Hi allemaal. Mijn naam is Sylvia en een aantal kennen mij onder de naam nooitmeerverliefd. Inmiddels ben ik niet meer alleen lotgenoot maar ook ambassadeur bij slachtofferhulp.
Voor degene die mijn verhaal nog niet kennen zal ik het nog even in het kort vertellen. Sylvia, de 50 gepasseerd, goede baan met daarnaast een startende eigen praktijk, moeder van een prachtige zoon, al een aantal jaar alleenstaande moeder die stiekem toch op zoek is naar die arm om me heen s avonds op de bank. Oh ja en bovenal net als jullie niet dom of naïef!
Via een gerenommeerde datingsite dacht ik een hele leuke vent ontmoet te hebben. Alles was perfect op een ding na... door zijn werk konden wij elkaar nog even niet ontmoeten. Maar hij zou verlof aanvragen zodat hij naar huis kon komen.
Wauw deed hij dat echt voor mij...? Achteraf gezien was het allemaal te mooi om waar te zijn. Met een financiële strop, een gebroken hart en een flinke kater bleef ik achter. Hoe kon ik hier ooit overheen komen.
Met mijn positieve instelling en door steeds één keer meer op te staan dan ik ben gevallen sta ik waar ik nu sta en maak ik weer plannen voor de toekomst.
En om toch iets positiefs te doen met mijn negatieve ervaring ben ik ambassadeur geworden.

"Verder gaan betekent niet dat je vergeet. Het betekent alleen dat je accepteert wat plaatsvond en besluit door te gaan met leven."