Beste Kelly , Jeetje wat ben je sterk om uit die situatie te stappen! Het is logisch dat er bij jou naderhand herinneringen terug komen nadat je een gesloten boek weer opent. Als ik mag spreken vanuit mijn eigen ervaring is dit iets waar de politie zeker rekening mee houdt. Het beste is om alles aan te geven zoals jij je dat herinnerd en zij hebben daar zeker begrip voor dat niet alles ineens terug komt. Vaak ga je naderhand (met aangifte of iets dergelijks) malen en komen er veel dingen naar boven drijven die diep in je herinnering opgeslagen lagen maar jij diep weg gestopt hebt om het zo snel mogelijk te vergeten. Succes en sterkte Liefs Daniëlle

Ontkenning is normaal hoor. Het is een reactie op een traumatische ervaring en daarnaast was je bezig voor je kinderen en dus cijfer jij jezelf uit moederinstitct ook weg. Al met al, shock & ontkenning is een overlevingsreactie, een bescherming. Dit kan maanden of zelfs jaren duren, een disconnectie. Bij de één komt die reactie acuut, terwijl anderen vertraagde reacties hebben - Geef jezelf de tijd te helen - Wees geduldig met veranderingen in je emotionele toestand. - Geef jezelf zelfliefde, de reacties op trauma, erken dat ze normaal zijn - Probeer er met iemand over te praten, familie, vrienden of schrijf het van je af. - En blijf gezond eten en probeer goed te slapen. Ik zou het toch melden maar niet teveel van verwachten.

Ik heb veel steun gehad van Veilig Thuis, de wijkagent, maatschappelijk werk en natuurlijk een advocaat. De Raad van de Kinderbescherming begreep het niet. De voogden nu wel gekukkig. Maar echt mijn advies is echt, hou niks achter, ben gewoon eerlijk! Je hoeft je nergens voor te schamen! En je kinderen zijn nog jong! Je hebt nog een lange weg te gaan, je komt jezelf tegen als je dingen achter houdt. Heel veel sterkte en succes! Mijn jongste is nu ook pas een jaar.

Beste Kelly, Het is heel herkenbaar om in eerste instantie te ontkennen dat jou ook iets ernstigs is overkomen. Eerst nu laat je dat toe en krijg je flashbacks, Als de politie een beetje empathie heeft, zal zij dat begrijpen. Misschien is het een tip: neem contacten met Slachtofferhulp en vraag om een afspraak met een medewerker. Zij kunnen je heel goed adviseren en ondersteunen bij het compleet maken van de aangifte. Daarnaast kun je ook met hen sparren over welke hulp je nog meer nodig hebt om deze ervaringen goed te verwerken. Heel veel sterkte.

Al zijn er altijd twijfels bij hulpverleners over wat nu exact de waarheid is, ze willen allemaal het beste voor de kinderen en dat is ook voor jou het belangrijkste denk ik.

Hoi Kelly, Ik weet niet zo goed hoe geloofwaardig het is als je je verklaring weer aanpast. Als iemand bijv een psycholoog/ poh huisarts het kan bevestigen dat jij last hebt van flashbacks kan dit missien helpen. Mijn ex heeft alleen gedwongen hulp gehad en verder geen straf. Omdat we samen kinderen hebben vonden ze dat een andere straf de verstandshouding nog meer verstoorde terwijl we met elkaar te maken hebben tot ze volwassen zijn. Bij mij is niks met de aangiftes van mij namens de kinderen gedaan omdat ze hun niet wilde verhoren. Alleen met mijn eigen aangifte. Waar het bovenstaande uitkwam. Heel veel succes en sterkte

Eerlijk zijn, bespreek met de politie waarom je dit toendertijd niet vertelt hebt. Vertel ook waarom je twijfelt. Misschien heeft de wijkagent misschien een keer tijd om bij je thuis langs te komen en je advies te geven. Hier ervaring mee dat je zonder aangiftes met lege handen staat in de rechtszaal. Gelukkig nu wel goede hulp van gezinsvoogden.