Hi Céline, toen ik nog met mijn ex had, kwam ik er door haar achter dat wat een andere ex had gedaan, verkrachting was. Ook ik heb dat mijn lichaam reageert (nogsteeds) op deze ervarining. Na het beseffen dat het was gebeurd, heb ik af en toe aan gegeven naar mijn ex (des tijds vriendin) dat ik niet op mijn gemak was. Het fijt dat ze zo enorm veel respect voor me had zorgde er voor dat wanneer ik wel op mijn gemak was, we enorm konden genieten van intiem zijn samen Het zal voor iedereen anders zijn, al kan ik nog genieten van zolang de ander maar accepteert dat ik soms niet wil. Het is niet lang geleden dat het uit is gegaan met die goede relatie, ik heb het dus nog niet kunnen verwerken. Al heb ik dankzij die relatie geleerd dat het helpt als de ander het ziet wanneer je niet wilt. Ik lees nu je laatste bericht, ik ben blij dat dit voor jou ook helpt. Jongens die zo denken zijn zeldzaam dus ik raad aan, wil niet te snel, en blijf eerlijk tegenover jezelf. Als je een keer niet op je gemak bent dat zal hij het (moeten) accepteren

Bedankt iedereen voor de reacties. Ik had nog een gesprek aangeknoopt met mijn psychotherapeut en ik heb waarschijnlijk geen last van traumaseksualiteit. Dit was mijn eigen idee in eerste instantie. Wat blijkt.. omdat ik nu voor het eerst een stabiele en langdurige relatie heb komt er tijdens de seks ineens ruimte voor gevoelens. Waar ik normaal dissocieerde en over mijn grenzen ging is er nu een persoontje in mij die zich afvraagt: maar vind je dit eigenlijk wel fijn? Het is dus heel mooi en positief en aan mij om continue naar mijn gevoel te luisteren en mijn grenzen te respecteren.

Bemoedigend!!!

Vroeger heb ik "het" ook altijd maar gedaan omdat het van me werd verwacht en om meer schade/geweld te beperken. Ik voelde me een speen, een artikel om de man in mijn leven op dat moment koest te houden. Naarmate ik ouder werd en meer besef kreeg van de mate en gevolg van de onrecht wat mij is aangedaan is het gaan kantelen. Ik ging scheiden en ging voor het eerst mijn eigen seksualiteit onderzoeken. Later mijn huidige man ontmoet en met hem heel veel ups en downs binnen de traumaseksualiteit eindelijk aangpakt. Het viel soms echt niet mee en onze relatie heeft vaak aan een draadje gehangen. Het is goed gekomen doordat wij allebei zielsveel van elkaar houden en dat als uitgangspunt hanteren bij alle problemen. Nog steeds merk ik dat ik weleens denk: dat hele seks mag me gestolen worden. Maar anderzins, ik ben o.a traumaseksuoloog in opleiding en ik vind dat ik recht heb op een gezonde seksualiteit en kan nu intens genieten van seks. Gezien mijn forse misbruik achtergrond ben ik hier enorm blij om. Kortom, waar het op neerkomt is werken aan jezelf en de tijd nemen om te groeien en te helen.

Hey Céline, Ik herken me voorkomen in het verhaal. Het heeft voor mij echt tijd (en traumabehandeling) nodig gehad voor ik weer intiem contact durfde aan te gaan. Het heeft mij ontzettend geholpen om het te delen dat ik het moeilijk vond waarop hij weer ontzettend goed reageerde door te zeggen dat ik echt ieder moment stop mag zeggen. Daarnaast heeft het boek ''van geen zin naar weer zin'' ook onwijs veel handvaten gegeven. liefs

Hoihoi, Ik herken dit heel erg! Ik ben misbruikt in mijn jeugd en ik vind intiem zijn met een man ontzettend moeilijk. Ik kan er van genieten maar tegelijkertijd voel ik ook walging. Dit terwijl ik er wel over kan fantaseren. Hierdoor durf ik mij al helemaal niet open te stellen voor een relatie.

Dit helpt mij te aanvaarden hoe mijn vrouw seks beleefde

Hoi Celine, Wat naar om te horen dat je je zo voelt. En begrijpelijk natuurlijk door wat jij meegemaakt hebt dat je lichaam zo reageert. Ik ben pas met mijn verhaal ook naar buiten en ben me nu pas bewust dat ik altijd seks gehad heb, omdat ik seks zag als houden van. Ik deed dit omdat ik bang was dat mijn man anders wegging. Met andere woorden heb ik altijd seks gehad en dissocieerde ik volledig, maar dit heb ik nu pas door gekregen dat ik er dus nooit echt van genoten heb. Ik ben er dus nu mee gestopt. Om samen elkaar opnieuw te ontdekken en zo te hopen dat ik ooit ook kan gaan genieten. En heb therapie. Misschien heb je niets aan mijn verhaal, maar weet dat je niet de enige bent. Heel veel sterkte. Groetjes Jenny

Ik weet alleen maar dat ik beter begrijpen kan waarom mijn nu drie jaar geleden overleden vrouw intens seks kon hebben met een van haar collega’s waarbij ze werd vernederd, bij mij kom ze zich niet overgeven aan lustgevoelens. Haar vader vernederde haar namelijk en misbruikte haar ook. Een tragisch leven, en ik hield het desondanks bij haar uit. Ik ben pas aan het begin van acceptatie.. dat ons leven zo getekend werd