Hoi Frederiek, De stap ik nam was via email. Het schrijven zorgde voor mij voor een veilige afstand. Mijn huisarts reageerde snel en ik kon binnen een paar dagen al terecht bij de POH. Bij deze hulpverlener is uiteindelijk het één en ander in gang gezet. Wens je alle goeds en veel sterkte. Groetjes, Arnold

Ik persoonlijk heb ook moeite om naar de huisarts te stappen. Via de praktijk ondersteuner is ook een weg (POH). Heb echt veel aan dit persoon. Ook kan het via Bel afspraak. Dit jaar ben ik ook weer bij de POH gekomen. We gaan samen kijken naar zorg aanbod.

Dag Frederiek, Bijna 3 jaar geleden ben ik ernstig mishandeld met blijvend letsel als gevolg. In het begin dacht ik er zelf wel weer bovenop te komen, maar dat is totaal niet gelukt. Na een week of zes was ik helemaal doorgedraaid, zwaar depressief en suïcidaal. De hele dag had ik een aanstormende trein op mijn netvlies, die mij dan maar uit m'n lijden moest verlossen. Ik besefte heel goed dat dat ook zou gaan gebeuren, als ik nu geen hulp zou zoeken. Sinds ongeveer acht maanden voor mijn mishandeling had ik weer aardig plezier in het leven na vier zeer moeilijke jaren na de dood van mijn zoon. Ik wist dus dat ik best wat veerkracht had, maar na de mishandeling was die weg. Ik had in die jaren geleerd dat ik niet alles in het leven alleen hoef te kunnen, voor mij een behoorlijke omslag. Mijn huisarts had ik onmiddellijk na de gebeurtenis op de hoogte gesteld van wat mij was overkomen en die heeft mij heel goed opgevangen. Maar toch een beetje met de moed der wanhoop heb ik uiteindelijk gebeld voor een afspraak en ik kon vrijwel onmiddellijk terecht. Huilend heb ik haar verteld 'ik kom er niet meer uit, ik hou 't zo niet lang vol'. Het was voor haar volstrekt duidelijk wat er moest gebeuren en ze heeft me meteen doorverwezen naar de GGZ voor traumatherapie. Ze heeft me bijna overladen met complimenten dat ik de stap had gezet om hulp te vragen, want dat is zo ontzettend moeilijk. Moeilijker dan veel van wat je daarna tegenkomt in bijvoorbeeld een therapie, hoewel dat ook zeker zwaar zal zijn. Huisartsen en hun GGZ-verpleegkundigen begrijpen dit soort dingen heel goed, je hoeft je tegenover hun niet groot te houden. Ze hebben er voor doorgeleerd en al een heleboel mensen weer op hun pootjes gezet. Maak, al dan niet huilend, een afspraak (een dubbele, zoals Anselma heeft gedaan) en ga er, ook al dan niet huilend, naar binnen. Als je aan ziet komen dat je niet goed uit je woorden kunt komen, zet dan van te voren al vast wat op papier of op de mail, mag best heel uitgebreid. Je huisarts weet dan al een en ander en kan jou vragen stellen. Die beantwoorden zou best wel eens gemakkelijker kunnen zijn dan zelf je verhaal vertellen. Je hebt al twee stappen gezet: je bent uit die relatie gestapt en je hebt hier je verhaal gedaan. Wacht niet te lang met de derde stap.... FietserG13.

Hoi Frederiek, Een belangrijke vraag stel je. Ik heb ook je andere post gelezen. Het is goed om een stap naar de huisarts te zetten. Hij of zij kan je via het zorgdomein het beste door verwijzen naar de juiste professional. De huisarts bellen was voor mij ook de eerste stap. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat je daar tegen aan hikt. Als je het gedaan hebt, zul je jezelf verbazen dat je er zoveel moeite mee had. Ik heb gevraagd om een dubbele afspraak. Je heb dan meer tijd om je verhaal te doen. Ik zou de assistente zeggen dat je bezoek aan het ziekenhuis voor de verzakking veel bij je heeft los gemaakt. Dat je dat nu met de huisarts wilt bespreken. Het gesprek met de huisarts kun je ook met deze ervaring beginnen en dan komt het gesprek wel opgang. Veel succes, je bent blij als je het gedaan hebt.

Hallo Frederiek, Goed van je dat je dit bespreekbaar maakt via deze weg, dat is alweer een stap gezet in het hele proces. Zelf heb ik na lang twijfelen de telefoon opgepakt en aan de assistent gezegd dat het niet goed met mij ging, dus ik hulp nodig had. De afspraak werd gelijk dezelfde dag ingepland, als spoedje, dit was erg fijn want dan hoefde ik er niet te lang bij stil te staan dat ik echt had gebeld. Je kan dus de assistent zeggen dat het belangrijk is om dezelfde dag nog contact te hebben, desnoods online of telefonisch. Misschien helpt het ook om je hersens een beetje voor de gek te houden door te doen of je belt vanwege een pijnklacht, dit is mijn tactiek geweest. Hopelijk heb je er iets aan. Veel sterkte gewenst en laat het verdriet er ook zijn, dit is normaal.

Beste Frederiek, Goed dat je vorig jaar die stap hebt gezet. Dat is al een hele stap voorwaarts. Als je in een toxische relatie zit is het vaak een warboel in je hoofd en moeilijk aan buitenstaanders uit te leggen. De stap naar hulpverlening of huisarts is dan te veel. Voor mij was het ook nog eens dat ik alleen maar rust wilde, alleen zijn, niet herhalen wat er allemaal gebeurde en nog steeds aan de hand is. Echter, ik heb toch de huisarts benaderd. Ik heb een dubbel consult aangevraagd, dan weet je dat je meer tijd krijgt. Ik heb een fijne huisarts, dus ik hoop jij ook. (Je mag ook naar de huisarts uitspreken zoals je zelf al schrijft: dat je het moeilijk vind om een afspraak te maken en An de gedachte ervan stress krijgt of bang bent te gaan huilen).De situatie, inderdaad met horten en stoten proberen uit te leggen. Gelukkig begreep hij wat er in mijn situatie moest gebeuren. Voor mijn lichamelijke klachten, zoals extreem afvallen van de stress, gordelroos en andere stress gerelateerde klachten, alsook fysieke mishandeling bleef ik bij hem. Voor mijn psychische hulp rondom mijn ex misdragingen heeft hij mij bij de praktijkondersteuner psychologe ondergebracht. In het begin kwam ik daar tweewekelijks. Daarna 1 maal per week. De psychologe had (vanwege psychopatische problematiek van mijn ex en de gevolgen daarvan voor mij) op de achtergrond contact met een psychiater. Zodoende konden we temidden van de storm een pad proberen uit te zetten. De sessies bij de p.o stoppen op een gegeven moment. Daarna heb ik een verwijzing voor een psycholoog gekregen gespecialiseerd in traumaverwerking. Het helpt, maar ik heb er ook tegenop gezien. Ik wil gewoon verder met mijn leven, ex heeft zo veel kapotgemaakt en nog, dus ik heb helaas toch hulp nodig. De hulp op zich vind ik niet erg, maar wel dat ex dit heeft veroorzaakt. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Als je eenmaal hulp krijgt, lijkt eng en confronterend maar het zal steeds beter gaan. Heel veel liefs, Anselma

Hey hoi, wat goed om te lezen dat je er over na denkt om hulp te zoeken. Dit heeft bij mij vier jaar geduurd. Ik heb toen de huisarts opgebeld of ik een doorverwijzing mag naar de poh, ze vroeg toen waarom. Ik heb uit gelegd dat ik dit niet ter worden kan brengen maar dat het belangrijk is om weer door te kunnen met mijn leven, de huisarts assistent wist niet zeker of ze me mocht doorverwijzen als de reden niet bekend is en heeft me toen doorverbonden naar de huisarts. Aan de telefoon met de huisarts, gaf ik aan dat ik hulp nodig met alleen de term seksueel misbruik te gebruiken en duidelijk gezegd dat ik er niet inhoudelijk over kan praten. Toen heeft ze me de doorverwijzing gegeven en zo bij de poh ggz terecht gekomen. Ik hoop dat je er wat aan hebt. ? Groetjes janine.