Ik zal me even voorstellen: Mijn naam is Esther en ik ben 47 jaar jong. Ik ben zowel helper als slachtoffer, alhoewel ik het zelf liever survivor noem.

De fysieke lotgenotengroep waar ik aan deelgenomen heb via Slachtofferhulp heeft mij zoveel gebracht. Het is niet dat je elkaar steeds tips geeft, of hoe je dingen het beste aan kan pakken. Je gaat verwerken door de erkenning die je krijgt, de herkenning die je vindt in de andere slachtoffers (survivors). Er worden thema;s besproken die er toe doen als je slachtoffer van seksueel misbruik/geweld bent. Bijvoorbeeld, vertrouwen, schuld en schaamte.

Met een groep vrouwen die je niet kent een onderwerp als seksueel misbruik te bespreken is zo mooi, je hebt een gemeenschappelijke deler, je voelt en vult elkaar aan, er is geen schaamte, want je hebt op verschillende manieren toch allemaal hetzelfde meegemaakt.

Dat maakt het bijzonder, dat maakt het veilig en dat maakt dat je binnen afzienbare tijd een band opbouwt en wil je delen, ook al is dat iets wat je nooit gedacht had dat dit je zou lukken en dat je dit zou kunnen.

Door deze bijzondere en fijne ervaring, waar bijna geen therapie tegenop kan, wilde ik hier zelf wat mee gaan doen. Ik ben zelf fysieke lotgenotengroepen gestart, maar merk dat het taboe op het onderwerp seksueel misbruik nog groot is en de drempel om hulp te zoeken op welke manier dan ook nog een een enorme drempel voor mensen kan zijn.

De vrouwen die alle moed verzameld hebben om deel te nemen aan deze lotgenotengroep zijn dezelfde mening toegekend als ik. Delen, vertrouwen, veiligheid en van daaruit helen. Wauw, wat gaaf is dat om te mogen zien en mee te mogen maken. Je kan meer lezen over de lotgenotengroep via de Facebook pagina `Nietsaandehand`.