En geen deur meer in juiste positie.
Wist zelf ook wel, was goed mis mijn knie. Dat bleek dus ook wel. Dacht loop na een paar maanden wel weer. Maar helaas, na 7 maanden nog altijd niet goed op de been. Schijnt 1 van meest langslepende botbreuken te zijn.
Zit dus nog altijd thuis. Werk in de bouw, wat gewoon niet gaat. Begin het thuis wel langzaam zat te worden. Met bus ergens heen kan, maar na uur staan wel mijn max bereikt. Herstel loopt ook met fysio nog niet naar wens. Kleine beetjes vooruit. Arts ziekenhuis heeft ook nog geen verklaring ervoor.
Begin het langzaam wel zat te worden. herstel duurt mijn eigenlijk te lang, waar je ook niets aan kan doen. En thuis zitten wordt ik zat van. Heb niet veel vrienden meer om mijn heen. En meeste zitten nog ver weg met o.v.
Iemand hier ook ervaring mee. Tips, ideeen. Of gewoon iets willen delen mag altijd. Vragen staan ook vrij.
7 Reacties
Wat een heftig verhaal is dit! En wat goed dat je dit deelt. Ik kan mij heel goed voorstellen dat de muren inmiddels volledig op je afkomen. En dat de leukste films en series op Netflix al wel bekeken zijn. Kan je met de artsen een beetje praten over wat er gebeurd is? Of heb je iemand anders in je omgeving waar je op die manier je ei bij kwijt kan?
Ik hoop dat je snel beter herstelt!
Liefs
Ten eerste, valt het helemaal in het niets wat ik van jouw hier heb gelezen. Wat jij heb en aan doorstaan bent, diepe respect voor.
Ja. Ben tv wel zat. Wat zover ging nog wat in huis aan opruimen ordenen. Maar ook even klaar mee.
Met artsen niet over gehad. Voelde me ook niet toe om er toen over te praten.
Heb een vriendin waar ik wel mijn ei kwijt bij kan, maar verder ook niet echt. Ook die zit thuis met gebroken borst werfel. Woont ook niet om de hoek.
Voel me verder prima om wat te doen. Maar dat been, of houten poot sleep ik mee. Dat beperkt mijn nog.
Internet afspuren naar meer groepen wellicht wel een optie
Hou je goed. Dank je wel.
Lief dat je dat zegt. Dankjewel!
Heb je behoefte aan lotgenoten contact? Dat is wat ik namelijk voel bij jouw verhaal. Maar misschien heb ik het mis. Ik heb daarom even contact gehad met Slachtofferhulp en de vraag gesteld over er ook online bijeenkomsten worden georganiseerd voor lotgenoten na een verkeersongeval. Ik heb deze namelijk een aantal keer gevolgd met nabestaanden van een dodelijk ongeval. Ik heb dit zelf als zeer prettig ervaren. Omdat je vaak niet zoveel hoeft uit te leggen. Elke situatie is anders. Maar lotgenoten snappen vaak wat je voelt. Je krijgt herkenning en erkenning voor je gevoel. Ik vond dat heel fijn.
Momenteel is er nog geen online bijeenkomst. Maar nav mijn vraag gaan ze wel kijken of dit mogelijk gemaakt kan worden. Je kan via de volgende link alvast aangeven of je hier interesse in zou hebben, dan wordt je op de hoogte gehouden als de mogelijkheid er is: https://www.slachtofferhulp.nl/emotionele-hulp/contact-met-lotgenoten/?id=19a07da4-69fa-48c0-92fc-1a8448723c57&blockid=24621&pageid=27927&step=1
Ook is er een luisterlijn. Mocht je er een keer behoefte aan hebben kan je hier met iemand praten. Nadat mijn man overleden was heb ik een tijdje telefonisch contact gehad met iemand van Slachtofferhulp. Die kon mij tips geven, maar ook een luisterend oor bieden. Ook dat vond ik zelf erg prettig. De luisterlijn kan je hier vinden: https://slachtofferwijzer.nl/organisatie/luisterlijn
En uiteraard mag en kan je ook je gevoel kwijt hier op de Community!
Heel veel liefs van mij!
Wellicht geen gek idee. Keer met de bus stad in brengt je ook wat onder de mensen. Blijven vooral doorzetten.
Dank in elk geval. En hou je goed.
En dat is zeker een idee. Een keer een terrasje pakken als het zonnetje weer wat meer schijnt? Het zonnetje kan een mens ook goed doen :)
En ik weet zeker dat het doorzetten gaat lukken! Je hebt in ieder geval de eerste stap gezet door hier je verhaal te delen!
Liefs!
Dat zal een fikse klap tegen die boom zijn geworden. Dat je zelf uit de auto bent gekropen is ook een wonder. De adrenaline heeft gewerkt.
Ik kan me ook voorstellen dat je na 7 maanden het thuiszitten spuugzat bent en sneu voor je dat het herstel van vooral de knie lang duurt.
Draai je de film van het ongeluk nog wel eens terug? Vraag je je nog wel een af hoe het zo kon gebeuren? Heb je dat al verwerkt? Zelf heb ik geen ernstig ongeluk gehad, wel ben ik bij een ernstig auto-ongeluk als eerste uitgekomen.
De vraag is of de oude situatie van werk en vrienden nog terugkomt. Vaak biedt een ingrijpende gebeurtenis ook nieuwe mogelijkheden en kansen. Leer je nieuwe kwaliteiten bij jezelf te ontdekken en kun je je talenten bot vieren. Sporten is nu niet direct voor de handliggend. Maar op het creatieve vlak of in het welzijnswerk zul je warm ontvangen worden. Misschien is het al leuk om nieuwe werelden te ontdekken waardoor je ook andere mensen leert kennen.
Een goed herstel wens ik je, en veel plezier in het vinden van nieuwe werelden.
Dat ik er niet uitgeknipt hoefde te worden is inderdaad stukje wilskracht en wonder geweest.
Heb nooit nachtmerrie van gehad. Al blijven de beelden op je voorhoofd staan. Kan er nuchter over zijn, maar vergeten doe je het niet.
Haalde vooral ontspanning uit lange wandelingen. Iets wat nu ook even niet gaat. Ironisch genoeg zou dit jaar mijn 13 4daagse nijmegen zijn. Al ben ik niet bijgelovig.
Makkelijk contact leggen doe ik ook niet, overblijfsel van vroeger.
Je komt toch in andere wereld terecht, anders handelen. En nieuwe regelgeving. Denk dat ik wel eens op zoek ga naar soort gelijke bijeenkomsten. Of wat meer kan delen met soort gelijke.
In elk geval dank voor je antwoord.