Hoi allemaal,

In mijn leven heb ik al veel meegemaakt. 1 van deze dingen is dat ik bijna 20 jaar lang misbruikt en verkracht ben door een oom. Ik was een jaar of 6 toen het begon. Bij mijn ouders thuis liep alles niet lekker, bij mijn oom kon ik thuis even ontvluchten. Tot hij begon aan me te zitten. Elke keer ging hij een stapje verder. Ik begreep er niets van. Hij vertelde mij dat dit normaal was, dat dit erbij hoorde. Toen ik 11 was kreeg hij zijn eerste kindje, mijn neefje. Ik paste regelmatig op. Ondertussen ging alles nog steeds stapjes verder. Dit was ook het moment waarop hij mij voor het eerst verkrachtte. Ik schreeuwde van pijn en wilde hem van me afduwen. Dat ging niet. Ik voelde me zo machteloos, zo klein. Vanaf dit moment ging hij me chanteren. Ik mocht dit tegen niemand vertellen, want dan mocht ik mijn neefje niet meer zien. Bovendien zouden mijn ouders me toch niet geloven. Ik geloofde hem, want thuis voelde ik me ook niet geliefd. Steeds vaker kwam hij mij opzoeken en ik probeerde van alles om niet met hem alleen te zijn. Ik wist me geen raad. Hij heeft me tot mijn 24e gedwongen tot seksuele handelingen, aan mij gezeten en me verschillende keren verkracht. Nergens was het veilig voor mij. Ik was een vrolijke meid vroeger, en vond het heerlijk om onder de mensen te zijn. Vanaf de eerste verkrachting werd dit minder. Nu vind ik het heel moeilijk als er nog maar 4 of 5 mensen in de buurt zijn. Ik heb een aantal keren psychologische hulp gehad, 1 psycholoog wilde me laten opnemen. Ik wilde dit niet en ging maar liegen dat alles goed ging. Of in ieder geval stukken beter. Pas een paar jaar geleden kwam ik bij een psycholoog terecht waar ik EMDR heb gehad. Dat was een opluchting. Nu kan ik met wat er gebeurd is dealen. Ik kan er alleen echt niet tegen als er opeens iemand achter of naast me staat En groepen mensen vind ik helemaal niets. Ik probeer me eroverheen te zetten. Ik wordt soms nog overvallen door schuldgevoelens, wat als ik hem toch reden heb gegeven om dit te doen? Wat als hij door mij aan zijn eigen kinderen zit? Had ik er eerder wat van moeten zeggen? Ben ik zo slecht dat ik dit verdien(d) heb? Vragen die me nog steeds af en toe kwellen. Soms denk ik dat ik nergens goed voor ben, dat ik niets goeds kan doen. 

Sorry voor het lange bericht.