Dat je je ontzettend rot voelt, daar kan ik helemaal inkomen. Zeker nu je een pilaar wegvalt of dreigt weg te vallen. Laat ik vervelend beginnen. Misschien mag je blij zijn dat deze steun wegvalt. Dat je weer op eigen benen gaat staan en de regie over je eigen leven neemt en behoudt. Een mens kan niet zonder de ander, dat is zo. Maar het is niet goed als je daar afhankelijk van wordt. Dus aan de slag en een goed begin heb je gemaakt door te schrijven. Een begin om die grote, dikke muur af te breken. Zorg dat je professionele hulp vindt die thuis is op jouw problemen. Maak een (dubbele) afspraak met je huisarts voor een goede doorverwijzing. Zie je het in het weekend even helemaal niet zitten, bel dan Slachtofferhulp. Zij luisteren erg goed naar je en kunnen met je meedenken over wat je dan het beste kunt doen. Je kunt ook schrijven over hoe je je voelt en wat je graag wil. Dat kan ook even ruimte in je hoofd scheppen en misschien wel een paar tips waar jij uit kunt kiezen. Kijk of je over / achter de muur kunt kijken, misschien schijnt er wel de zon.

Lieve Schorpioen, Begrijp/herken je gevoel zo? Maar waarom zo hulp zoeken in het geheim? Neem je partner/omgeving mee. Ik weet uit eigen ervaring dat dit niet meevalt. Ook ik ben vaak teleurgesteld in mijn omgeving, maar heb een man die mee vecht. Kost ons veel/ heeft ons veel gekost; relaties die onder spanning komen te staan, onbegrip (je kunt het verleden niet veranderen is vaak het credo) en je kent het riedeltje wel. Wens je veel sterkte toe ? Liefs!

Ik bid om kracht