Hi,

Ik wil graag met iemand praten die alles al geprobeerd heeft maar nog steeds soms met woede en onbegrip zit ? Ik probeer het leven positief te bekijken maar diep van binnen ben ik nog boos. Niet om het seksueel misbruik zelf maar op mijn familie die mij niet gesteund hebben en niet beschermd hebben. Mijn familie heeft er nooit openhartig met mij over gesproken. Ze schamen zich. Ik weet dat een paar familie leden mijn verhaal niet geloofde. Het doet pijn en ik kan het geen plekje geven.

ik weet niet hoe ik mensen moet vergeven die nooit sorry hebben gezegd en de ernst niet inzien. Ik wil ook niet de slachtoffer uithangen dus probeer er niet over te praten tenzij ik een ptss aanval krijg en me woede naar een ieder uit die me het gevoel gegeven hebben  alsof ik het niet waard ben om te geloven en te beschermen. Ik gedraag me dan als een boze puber van 16 na zo’n woede aanval voel ik me rot omdat ik inmiddels 26 ben en volwassen met mijn emoties wil omgaan.  

Ik heb jaren lang aan zelfmedicatie gedaan het roken van hasj en wiet. Sinds kort probeer ik ermee te stoppen. Ik ben sneller geïrriteerd en als men me dan vraagt waar het vandaan komt besef ik dat het vaak nog gekoppeld is aan mijn familie en seksueel misbruik. Ik heb een groot hart en probeer altijd mezelf te verbeteren. Ik probeer niet de schuld op mijn familie te leggen maar als ze mij  erkenning geven weet ik zeker dat ik een stuk gelukkiger zal zijn en minder woede in mij zal hebben aan de andere kant weet ik dat de dader nooit toe zal geven en mijn familie daardoor altijd en een tweestrijd blijft en ik moet stoppen met erkenning zoeken. Iemand help mij als je blief met advies ? Ik ben radeloos en moe.