Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Als kind misbruikt

Hallo allemaal,

 

Ik ben nieuw in de groep.

Eerlijk gezegd heb ik even getwijfeld of ik mijn verhaal hier zou delen. Ik heb het pas 4 weken durven delen met mijn omgeving.

Ik ben als kind seksueel misbruikt door mijn oom. Ik was een jaar of 8-9 jaar. Dit heeft geduurd tot mijn 10e/11e.Hij is 20 jaar ouder.  Ik ben nu 35 jaar. Al die tijd heb ik met dit geheim gelopen.

In onze familie heerste een doofpot cultuur, alles werd verzwegen, of de kop in het zand. Alles voor de goede vrede en om de familieband sterk te houden. Dit is ook een van de reden dat ik dit zolang voor mezelf heb gehouden. Ook de schaamt, schuldgevoel en bang voor reacties en het verdriet, en alles wat hierop volgt heeft me weerhouden om het ook maar met iemand te delen.

Tot 30 maart jl. toen ik werd getriggerd door een gebeurtenis die een paar dagen eerder heeft plaatsgevonden.  Ik heb dit die dag gedeeld met mijn man, ouders, broers en zusje, tante en oom. Iedereen was overmand door emotie, alsof de grond wegzakte. Maar ze hebben me allemaal goed opgevangen en omarmd. Ik krijg heel veel steun van ze. Er is 20.000 ton van mijn borst gelift, ik kan weer ademen. Ken je dat gevoel?

 

Vanaf mijn 11e kom ik al bij de huisarts met duizeligheidsklachten waar met de jaren steeds meer symptomen bij zoals verlammingsverschijnselen, spraakstoornis, vermoeidheid.  De nodige medische onderzoeken achter de rug en kunnen niks vinden. Ook al jaren af en aan bij psychologen behandeld. Nu pas durven delen dus kan nu pas echt beter worden. Weet niet of dat het juiste woord is, afin.

Ik ben ook arbeidsongeschikt vanwege de klachten, ik hoop dat, nu ik bevrijd ben van dit geheim ik weer zou kunnen gaan werken.

De laatste jaren kreeg ik steeds meer flashbacks van de gebeurtenissen. Ik ging er echt aan onderdoor. Wij hebben kindjes van 7 en 4 jaar. Wil nu echt gaan genieten van het leven , van mijn gezin.

Ik ben in contact met slachtofferhulp en heb melding gedaan bij de politie. Ik heb morgen nog een gesprek bij de politie om te kijken of het verjaard is en evt. aangifte.. Iemand nog tips?

 

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.

 

Groetjes

Bezig met laden...

4 Reacties *

24 februari 2022
Hoi! Je verhaal is echt heel erg herkenbaar, je mag me een berichtje sturen als je wilt!
06 mei 2021
Fijn om te lezen dat je goed opgevangen wordt. Dat is veel waard. Dat jij opmerkt dat anderen het er ook moeilijk meehebben en dat je dat pijnlijk vindt, ervaren veel lotgenoten. Overleg met je psycholoog of hij /zij de juiste behandelaar is. Het is opmerkelijk dat deze niet eerder aan een ptss heeft gedacht. Niet iedere psycholoog is geschoold in het verwerken van een vroegkinderlijk trauma. Ook zijn er verschillende opties. Ken je het programma Geraldine en de vrouwen? Je kunt dat nog op internet vinden, vermoed ik. In ieder geval veel succes en sterkte.
05 mei 2021
Beste Scorpio, wat een achtbaan bevind je de laatste 4 weken. Wat een geluk dat de stilte is verbroken en dat je het gedeeld met lieve mensen om je heen. Goed dat je contact hebt met slachtofferhulp, zeker ook in het proces over aangifte doen hebben ze veel ervaring en kunnen ze zich goed inleven in je situatie. Wat ik zeker ook zou doen is om je huisarts in te lichten en met hem een doorverwijzing te bespreken met een gespecialiseerde GGZ instelling die thuis zijn op trauma’s van seksueel misbruik. Als je daar over wilt sparren stuur dan een privé mailtje naar mijn collega ambassadeurs Jorien of Marina. Wacht er niet te lang mee professionele hulp te zoeken.
05 mei 2021

Als antwoord op door 33a73443d5994c…

Beste Philip, Bedankt voor je reactie. Wat ik er niet bij heb vermeld is dat ik dit ook in diezelfde week aan de huisarts en mijn psycholoog heb verteld. Ik krijg hier al de nodige hulp voor. De huisarts kon nu ook verklaren waar mijn klachten vandaan komen. Bij de psycholoog was ik al onder behandeling vanwege mijn klachten, maar kon mij nu ook duidelijk vertellen dat dit hiermee te maken had en dat ik kamp met PTSS. Ik ben opgelucht en bevrijd dat ik dit gedeeld heb, ook met de arts en psycholoog.. Ik hoef het niet alleen te doen. Ik heb gelukkig een fijne en liefdevolle omgeving, die mij hierin steunen. Al is het moeilijk om te zien hoe het iedereen raakt en wat voor verdriet, en woede dit heeft losgemaakt.