Huiselijk geweld
Hallo, omdat ik slachtoffer ben van huiselijk geweld en nog middenin het verwerkingsproces zit heb ik mij hier aangemeld. Ik wil mijn verhaal graag delen. Ik ben nu bijna 10 jaar getrouwd en het geweld is er langzaam ingeslopen. Ik ben er helaas in mee gegroeid, omdat ik niet anders kon. Ben 54 jaar, en ik heb m’n hele leven alleen dominantie gekend. Daar wil ik vanaf. Het laatste incident had als gevolg dat ik met een gebroken dijbeen in het ziekenhuis ben gekomen. Vandaag heb ik een gesprek met mijn man, onder begeleiding van ‘Veilig Thuis’. Ik moet hem zeggen dat ik ga scheiden van hem. Heel soms wel dat stemmetje, dat zegt: wat zielig, misschien moet ik dit niet doen. Veranderen doet hij toch niet, maar ik vind dat echt heel zwaar. We gaan allebei een moeilijke tihd tegemoet, maar sterk als ik ben, zal ik hier door komen. Hij is een therapie gestart, wat ik ook zal moeten doen.
18 Reacties
Liefs!
Gelukkig is je heup weer genezen. En ja, osteoporose dat is niet echt bevorderlijk voor de stevigheid van je botten, misschien dat je hiervoor wat extra magnesium of calcium mag slikken van de arts?
En ja, ik kan begrijpen dat je er voor jezelf nog niet uit bent. Je twijfels geven mij aan dat je nog volop in een proces zit. En dat geeft niet, er komt een tijd dat je het wel weet. Al is het nu allemaal vermoeiend en lijkt het begrip er niet te zijn.
Ik kan je alleen adviseren door te gaan met de therapie, ik neem aan dat je daar ook je twijfels kunt neerleggen? Vaak kan een therapeut je een andere kant laten zien waardoor het voor jou ineens duidelijk word.
Heel veel sterkte!
Liefs van Yvonne
Ik begrijp dat je een kort lontje hebt en je vol woede zit. Maar behalve dat je daar zelf last van hebt, reageer je het op anderen af, terwijl ik denk dat dat niet je bedoeling is. Dus dat je daar wat aan moet doen, therapie, voor het korte lontje en woede, lijkt me duidelijk.
Ik vind dat je op dat moment een hele goede stap hebt gezet om je therapeut te appen, en dat de gesprekken deze week weer verder gaan.
Het is belangrijk om te achterhalen wat jij wilt, te achterhalen waarom je je laat verleiden tot een woede aanval, te achterhalen waarom je woede blijft.
Want je kunt dit niet voor zijn voeten blijven gooien, zeker niet als je eerst besloten hebt om samen verder te gaan.
Begrijp me niet verkeerd, want dit is geen verwijt naar jou, want ik begrijp je juist heel goed. Ik denk dat je er verstandig aan doet om je meer te focussen op of de woede enkel door de duw komt, of dat er veel meer achter deze woede zit dan je tegen jezelf zegt. En is de duw een excuus geworden om boos op hem te kunnen zijn door hoe hij je behandeld heeft in al die jaren.
Hopelijk ga je hier uit komen met je therapie, heel veel sterkte daarmee, dit is de eerste stap! Heel goed!
Groetjes van Yvonne
Dank je voor je open reactie, vind het geen verwijt maar juist fijn!
Groeten terug.
Liefs, Marian. Hoe is het met jou?
Heel veel sterkte!
Liefs, Marian
Helaas ben ik ook slachtoffer geweest van huiselijk geweld. Ik 15 jaar in een relatie gezeten met huiselijk geweld, met een narcistische man die mij uiteindelijk heeft geprobeerd te vermoorden omdat ik wilde scheiden.
Dus ja, helaas heb ik er wat ervaring mee. Ik heb hier een boek over geschreven "Daar zie je aan de buienkant niets van" ISBN9789402189964 http://www.bravenewbooks.nl/yvonnevansinttruijen en op bol.com.
En ja, het is fijn om even zonder vooroordeel je hart te luchten. En aan de andere kant, je kunt degene die het je verwijten dat je terug gaat ook niet kwalijk nemen. Vaak word dat uit grote bezorgdheid gezegd. En het is fijn dat anderen bezorgd zijn.
Het is jouw keuze, jou leven, jij kiest. En tijd zal het leren of dit de juiste keuze is. En ik hoop werkelijk dat jullie/je hier uit komt.
Zoals ik zei, schroom niet om je hart te luchten.
Groetjes, Yvonne
Marian
Geen probleem hoor, je bent er nu toch?
Ik vind het heel stoer van jullie beide, dat jullie samen in therapie gaan. Communicatie, een gebrek eraan, kan zoveel frustratie brengen. En ik snap dat jij nog boos bent, de herinneringen zijn ook niet zomaar weg. Ik kan ook begrijpen dat hij daar onzeker van word en daar is therapie dan juist weer heel goed voor.
Ik hoop werkelijk dat het allemaal goed voor je uit gaat pakken. Wellicht komen jullie dichter tot elkaar, of komt het inzicht dat het zo niet meer verder kan. Je weet het niet. Maar het is een hele stap en ik vind het stoer.
Schroom niet om contact te zoeken om je hart te luchten, soms is het lekker om even alles van je af te schrijven.
Heel veel succes en sterkte!
Groetjes, Yvonne
Marian
Maar goed, mijn man en ik hebben veel begeleiding gehad en gepraat met elkaar. Nu toch weer besloten om het gevoel (wat we toch nog hebben voor elkaar) te laten spreken. We wonen weer samen, en gaan de therapie ‘samen geweldloos verder’ volgen. Ik hoop deze week gebeld te worden voor een eerste afspraak, want ik merk aan mezelf dat de twijfel toch toeslaat. Ik vind hem een leuke man, maar ik hou van de man van vòòr het incident. Dat zeg ik hem weleens, en dan maakt dat hem onzeker. Ja me hoela, bij elke pijn die ik nu nog voel, denk ik daaraan terug. En ben ik boos! Ik hoop dat we het samen gaan redden, maar ben daar niet zeker van. Ik blijf hopen en positief. Liefs, Muisje
Hoe is je gesprek verlopen?
Ik vind het reuze knap van je dat je de confrontatie met je man aangaat. Ik kan me ook voorstellen dat het reuze spannend is. Ik hoop dat Veilig Thuis jou hierin goede ondersteuning geeft.
Je hebt gelijk dat je zijn gedrag niet hoeft te accepteren. Niemand verdiend het om zo behandeld te worden.
Ik herken het heel goed dat het erin sluipt, je hebt het in het begin niet in de gaten, je vraagt je af of het wellicht aan jou ligt. Tot het moment dat je beseft dat dit niet meer kan en je gevangen word in een relatie die niet goed voor je is. Helaas zijn we dan al heel wat jaren verder.
Maar je kiest nu voor jezelf, je komt nu voor jezelf op. Heel goed Muisje, ook jij verdiend een gelukkig leven. Ik heb respect voor je dat je dit aandurft en ook dat je dit met ons deelt.
Ik ben benieuwd hoe je gesprek verlopen is, hopelijk geeft het je inzicht dat je erg sterk bent, dat je eindelijk voor jezelf durft op te komen, dat je sterker bent dan jij denkt.
Groetjes, Yvonne
Bedankt, Muisje