Hoe ga je om met je kledingkeuze na seksueel geweld?
Lieve allemaal,
Het is voor mij al bijna 8 jaar geleden dat ik slachtoffer werd van seksueel geweld. Na deze ervaring ben ik mij bewuster van de kleding die ik draag. Het word weer mooie weer. En Ik merk dat ik jurkjes boven de knie liever niet meer draag. Ervaren jullie dit ook zo? Hoe gaan jullie hier mee om? Heeft je ervaring ervoor gezorgd dat je, je anders bent gaan kleden?
Lieve groet,
Henriek
Bezig met laden...
10 Reacties
Ook ik herken dit. Ik heb korte fietsbroekjes die ik draag onder een wat kortere jurk of rok en ik draag vaak een hemdje onder een tshirt of top. Ook onder een jurk trouwens.
Mijn zelfbeeld is ook heel erg aangetast. Ik heb een normaal bmi, maar ik heb dagen dat ik me een vet monster voel. Dat ik mijn weerspiegeling zie een walg van mijn dikke benen. Ik schaam me ervoor en wil anderen die aanblik niet aandoen. Met de hitte van de afgelopen week ben ik het toch weer aangegaan. Met 30+ graden op mijn werk was een langer broek niet te doen en de lange rokken en jurken zaten in de was. En wat bleek: niemand had er last van. Niemand zei er iets over.
Bij mij is het misbruik inmiddels 20 jaar geleden. Twee daders, meerdere situaties. Ik heb al intensieve traumatherapie gevolgd maar er zitten zoveel blokkades bij mij dat ik al snel niet meer verder kwam. Ik ben nu een de blokkades aan het werken. Zelfbeeld en me leren ok te voelen in mijn lijf horen daarbij. Geen idee of het gaat helpen.. ik heb wel geleerd dat het belangrijk is om me niet te laten leiden door de angst. Daarom heb ik niet alle jurken/rokken/broeken tot net boven de knie weggedaan. De daders hebben lang genoeg macht over mij gehad.
Ik wens jou sterkte en een flinke portie moed. Ik weet niet wat je al geprobeerd hebt om je lijf 'terug te veroveren' op je dader. Misschien helpt het om bijvoorbeeld in je tuin of op je balkon te starten met het dragen van een wat kortere jurk? In een veilige omgeving dus, en zo steeds een stapje verder. Niet omdat je zulke kleding weer moet gaan dragen, maar omdat het dan weer je eigen keuze wordt of je het wel of niet draagt.
Wat komt het bekend voor helaas...
Na jarenlang misbruik draag ik niks echt vrouwelijks meer.
Ik wil absoluut geen inkijk hebben en niet vrouwelijk lijken. Ik heb altijd mijn haar in een staart en nooit make up op. Mijn armen zijn van zichzelf al gespierd, maar in de zomer doe ik hier nog net wat meer moeite voor, zodat als ik korte mouwen draag, ik geen vrouwelijke armen heb, maar mensen vooral gespierde armen zien.
Een korte broek draag ik nooit.
Ik heb nog steeds moeite om een spijkerbroek aan te hebben. Het liefst draag ik een joggingbroek met oversized sweaters, want dat is het meest onaantrekkelijk in mijn ogen.
Toch vind ik het lastig om te horen en zien dat anderen ook zoveel moeite ermee hebben.
Ik hoop oprecht dat je weer mooie en leuke kleding durft te dragen! Want het is niet jouw schuld geweest en jij mag er zijn zoals je bent en wilt zijn.
Ik ben slachtoffer van n loverboy praktijk geworden en ben dus netjes in beperkte kleding 'aangeboden'.
Ik sta altijd oneindig lang voor de spiegel of dat shirt net wel of net niet kan.. oké in de praktijk altijd royaal binnen de normen maar voor mijn gevoel niet.
Draag ook altijd een broekje onder n jurkje dat minimaal tot op de knie moet zijn.
En dan nog voel ik me bekeken... In bikini durf ik al helemaal niet.
@ Carly, ik heb mijn hele lange krullen ook afgeknipt. Ondanks na 100x wassen voelde t nog steeds vies. Nu opnieuw lang haar laten groeien en dat voelt als schoon..
Dit is ook voor mij herkenbaar. Ik heb wel altijd jurken gedragen maar dan wel lange jurken met een legging eronder. Ook lette ik altijd goed op dat mijn truitjes mijn volle borsten goed bedekte. De laatste jaren droeg ik wel jurkjes boven de knie maar altijd met een kort broekje eronder van zachte stof. Dit jaar draag ik voor het eerst geen korte broek meer onder mijn jurkjes en is er ook wel iets van een decolleté te zien. Dit voelt nog ietwat onwennig maar tegelijkertijd ook heel bevrijdend.
Lieve groetjes van Paula
Heel herkenbaar. Ik draag altijd wijde (mannen)shirts in de hoop dat er minder wordt gekeken. Jurkjes kan ik niet meer aan omdat ik het gevoel heb dat een broek je extra beschermd (het is 1 handeling meer, een jurk hoeft niet uit zeg maar).
Helaas merk ik dat het eigenlijk niet uitmaakt wat je draagt en dat betekent: Het is niet onze schuld.
Maar het lukt me ook niet om 'leukere' kleding te dragen en ik accepteer dat voor nu. De wijde kleding geeft me iets minder angst dus dat is oke. Ik zou zeggen: draag iets waarin jij je het meest veilig voelt.
Groetjes
Ik draag altijd een korte legging onder de jurkjes die ik draag. Als de jurkjes tot op de knie komen kan dit ook makkelijk. Mogelijk kan dit voor jou in de toekomst ook een oplossing zijn als je er aan toe bent.
Lieve groet,
Henriek
Het raakt mij om te lezen dat je, je helemaal niet meer durft te identificeren als vrouw. Wel moedig dat je dit hier durft te delen.
Mij is het gelukkig maar 1 keer overkomen. Als ik je reactie goed begrijp ben jij meerdere keren slachtoffer geworden van seksueel geweld?
Ik hoop dat je in de toekomst een manier kunt vinden om er mee te dealen.
Lieve groet,
Henriek
Dit wat je nu voelt heeft de dader op zijn geweten.
Het is niet jouw diepste keus.
Ik snap je wel hoor,zeker.
Toch wens ik je de volle vrijheid te dragen wat jij! wilt.
Sterkte en warme groet