Je staat nu ook op de automatische piloot. Dit gebeurt omdat je in je "overlevings-modus" zit. Anders zou je meer moeite hebben in je dagelijks om te functioneren en de verplichting en zorg naar je dochtertje toe. Dus dat je dat zo ervaart en voelt is niet raar. Alleen merk ju nu dat dit niet meer voor je werkt, je begint je nu af te vragen wie je eigenlijk bent... Er komt weer wat meer rek om uit de overlevings-modus te komen. Het boek, Je leven in eigen hand, wat op die site verkrijgbaar is, (er zijn er namelijk twee), zal je inzicht geven waarom dit nu bij jou gebeurt. Waarom jij op de automatische piloot staat, jij nu zoekende bent naar jezelf en zoekende naar jou eigen geluk...en rust. Behalve het boek, staat er ook een blog op. Je zal hier echt veel herkenning in vinden. En niet te vergeten, erkenning. Vergeet niet dat je 10 jaar gebrainwashed bent. Jou eigen ik, is verdwenen (vandaar ook de naam van deze site). En jou denken zal nog steeds gaan zoals je jezelf hebt aangeleerd om in die relatie van 10 jaar te overleven. Dat je nu voor jezelf mag gaan denken, dat je er mag zijn, dat je goed bent zoals je bent, dat jij niet meer afhankelijk bent... Dat is niet zomaar verdwenen omdat je nu bij hem weg bent... Emdr is oke...maar dit haalt jouw gedachten niet weg, jouw manier van denken (aangeleerd of niet) niet weg. Dus mij verbaast het niet dat je weer angsten hebt. Het is allemaal erg herkenbaar wat je schrijft. En omdat ik weet wat er bij komt kijken in het hele verhaal, gun ik het een ander, en ook jou, zo ontzettend om hier uit te komen. Om inzicht te krijgen van waarom het heeft kunnen gebeuren, hoe het nu nog steeds nawerkt en hoe je hier uit kunt komen. Ieder heeft recht op een gelukkig leven, ook jij. En persoonlijk vind ik het als moeder, het grootste voorbeeld wat jij ook aan jou dochter kunt meegeven. Dat je voor jezelf mag kiezen, dat je je niet hoeft te laten onderdrukken, dat het oke is om hulp te zoeken en voor jezelf te zorgen. Als jou dochter opgroeit met deze kennis... Dan zal ze een sterke onafhankelijk vrouw worden, naar het voorbeeld van wat haar moeder heeft gedaan in haar leven. Nou hoe mooi is dat?!! Ik word er in ieder geval al erg blij van met die gedachte :-) !

Dankjewel voor je reactie. Ik ga hier zeker eens een kijkje nemen. Ik hoop dat ik me snel weer “gelukkig” ga voelen. Ik heb nu helaas t gevoel alsof ik op de automatische piloot sta alleen voor mijn dochtertje.

Hoi Lonely, Oh je kent het boek, wat goed! En wat anderen zeggen...tja, dat zegt alles over hun. Als je het kon loslaten, dan had je dat allang gedaan. Dus zulke opmerkingen zijn echt nergens op gebaseerd en zo dom.... Die zou ik wel loslaten :-) En het is heel herkenbaar hoor, dat je angst toeneemt zodra het een tijdje stil is. Dit komt doordat je jezelf hebt aangeleerd dat dit de momenten zijn dat je op je hoede moet zijn. Dit heeft je in het verleden geholpen, om alert zo te zijn, alleen helpt het je nu niet. Jouw eigen alarmsysteem is zo anders ingericht door je ervaringen, dan bij "normale" mensen. En deze staat altijd op scherp. En dit zou ik ook bespreken met je therapeut, want het is mogelijk om dit alarmsysteem weer op je juiste manier afgesteld te krijgen. En misschien zeg ik nu iets wat je allang weet, of aan werkt, maar ik weet helaas uit eigen ervaring hoe dit verkeerd afgestelde alarmsysteem je fysiek en mentaal compleet uitput. Het continu op je hoede moeten zijn is niet "normaal" en daar is je lichaam ook niet op ingericht. En anders heeft misschien een andere "meelezer" hier wat aan. Dat hij je niet met rust zal laten, dat herken ik ook. En ook dit word vaak niet begrepen en compleet onderschat, over hoe de gedachtegang van een narcist werkt, hoe hij jou zal blijven zien als zijn bezit. En als hij dat niet kan behouden, hoe hij dan zal doorgaan om jou kapot te krijgen, is het niet linksom, dan wel rechtsom. Mensen die hier geen ervaring mee hebben, die denken dat je overdrijft. Dat dit niet zal gebeuren, dat hij niets zal doen.....Maar dit zijn bewezen feiten over narcisme. Hij zal pas ophouden als hij een ander slachtoffer heeft gevonden.... En hierin kan ik je adviseren dat je op jezelf kunt vertrouwen. Je weet heel goed wat jouw intuïtie je aangeeft en daarnaast ben je ondanks je ptss, depressie, ook gegroeid als mens. Je voordeel is nu dat je nu weet wie hij is, hoe hij is en wat zijn stappen zullen zijn, misschien weet je niet het tijdstip of wanneer, .maar dit zal je op dat moment meteen herkennen. En omdat jij ook gegroeid bent als mens, zul je je hier beter tegen kunnen wapenen. Zul je niet meer in de valkuilen stappen zoals je in het verleden waarschijnlijk hebt gedaan, maar zul je dus anders reageren, tegen hem op kunnen. Ik ben daar wel van overtuigd, dat jij dit heel goed aan zult kunnen, met alle kennis en ervaringen die jij hebt.

goeiemorge Yvonne Het werkboek "het verdwenen zelf" van Iris Koops heb ik destijds al gekocht. Dit boek heeft mij geholpen weg te komen bjj mijn ex. Het word inderdaad heel erg onderschat wat een narcist voorn schade aanricht. Ik krijg ook vaak te horen " je moet je ex ook eens loslaten anders kom je ook niet verder". Dit is zeer kwetsend!!. Ik zou niks liever willen dan dit ellendige hoofdstuk sluiten . Mijn ex (een narcist dus) zal mij niet met rust laten en zolang hij leeft zal hij mij dwars blijven zitten. Dat ik bij hem weg ben en zijn fantasie wereld is ingestord ziet hij als mijn schuld en ik zal hier voor moeten boeten. Ik draag dus altijd angst met me mee vooral als het een tijdje stil is van zijn kant.

Ik herken veel in jouw verhaal... En ik kan je adviseren om eens een kijkje te nemen op site https://verdwenenzelf.org/ Ik heb daar heel veel aangehad en ik heb er nog steeds veel aan. Zo heb ik ook de beide zelfhulpboeken die je kunt bestellen op deze site gelezen....en alles valt op zijn plek in de zoektocht naar "wie ben ik" . Zelf ben ik opgevoed door twee alcoholisten, van waaruit emotionele mishandeling en verwaarlozing. Daarna een relatie van 15 jaar met een narcist. Mensen hebben geen idee wat dit met jou zelfbeeld doet, hoe geraffineerd dit gaat. Zelf heb ik daar voor mijn eigen verwerking een boek over geschreven, want schrijven helpt mij https://www.bol.com/nl/f/daar-zie-je-aan-de-buitenkant-niets-van/9200000109070272/ Net als jij, heb ik ptss, heb ik geen contact met mijn familie. En vind ik dus steun bij o.a. het verdwenen zelf, mijn therapie, mijn schrijven... Wat ik fijn vind om te lezen is dat je weg bent bij deze man en dat je hulp hebt gezocht. En ik hoop dat dit je gaat helpen in jouw zoektocht naar jezelf. Mocht je vragen hebben, meer kwijt willen, schroom niet om hier contact met mij te zoeken. Liefs, Yvonne

Dank u wel voor uw reactie!!. Ik heb wekelijks trauma theraphie en sta onder goede controle van mijn huisarts. Dus werk al hard om dingen te verwerken en een plekje te geven. Ik heb een fijne en veilige thuishaven nu voor mij en mij jongste kind (18). mijn oudste (20) wil al 3 jaar niks meer van me weten. Dit door dat ze gehersenspoeld is door vader en oma.

Beste Lonely, Ik heb jouw beide “verhalen” gelezen. Dat is niet niks bij elkaar. Allereerst dat je een relatie ontvlucht bent waarin je aangeeft dat je daarin gevangen zat. Dat heeft jaren geduurd voordat je zelf zover was dat je hieruit kon wegkomen. 20 jaar is niet niks als je gedurende die periode onderworpen wordt aan gaslighting en erachter komt dat de relatie vanuit een narcist eenrichtingsverkeer is. Het is triest dat de rechtspraak hierin weinig empathie heeft getoond omdat zoals jezelf schrijft, de relatie toch al teneinde was. Dat moet voor jou een onverteerbare conclusie van de rechtspraak zijn geweest. Je hebt inmiddels weer een eigen plek. Naar ik hoop een veilige plek en een plek waar je ook met je kinderen een thuisbasis kunt opbouwen of al opgebouwd hebt. Het is heel begrijpelijk dat als je uit een relatie komt van 20 jaar met de conclusie dat deze gestuurd en gecontroleerd werd door de ander, je niet meer weet wie jezelf bent, wat jouw eigenwaarde is en al datgene wat hiermee samenhangt, om een stabiele balans te vinden, om verder te gaan en gelukkig te zijn. Toch proef ik in jouw verhaal dat er een streven is om jouw geschiedenis achter je te laten en te zoeken naar nieuw geluk. Voor de stress van jouw geschiedenis kun je hulp zoeken en/of krijgen. Er zijn echt goede therapieen die hiervoor een oplossing kunnen bieden. Probeer hier naar te zoeken, je hebt nog een heel leven voor je. Heel veel sterkte. Met vriendelijke groet, Thijs.