Geaardheid?!
Sinds een paar weken geleden ben ik actiever geworden in het erkennen van wat met mij in het verleden is gebeurd. Als ik tegen mij vertel, ik ben seksueel misbruikt, komt altijd ene stem...was echt misbruik? Was toch niet zo erg om misbruik genoemd te worden! Enz. Dat is op zich al lastig. Maar ik heb ook moeite met mij geaardheid.
Ik kwam de term trauma seksualiteit tegen, en daardoor ben ik mijn vorige ervaringen, voornamelijk in de laatste 9 jaren, op andere manier gaan bekijken.
Terwijl ik een relatie met een meisje had, zocht ik ook seks met mannen, anoniem contacten. Iedere keer met een gevoel om gebruik te worden, of ik voelde mij een vrouwtje, ik had geen waard, enz. Ik kon dat nooit echt plaatsen. Ik voelde mij niet homo, ik hield van mijn partner, maar het stopte niet.
Sinds een jaar ben ik singel, en ben ik mij gaan afvragen of ik echt hetero ben of bi?! Ik heb nooit gevoelens voor andere man/jongen gehad, ook niet aangetrokken gevoel. Ik merk dat het gaat om de naakte lichamen en voornamelijk geslacht delen. Van een kant vind ik niet erg als ik Bi ben, het is helemaal fijn, van andere kan wil ik niet iets zijn of denken dat ik iets ben om mijn pijn niet hoeven te voelen en te genezen. Ik wil geen pijn meer doen aan mijn Innerlijke Kind. Ik wil heel graag een gezonde seks leven, ongeacht wat mij geaardheid is.
Ik vroeg mij af, zijn er mannen met hetzelfde of vergelijkbare ervaringen?
Bedankt voor het lezen!
34 Reacties
Ik heb er even over moeten nadenken, maar ik wil toch graag reageren. Ik beschouw mijn seksueel misbruik als een diep, groot en donker bos waar ik midden in de nacht werd binnengeleid, waarbij het pad bij het ochtendgloren verdwenen bleek. In mijn geval was het niet de pijn van het misbruik zelf waar ik last van had. Het was de verwarring. Eigenlijk alleen maar dat.
Je kunt mijn verhaal op dit forum vinden, als je dat zou willen lezen. Laat ik volstaan met de mededeling dat ik als jongen geboren ben en dat ik mij rond mijn twintigste van geslacht heb laten veranderen. Daarna heb ik geen seksuele ervaringen van betekenis meer gehad. Dat zou ik nu eventueel wel willen, maar er zijn wel erg veel obstakels. Sowieso bij mij, maar ook van een eventuele partner vraag ik alleen al door mijn levenswandel een erg open en accepterende houding.
Waarom schrijf ik dit allemaal? Omdat ik de verwarrendheid van seksuele gevoelens herken. Dat zijn ze eigenlijk altijd wel, zo weet ik van vrienden, vriendinnen en ook uit de wetenschappelijke literatuur, maar als iemand zo met je seksualiteit aan de haal is gegaan, dan komt daar nog een flinke schep bovenop.
Dat ik op mannen val, weet ik al vanaf dat ik in de vierde klas van de lagere school zat. Maar dat werd bij mij thuis heftig ontkend. Terwijl mijn vader met mij naar bed ging, bezwoer hij tegelijkertijd dat ik absoluut geen homo kon zijn. En ik denk dat dat een rol heeft gespeeld waarom ik heb bedacht dat ik eigenlijk een meisje was, want dan klopte het tenminste weer. En die gedachte een meisje te zijn heeft voor een groot gedeelte mijn identiteit gevormd.
Wat ik zo lastig vind, is dat als ik mij seksueel tot een man aangetrokken voel, dat mijn angst om homoseksueel te zijn onmiddellijk wordt getriggerd. Ik vraag me meteen af of ik wel vrouwelijk genoeg ben. Want ik wil niet als mannelijke homoseksueel gezien worden. Het is meer dan angst, het is ook walging. En het erge is, het is niet mijn walging. Het is de walging die ik van mijn vader heb meegekregen.
Een paar jaar geleden heb ik mijn vader geconfronteerd met alles. Ik wist dat dat het laatste gesprek was dat we ooit zouden voeren, dus ik wilde geen onderwerp onbesproken laten. Toen het over relaties ging, heeft mijn vader ongevraagd laten vallen dat ik niet op mannen viel, en hij wilde ook graag uitleggen waarom hij dat zeker wist. Ik kan niet uitleggen hoe grof dat is, dat iemand die zo nabij is geweest er zulke vreselijke en ontwrichtende denkbeelden op nahoudt. Die ongetwijfeld er in zijn eigen leven toe hebben bijgedragen dat hij zich aan mij vergreep. Het werd mij duidelijk dat ik mijn geslachtsidentiteit voor een groot gedeelte had laten bepalen door een waan van mijn vader.
Seksueel misbruik roept zoveel vragen op. Als de dader van hetzelfde geslacht was, en ik heb er geen heel nare herinneringen aan, maakt mij dat dan tot homoseksueel? Het antwoord is natuurlijk 'Nee'. Maar doorvoel dat maar eens. En als het gaat om het uitleven van fantasieën die min of meer 'verboden' zijn, die geven ook vaak een wat spannend gevoel. En die spanning kan makkelijk worden geïnterpreteerd als seksuele opwinding. En als dat dan weer gebeurd in een tijd dat je identiteit zich nog vormt, dan kan er zoveel verwarring optreden.
Wat ik maar wil zeggen, ik leef met je mee. Ik herken de verwarring. Dat had nooit mogen gebeuren. Bij jou niet, bij mij niet, bij niemand niet. En dat je vanuit die verwarring soms verward handelt, dat kan niemand je kwalijk nemen. Ik hoop ook dat je dat niet doet.
Wat wel zo is, in elk geval bij mij, is dat ik in die verwarring keuzes heb gemaakt waarmee ik zal moeten leven en waarvoor ik verantwoordelijkheid zal moeten nemen.
Dit is het wat ik wilde schrijven. Misschien heb je er iets aan, misschien niet. Ik wens je in elk geval heel veel sterkte.
Je gaat het jezelf enkel moeilijk maken door te blijven zoeken. Blijven vechten tegen de pijn maakt het leed erger. Door het deels te begrijpen kan je ondanks dat het pijnlijk is geweest het hopelijk milder bekijken. Veel succes
Liefs Emma
Dat maakt het ook voor psychologen en anderen lastig om vaak echt slachtoffers te helpen. We laten niet in onze kaarten kijken. We zijn verdomd goed in zwijgen. Uit schaamte, uit gedoe en drama en emotie dat we kunnen missen en niet aan kunnen. Ik heb 25 jaar alles verzwegen en ik wist het altijd. En er is nog altijd een groot deel geheim. Niet alles valt te vertellen. Ik laat zelf dingen los maar weet dat anderen bij de waarheid zouden ontploffen en daar heb ik geen zin in. Het verleden is wat het is. Ik ga het nooit kunnen omdraaien enkel mee leren leven en heb al veel stappen gezet en rust kunnen vinden. Ik zal altijd in een relatie moeten gaan vertellen dat ik bepaalde dingen nooit mentaal ga aankunnen omdat ze zo op mijn netvlies zitten en dat is al een zware stap. En ik begrijp dat het lastig is als je er wil zijn maar soms is het ok dat niet alles geweten is als je partner dan rust heeft en neen het is niet ok wat ze gedaan heeft, maar misschien is het een fase waar zij door moest. Ik begrijp dat dat pijnlijk is en ik dacht vaak oh mijn proces gaat zo geklaard zijn en ik laat het los. Niet dus. Ik vecht al jaren en lichamelijk zie ik erg af, maar ik laat dingen los ipv tegen te blijven vechten en wil niet telkens er opnieuw ingaan. Klinkt ms gek maar soms willen we even weg ervan om ms later weer een stuk te verwerken.
Het enige wat we kunnen hopen is dat er veel sneller wordt ingegrepen in de toekomst maar dat is helaas nog een heel proces.
Vanaf de kleuterklas moet er seksuele opvoeding gegeven worden op hun niveau en wat er niet kan.
Veel sterkte In jouw proces maar probeer niet te veel op alles een antwoord te vinden want dat is er niet vrees ik.
Weet je wat het meest pijnlijke is wat ik pas nu te weten ben gekomen. Het is niet enkel mijn misbruik dat mij tegenhoudt om met iemand te vrijen. In bepaalde situaties wel daar het letterlijke triggers zijn. Maar ook als het gevoel te intens is , er emotie en gevoelens zijn. Ook dan blokt je lichaam. En geloof mij dat is echt pijnlijk om dat te beseffen. Je vrouw ging fysiek zeker vreemd maar mogelijks was ze altijd bij jou met haar gevoel. Dat is een magere troost dat weet ik. Ik heb het zelf ooit ervaren bij een kerel waar ik echt veel gevoelens voor had en geloof me op dat moment kruip je in elkaar van schaamte en ongemak. En nu pas jaren later weet ik dat dat de reden was waarom ik toen blokte.
Geloof mij het duurt lang voordat je als slachtoffer de puzzelstukjes kunt leggen en tegenwoordig is er al heel wat lectuur op de markt en zijn er meer gespecialiseerde therapeuten maar dan nog is het aan jou om het uit te zoeken want wat ik altijd dacht dat gewoon mezelf was is gevormd door mijn trauma’s en pas nu kan ik anders handelen omdat ik ze erken.
Blijf alsjeblieft niet boos op je overleden vrouw. Ze verdient het niet na haar hele strijd en ze zou jou nu ook nog een mooi leven gunnen want ze heeft je graag gezien anders bleef ze niet bij jou
Ik zag net de film addicted op Netflix. Voor jou zou dit heel confronterend zijn maar wel de waarheid wat het is helaas en wat te weinig wordt erkend door psychologen. Het feit dat ik ook emotionele verwaarlozing kent, zet een rem op de verslaving aan seks omdat ik mensen niet vertrouw. Maar de laatste jaren is die geremdheid minder. Wat niet wil zeggen dat ik met vreemde mannen slaap maar de verslaving is er wel. Het is een vlucht, een soort drug zoals men het in de film beschrijft.
Maar de film loopt ook af zoals het is. De vrouw ziet haar man graag en is haar beste vriend maar haar verkrachting heeft ze altijd ontkent/niet kunnen herinneren waardoor de verslaving er kwam om de leegt op te vullen.
De film is echt een goede weergave als je het wil begrijpen
Het is voor niemand een makkelijke weg. Maar met zijn allen geraken we er wel doorheen.
Maar vragen rond geaardheid heeft niets te maken met een trauma lijkt me. Ik denk dat meer mensen ooit aan hun geaardheid twijfelen of beseffen dat hetzelfde geslacht ook wel interesse wekt maar niet voor een relatie.
Vroeger waren er altijd hokjes. Je moest op het tegenovergestelde geslacht vallen. Nu is het al ok om op hetzelfde geslacht te vallen maar misschien zijn er ook heel wat die op beiden vallen en misschien is de grootste categorie wel diegene die op andere geslacht valt maar toch wel seksuele opwinding ervaart bij hetzelfde geslacht. We leven in de 21ste eeuw. We moeten stoppen met in hokjes te leven. Er is geen zwart wit voor velen. Enkel in het denken van velen. Er zijn daartussen nog vele kleurschakeringen. Laat die er ook zijn. Daar is niets mis mee.
We moeten stoppen met veroordelen wat we niet kennen.
Wat ik in heel mijn proces wel heb geleerd dat mensen met trauma die willen Helen tot de mooiste categorie behoort. Zij oordelen minder, laten mensen zijn wie ze zijn en helpen waar kunnen.
En niemand is perfect. Wat zou het anders saai zijn
Ik heb ooit even iets gehad met iemand waar ik nog steeds niet bij kan. Ik wou hem niet vanaf moment 1 toch is die persoon er toch in gelukt om hem leuk te vinden maar leuk is nog iets anders dan verliefd, echt willen, houden van, ... ik had daar geen binding mee zoals met anderen ooit. Als ik kon zou ik dat stuk zelfs willen wissen maar dat gaat helaas niet.
Wat mij wel heeft geleerd om bij mijn eerste gevoel te blijven. Dat is altijd juist.
En het klinkt raar voor anderen ms maar ik begrijp dat je gevoel en seks totaal kunt scheiden. En dat dat makkelijker is voor sommigen dan seks met iemand waarvan je houdt.
Je zal je boosheid ooit moeten laten gaan wil je rust vinden.
Mijn ex zei ooit ik wil luisteren maar begrijpen zal ik alles waarschijnlijk nooit. Ik denk dat hij gelijk heeft. Je weet pas wat en hoe als je het meegemaakt hebt. Want veelal is geen enkel antwoord voor iemand met boosheid over de situatie ooit de juiste
Het vernederen en slet noemen. Daar volg ik niet in maar ms is ze gewoon vernederd te worden. Waarom kunnen sommigen geen complimenten aanvaarden en vinden ze commentaar makkelijker. Dat is vergelijkbaar
Waardering uitspreken. Ik denk dat dat al van veel waarde is. Want als slachtoffer van misbruik en in combi met emotionele verwaarlozing is Allé emotie vaak al moeilijk.
Het lijkt me belangrijk dat je er vrede mee leert nemen. Het was haar proces. En jij hebt je best gedaan. Het is nooit makkelijk om het juiste te doen.
Ook daar is nog een lange weg te gaan in de hulpverlening. Ook partners van slachtoffers moeten begeleid worden.
Liefs Emma
Daarom wil ik zo pleiten voor traumapsychologen en niet een therapeut die niet alle kennis heeft van trauma want trauma vergt specialisatie.
Ik ben blij dat ik voor een traumapsychologe heb gekozen. Ooit kwam ik bij een therapeute terecht die erkende niets. Er was niets aan de hand dat terwijl ik 2 trauma’s heb. Iemand met trauma kan heel goed zwijgen en een masker opzetten. Ervaring is nodig om dit te doorprikken en men moet eerst een basis leggen zodat het nooit nog erger kan worden.
Ik vind het zo erg te lezen dat er mensen aan overlijden omdat hulpverlening faalt maar ook wij traumaslachtoffers zijn sterk en blijven vaak vechten ondanks dat we gewoon op zijn. Het is heel moeilijk om te zien, maar misschien moeten we leren dat mensen nooit zomaar onaardig en hard zijn. Veelal is er altijd een oorzaak. Er erkennen dat er 1 is en willen luisteren zonder te oordelen is goud waard
Liefs Emma
Ik ben ook een vrouw, maar ik begrijp je verhaal precies wel ergens omtrent een boek dat ik ooit las. Een meisje dat ooit verkracht was en na een tijd had ze net die ongebonden seks nodig omdat ze die niet emotioneel was en ze een relatie moeilijk vond omdat er dan net het kwetsbare gedeelte bij,kwam.
Misschien kan je het deels in die richting vinden. Ik vind het voor mezelf ook gek dat ik echt wel nood heb aan seks maar het in een relatie moeilijker heb omwille van de emotionele binding. Zoek het vooral rustig uit en gun je die tijd.
En zoals hierboven aangegeven werd, kan je echt pas goed in een relatie staan als je zelf de rust hebt gevonden en van jezelf houdt.
Veel succes
Emma
Maar super veel respect voor je. Wat een sterke vent ben jij om je verhaal en je kwetsbaarheid hier zo op te schrijven. Respect en heel veel sterkte met de verwerking en de zoektocht naar de juist hulp (want die is er écht!!). Liefs Lola
Ik bespreek dit met mij psycholoog, maar had behoefte om even hier te delen en ervaringen van andere te lezen.
De twijfel die je in het eerste stukje van je post beschrijft, is herkenbaar. Is het wel zo erg? Heb ik er niet om gevraagd? Is het niet mijn eigen schuld? Dit alles zijn kenmerken die je vaker bij misbruik hoort. Als er sprake is van misbruik dan heeft dat ernstige consequenties en beïnvloed dat je leven en de keuzes die je maakt. Mijn idee is om eerst het trauma te verwerken omdat je dan ook een gezond (seks)leven kunt vormen. Heb je een huisarts waar je vertrouwen in hebt en dit mee kunt bespreken?