Douche probleem

Hoi Maddy,

Ik herken jouw gedrag niet bij mezelf n.a.v. wat mij is aangedaan. Heb je een idee wat het schoonmaken je brengt? Misschien het ‘vuil’ van anderen jouw lichaam niet laten aanraken? Of ergens controle over kunnen hebben?

In mijn jeugd heb ik, in periodes van mijn leven met heel veel stress en waarin ik door omstandigheden geen grip had op wat gebeurde, OCD ontwikkeld. Dat wil zeggen dat ik krampachtig bepaalde handelingen uitvoerde en dat móést dat per se zo, anders kreeg ik echt paniek. Ik heb hierbij professionele hulp gekregen en dat hielp mij inzicht te krijgen. Het hangt vaak samen met het gevoel/de behoefte controle hebben over iets. Heb jij last van je gedrag, belemmert het jou of een naaste? Maak je je er zorgen over? Dan zou ik jou adviseren om je gedag bespreekbaar te maken bij je huisarts, die kan je doorverwijzen naar passende professionele hulp.

Ik heb zelf dat ik aanraking nog steeds heel erg lastig vind. Ik kan gelukkig wel weer mensen die ik echt vertrouw knuffelen als ik van tevoren weet dat het lichamelijke contact gaat komen (bv. mijn moeder). Echter blijft het bij de sommige mensen, vnl. bij mannen, moeilijk (bv. soms zelfs mijn vader - de liefste man op de wereld).
Ik heb ook nog steeds moeite met aanraking als ik het zelf doe. Dat is gelukkig al een stuk beter geworden, maar douchen en hygiëne is daardoor wel een dingetje helaas. En dat wil ik helemaal niet! Het kost mij behoorlijk wat tijd af en toe, maar ik blijf het doen. Over de grote lijn gaat het steeds beter doordat ik mezelf blijf uitdagen (binnen mijn eigen grenzen).
Stapje voor stapje.

Ik kan jou dus niet helpen, omdat ik het gedrag niet herken n.a.v. wat mij is aangedaan. Als ik mij probeer in te leven in jou, zou ik zelf graag willen weten welk doel het gedrag dient? Wat geeft het je wél zodat je vanuit daar kunt bedenken hoe ermee om te gaan. Je zou ook kunnen nagaan hoe je je behoefte op een andere manier kunt vervullen.

Unrelated to the trauma’s I’m here for: ik heb in mijn verleden een specifieke fobie gehad. Ik had dan vriendinnen en familie die mij bijstonden in zulke situaties en dat heeft mij heel erg geholpen. Zij gingen met mij mee, bleven met mij praten en zongen zelfs liedjes met mij om me maar af te leiden van niet helpende gedachten en gevoelens. Heb jij mensen die je vertrouwt om hier mee over te praten? Zo nee, dan zou je dat ook kunnen aangeven bij je huisarts indien je er behoefte aan hebt.
Let op: ik ben geen gespecialiseerde professional. Je huisarts kan je beter helpen en je doorverwijzen naar de juiste hulp.

Succes!