Die stem

De stem die je hoort is je interne conditionering omdat je al een heel leven nooit over dit onderwerp hebt gesproken. Je gaat dus tegen jezelf in en dat creëert een interne worsteling. Niemand had jou ooit moeten laten kiezen tussen je geestelijke gezondheid en een groepsband waar er geen ruimte was om je veiligheid en gezondheid te profileren. Ik kan je beloven dat anderen die privilege wel voor zichzelf hebben gepakt door niet naar je om te kijken. Veel sterkte met de volgende stappen die je zult zetten. Jouw succes is ons succes.

Hoi Celine, wat dapper dat je én je hier hebt aangemeld én dat je een reactie hebt achtergelaten. Daar is veel moed voor nodig. De interne worsteling die je beschrijft, zullen veel van ons herkennen. Je wilt er niet aan herinnerd worden en je systeem doet er alles aan om 'de deksel er op te houden'. Voor mij gold dat de deksel er 30 jaar op gezeten heeft. En toch is er een behoefte om te delen dat er iets mis was. Ik kon niet goed vertellen wat, maar er zat "iets" in me. Maar ja, hoe verwoord je dat, wat zeg je, tegen wie en .. "stel ik me niet aan". Dat was mijn worsteling. Tot ik die ene dag naar de huisarts ging en dat gesprek wél aan ging en later bij een behandelaar, wel openheid kon geven. Toen was het deksel er voorgoed vanaf. De stem die je beschrijft, is je interne worsteling die ik heel goed herken. Ik hoop dat je je dapperheid die je hebt, beet kunt pakken en de volgende stap kunt zetten. Door hier, in veiligheid (iets van) je verhaal te delen. Of, zoals ik deed, via je huisarts een stap kunt zetten. De stem in je probeert je te beschermen, weg te houden van de pijn. In die zin probeert hij te helpen, maar helpt hij/zij niet. Door met compassie naar je stem te luisteren en dan te besluiten dat je de stap toch zet (zoals je deed toen je je hier aanmeldde), kun je jezelf verder helpen. Ik wens je heel veel sterkte en we zijn er hier voor je. Groetjes, Edwin

Beste Celine, Fantastisch dat je toch een accountant hebt aangemaakt ,, ondanks de negatieve stem in je hoofd die zegt niets te doen. Die negatieve stem wil alles bij het oude laten, dus om niets te doen. Maar het is heel belangrijk om wel een tweede stap te zetten al is dat vreselijk moeilijk.. Wat mij hierin geholpen heeft is om het eerst op papier te zetten met de gedachte het niet te versturen. Je kan daarna nog beslissen om het eventueel te versturen. Ik hoop dat dit je lukt, want ik heb te lang hiermee geworsteld en uiteindelijk brengt het je bevrijding. Sterke en liefs

Hey Celine, Het is zo herkenbaar wat je schrijft, maar oh zo dapper dat je deze stap toch hebt gezet! Je hoeft jezelf niks te verwijten. Je hebt iets heftigs meegemaakt en er is niemand die daarover kan/mag bepalen of oordelen hoe jij je voelt. Je verhaal delen kan een hele opluchting zijn en zijn de eerste stappen naar herstel, maar jij bepaald wat je deelt, wanneer én hoe en niemand anders! Rationeel weten we misschien wel beter, maar het gevoel is belangrijker. Neem je tijd en weet dat er mensen zijn die naar je luisteren en niet oordelen!

Hoi Celine. Ik weet precies wat je bedoeld met dat gevoel. Ik voel mij ook steeds een aansteller en vond het dramatisch van mezelf dat ik hier mijn verhaal heb gedaan. Maar het lucht echt op. Iedereen is lief en begripvol, en de medewerkers van Slachtofferhulp NL weten heel goed wat ze moeten zeggen om je te helpen. Ik ben trots op je dat je deze stap gemaakt hebt. Je bent geen aansteller. Wat je meegemaakt hebt ik niet minder erg als wat anderen meemaken. Je hoeft je nergens voor te schamen. Ik luister graag naar je als je je verhaal kwijt wilt. Xxx Maaike