Oud zeer
Ik heb in 1986 een multitraumatisch ongeval meegemaakt. Ik was 12 jaar toen ik letterlijk werd overreden door een tractor met een gevulde gierton. Resultaat; alles gebroken en verbrijzeld vanaf de heupen. 9 maanden ziekenhuisopname, 6 weken kunstmatige coma en 32 operaties later mocht ik naar huis om vervolgens nog eens 4 jaar te revalideren. Alle energie ging zitten in het lichamelijke herstel, het geestelijke stuk kreeg weinig aandacht. Ik ben nu 47 en merk dat ik er nu last van krijg. Ik zou graag eens willen sparren want ik weet zeker dat ik niet de enige ben. Groeten B.
Bezig met laden...
3 Reacties
Wat goed dat je hier een bericht stuurt! Ik ben onder de indruk van wat je allemaal mee hebt gemaakt.. jeetje.. wat veel operaties en wat langdurig allemaal! En dat terwijl je zo jong was en je leeftijdsgenoten met hele andere dingen bezig waren. Heb je enig idee wat maakt dat je er tot voor kort geen last van had? Ik begrijp heel goed dat het er een keer uit komt. Waar loop je met name tegenaan nu? Ben je fysiek weer helemaal hersteld?
Ik herken me wel erg in je titel en heb hier ook last van. Ik ben benieuwd hoe het voor jou een rol speelt in je dagelijkse leven nu. Ik heb er zelf alleen wel veel eerder last van gekregen. Ik heb zelf een ongeluk gehad in 2007 en de genezing van mijn been heeft 10 jaar geduurd. Ik was 16 jr toen ik het ongeluk kreeg. Ik merk nu sinds ong een jaar dat ik echt de behoefte heb om contact te hebben met lotgenoten. De wereld gaat door en voor iedereen die mij nu leert kennen ben ik gewoon Lotte.. maar ik voel me nog als Lotte met het gebroken been dat maar niet wilde genezen. Ik ben en blijf ook wel beperkt maar dat weet je alleen als je met mij de dingen doet die ik niet meer kan. Voor mij is het een heel groot deel van mijn identiteit die met kleren aan niet zichtbaar is voor de mensen om mij heen. Dat vind ik heel lastig. Ik hoor graag wat het voor jou betekend.. groetjes Lotte