Mag ik het fijn hebben met mezelf?

Op mijn 33ste ben ik op vakantie met B. , we krijgen een verhouding van 2 jaar. Op een middag spreken we af elkaar aan het eind van de dag weer te zien. Ik ga alleen op pad met mijn camera langs de zee, lopen over de kliffen. Fantastisch vind ik het om met mezelf en mijn camera op pad te zijn, het voelt als een soort verliefdheid iets heiligs en sacraals. Op een gegeven moment lig ik op mijn buik naar beneden te turen door mijn camera als er een man langsloopt, hij spreekt me aan in het Frans. Hij heeft het over vakantie en faire l’amour, vrijheid,- blijheid en of ik met hem meega. Nou, nee zeg ik, in mijn beste Frans, ik ben graag alleen vandaag, bedankt. Hij dringt aan zegt steeds hetzelfde en ik verlies mijn geduld wordt boos en bang tegelijk, ik gebruik wat krachttermen, scheldwoorden om hem duidelijk te maken dat hij mij met rust moet laten. Uiteindelijk geeft hij me complimenten voor mijn Frans en vertrekt. Als ik mijn spulletjes bij elkaar raap om door te lopen en weg te gaan van het plekje komt er een andere man aan die heel hijgerig tegen me begint te praten en veel te dichtbij komt, in het Frans zegt hij ; ‘jaahaa jij doet het met vrouwen heeee….. dat heb ik gezien…..!’ hij raakt me aan terloops niet hard maar wel heel vervelend. Ik sta te trillen op mijn benen van woede en angst. Ik loop weg van de richting die ik wil, naar de camping, maar ik moet lopen, bewegen, het maakt niet uit, de stress, angst en woede eruit lopen. Ik loop naar een dorpje een paar kilometer verderop. Als ik daar ben aangekomen drink ik een orangina op een terras en ga naar de camping terug waar ik mijn hart uitstort aan B. Wat doe ik dat mannen zo doen vraag ik aan B. ligt het aan mij? ik ben ontroostbaar en woedend.