Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 jaar was. Vanaf dit moment woonde ik bij mij moeder en ging ik eens in de 2 weken een weekend naar mijn vader toe samen met mijn 1 jaar oudere zus. Vanaf mijn 8e begon mijn vader mij, op de momenten dat mijn zus er niet was, te slaan. Het begon vrij onschuldig met een keer een tikje maar in de jaren die volgden werd het steeds heftiger en begon hij te schoppen en te slaan wanneer het hem niet zinde. Vanaf dat ik 10 was is hier ook seksueel misbruik bij gekomen. Hij heeft mij niet verkracht maar is wel vors over grenzen heen gegaan. Dit heeft allemaal geduurd tot mijn 15e. Nu heb ik het sinds begin dit jaar erg moeilijk en zit ik met een depressie en angststoornis. Nu ben ik in behandeling hiervoor maar nu komen mijn trauma’s steeds meer naar voren. Ik heb zeer regelmatig last van flashback en nachtmerries terwijl ik dit eerder nooit heb gehad. Ik vraag me dan af hoe dat dat ineens kan. Ik merk bij mezelf op dit moment zoveel boosheid richting mijzelf, mijn vader, mijn moeder maar ook de rest van mijn omgeving. Hoe heeft niemand dit door kunnen hebben en iets kunnen doen. Maar tegelijkertijd overheerst de gedachte; je zal het wel verdiend hebben