Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van stalking

Stalker?

Excuus voor het lange verhaal.

Twee jaar geleden, in 2019, heb ik een tinder account aangemaakt. Waarom weet ik ook niet helemaal, maar ik was na lang verwerken van andere problemen "klaar" om weer langzaam te kijken naar daten en zien hoe ik me daarbij voelde.

Ik kwam toen in contact met een jongen, we hadden hele leuke lange gesprekken via tinder en het klikte erg goed. Hij reed ook motor als mij en er was een motorbeurs gaande. Ik ging daarheen met iemand en dacht dat dat een goede en veilige manier was hem daar op een losse vrijblijvende manier te ontmoeten. 

Toen ik hem zag wist ik al gelijk dat het niks werd. Er was geen greintje emotie te zien in zijn gezicht of houding en toen we gingen praten voelde dat tergend voor mij. Ik voelde ook de behoefte om snel weer verder te gaan met genieten van de motorbeurs. Mijn mobiel was echter leeg en ik had van hem wel een oplader mogen lenen, ik had mijn mobiel namelijk nodig voor een ticket laten scannen, of om die vriendin terug te vinden, dat weet ik niet zo goed meer. 

Toen ik weg "kwam" had ik alleen nog zijn oplader, ik zag hem nog weglopen maar wou deze niet terug geven omdat ik bang was weer niet van hem af te komen. Dus ik besloot dat ik de volgende dag een berichtje zou sturen om te vragen om zijn adres om dan de oplader op te kunnen sturen. Hij bood toen aan om hem op te halen omdat hij vlakbij de stad waarin ik woon aan het werk was. Ik gaf hem dus mijn adres en de volgende dag stond hij aan de deur. Dat was de grote fout die ik maakte, maar hoe moet je nou vermoeden dat iemand word zoals die word?

Hij vroeg toen nog of we wat konden eten omdat hij al 2 uur in de auto zat en weer 2 uur terug moest rijden. Wat ik toen wel raar vond want hij werkte toch in de buurt? maar ik dacht, tja laten we dan snel wat eten want ik snap wel dat je dat niet alleen wilt. Het was langdradig, saai en ik wou gewoon naar huis en was blij toen ik mijn voordeur weer in stapte. Maar vanaf toen begon het. 

Elke week kreeg ik brieven, handgeschreven, soms wel 12 blaadjes aan beide kanten vol geschreven. Ik kreeg zoveel en lange whatsapp berichtjes, ik had niet eens tijd om het te lezen. Ik heb het een paar keer geprobeerd en om door alles heen te lezen was ik al een dik uur kwijt (om nog niet te beginnen over de brieven). Ik kreeg ook kadotjes, zoals bloemen en eten en het hield maar niet op. Ik had gezegd dat ik toch niet geintresseerd was en helemaal niet in een relatie uberhaupt ik voelde me verstikt. Zo stond in de eerste brief dus bijvoorbeeld al dat we volgens hem een relatie hadden. Die eerste brief was overigens een totaal levens verhaal opgedeeld in secties van jaren vanaf zijn kindertijd, tot nu met een blik op de toekomst. Die heeft hij me daarna nog meerdere malen gestuurd en ik kreeg het idee alsof hij verwachtte dat ik het uit mijn hoofd zou leren ofzo. 

Toch bleef hij maar doorgaan en pushen en ik reageerde ook niet meer. Hij begon toen mijn moeder te bellen en stond bij haar op de stoep (nog veel verder rijden) en zelfs bij mijn opa en oma (want dat vond hij in het telefoonboek via mijn achternaam). Op een gegeven moment was ik gaan slapen bij een vriend in een andere stad. De volgende dag kreeg ik gelijk allemaal berichtjes waar ik was, bij wie ik was, waarom ik niet thuis sliep en noem maar op. Vanaf toen begonnen de kriebels toch wel, want ik kreeg steeds meer het idee alsof hij altijd wist waar ik was. Ook als ik dus bijvoorbeeld bij mijn moeder was. 

Ook bleef hij maar voor mijn deur opduiken, ik lag steeds vaker op de grond als ik de bel hoorde, bang dat hij me zag want hij hield maar niet op en op de een of andere manier oefende hij zoveel mentale druk uit. Al zei hij niks onvriendelijks ofzo. Toen begon het bellen, kwart over 12 elke nacht belde hij aan mijn deur en vervolgens elk uur tot de ochtend. Open doen werkte niet omdat hij dan al weg was (je moet bij mij drie trappen omlaag). Ik kreeg geen nachtrust meer en ben naar mijn moeder gegaan, daar gebeurde het toen ook! toen was ik compleet in de stres. Ik heb toen ook de politie geontacteerd maar die zeiden dat het niet schadelijk was en ik maar even moest afwachten of goed moest praten met hem. Daarom heb ik wel gepraat met hem over onder hoeveel druk ik stond en hij zei me ruimte te geven en me met rust te laten en dat we het dan ooit misschien als vrienden konden proberen. 

Voor afstudeer redenen ging ik naar het buitenland, ergens in een gebied zonder bereik voor drie maanden. Dat was heerlijk, ik voelde me bevrijd, maar ook daar kwamen de brieven weer! Meer en meer, en ook erg druk leverend. Ons slechte contact lag allemaal aan mij omdat ik niet antwoorden, omdat het leek alsof ik niet mijn beste deed voor de relatie en ga zo maar door. Wat ook zo was want dat wou ik helemaal niet. 

Toen ik terug kwam heeft hij weer sorry gezegd en hebben we het een korte tijd als "vrienden" geprobeerd. Dat werkte uiteraard niet en hij werd steeds pusheriger en zat al snel weer op het relatie pad. ik had hem over het jaar al meerdere keren geblokkeerd en verwijderd op mijn  mobiel en duidelijk gezegd dat ik het niet wilde. Omdat hij me steeds contacteerde via een andere nummer heb ik me toen toch een paar keer laten overhalen om te reageren, wat me toen al een slecht onderbuik gevoel gaf. ik heb toen ook snel het contact weer verbroken, vooral omdat hij begon aan te bieden een psyholoog voor me te betalen. Hiermee was het doel dat ik van mijn problemen af kwam zodat ik wel bij hem zou willen zijn. Want ik liep nu steeds weg en wou steeds geen contact en dat vond hij ongezond voor onze (niet bestaande) relatie....

Rond kerst, een paar maanden later, kreeg ik weer berichten met uitnodigingen enzo. Ik was natuurlijk gewon bij mijn familie, maar op tweede kerstdag stond hij bij mijn moeder voor de stoep, boos dat ik er niet was en vragend waar ik zat want hij kon me niet vinden. Mijn moeder die hem ondertussen ook wel kende heeft met een proffesioneel poker gezicht hem om de tuin geleid maar ik durfde uren lang niet voor het raam in zicht te komen. Met oud en nieuw kreeg ik enorme liefde verklaringen en dat hij echt van me hield en dat hij altijd zou blijven vechten. Na oud en nieuw, omdat ik weer niet op zijn uitnodiging was gekomen, was hij boos. Hij was heel erg boos en ik was erg blij want voor mij was dat een teken dat ik van hem af was. Dacht ik tenminste. Hij schreef hoe het niet goed was om al een jaar een relatie te hebben (?) en dat hij als man ook behoeftes had maar we nooit iets fysieks hadden gedaan. En dat ik een slechte vriendin was en dat zelfs zijn familie en vrienden dat vonden...

Ket jaar daarna heeft hij weinig contact gezocht, ik had al zijn nummers weer geblokkeerd en zijn email. Maar met mijn verjaardag kreeg ik weer een elle lange mail, vol best relatief gemene dingen. Ik verwijderde het en blokkeerde de mail. En kreeg weer wat later smsjes. Het contact werd steeds minder en ik voelde me weer beter en beter alsof ik kon adem halen. Ik voelde me wel een beetje alsof het mijn schuld was omdat ik toch af en toe gereageerd had en af en toe me had laten overhalen tot een nieuw gesprek. maar nu kon ik het afsluiten. Ik heb alles weggegooid wat met hem te maken had, wat ik eerst had als eventueel bewijs materiaal. En ik voelde me zo goed want ik had niet door tot dan hoe grote schaduw het op mijn leven wierp. 

Maar vrij recentelijk heb ik het idee dat het weer begint. Hij berichtte me via linkedin, bood me geld om mijn doel te steunen voor een middag van "mijn keuze" om tijd door te brengen als er maar tijd was om te praten. Hij verpakte het ook in zwaar manipulatieve zinnen dat je uit boosheid zo graag wilt reageren maar ik probeerde me in te houden. Daarna kreeg ik weer een bericht hoe kinderachtig ik was en niks had geleerd of gegroeid was omdat ik niet op zijn verzoek ik was gegaan. Ik twijfel nog steeds alsof ik dat wel had moeten doen. Hij schreef ook "dan hoe fik je niet meer lastig te vallen". Ik kreeg het advies van sommige vrienden dat dat niet waar was en dat hij dan toch weer door zou gaan omdat hij dan "beet had". Dus ik probeer me ook in te houden met het laatste bericht omdat het me boos maakt, aan de andere kant denk ik, wat als ik het nou wel doe? misschien ben ik er dan echt van af. Maar misschien is dat dan alleen maar wishfull thinking. Misschien heeft daar iemand advies over.

Wat ik wel heel naar vind is dat ik steeds zie dat mijn linkedin profiel word bekeken door zijn bedrijf. Hij deed het altijd direct, maar nu dus met zijn bedrijf of andere organisaties waarbij hij betrokken is en waarmee ik geen contacten heb of iets in de verste verte te maken heb. Ik voel dat de druk en stres weer terug is en dat ik heel de tijd schigtig ben of hij er niet weer opeens is. 

Ik heb er spijt van dat ik alles van hem heb weggegooid en heb verwijderd want ik weet dat aangifte doen nu ook niet iets meer gaat worden. Tegelijk wil ik nu alles weer weggooien en blokkeren zodat ik het uit mijn leven kan houden. Maar wat nou als het straks weer doorgaat? Het is 1 jaar heel heftig geweest en dit tweede jaar rustiger. Sorry voor het lange verhaal, en misschien is het niet zo heftig als de andere op dit forum. Maar ik wou er toch graag over kunnen praten want het is moeilijk voor mensen te begrijpen hoe het echt voelt. Soms vraag ik me ook wel af of het echt stalken is omdat ik om de zoveel tijd toch weer een reactie heb gegeven en dus een keer zelfs heb geprobeerd vrienden te zijn. Aan de andere kant, ik ben bang, gestrest, en het houd maar niet op en ik weet niet zo goed wat ik er tegen moet doen. Het is alsof hij niet kan begrijpen wat nee is. 

 

 

 
Bezig met laden...

9 Reacties *

26 februari 2021
Dear Jay, The person that is stalking you is someone known as a Intimacy seeking stalker (they stalk for an intimate relationship). In criminology terms this person has the potential of being extremely dangerous if they are psychotic. They also suffer from a mental disorder known as Erotomania, which is the belief that the person whom they are in loved with feels the same. They also suffer from delusions which again makes them very dangerous to the victim. This person is sick mentally and there is nothing you could or should to to help him. ( thats not your responsibility) As someone who have came across a few persons like this for almost 3 years now I can honestly say that none of this is your fault and I understand as to why you would throw away things that would be considered as evidence ,I did the very same in the beginning. I understand the pain, stress and anxiety it brings knowing that you had those things in your possession believe me but until the LAWS against STALKING in the Netherlands have changed to where they actually help and protects the victims, keeping them is the best way of protecting yourself. I suggest screenshoting everything (every attempted made to contact you or anything weird in general) as well as digitalising the letters and store them on a external hard drive. You should still keep the original letters but lock them away along with the external hard drive in a box or a vault and speak to someone about this I suggest a therapist. Sincerely Dyson
24 februari 2021
Dit lijkt mij vreselijk. alsof je in een strafkamp in Siberie zit, tegen je wil wordt gevangen / bevangen. En dan die angst. Nu maar hopen dat jij hierdoor sterker wordt. Deze beproeving !!
24 februari 2021
Hi Jay, zeker je niet excuseren voor je verhaal! Het is heel belangrijk dat je dit kan delen! Ik word al 3 j gestalkt dus kan je zeker begrijpen. Heel wat klachten ingediend waardoor hij even stopte maar uiteindelijk toch weer verder ging via andere wegen. Nu is het bv belaging via internet ...Het onderzoek is in het verleden zelfs geseponeerd terwijl er duidelijke aanwijzingen zijn dat de stalker geestesziek is. Ik kan alleen maar zeggen dat je klachten moet blijven indienen bij de politie met bewijsstukken. Inderdaad zoals gezegd een logboek aanleggen. Ik spreek altijd af met slachtofferhulp om me moed in te spreken om bv elke maand naar de politie te gaan. Helaas reageert de politie niet altijd even ‘warm’.... Zij maken het niet mee en ik merk dat veel mensen zich gewoon niet kunnen voorstellen wat sms’jes / mails enz... met je doen op psychologisch vlak. Ik heb ook juridisch advies ingewonnen via mijn rechtsbijstandsverzekering wat ik kan doen als de zaak weer wordt geseponeerd. Je kan je burgerlijke partij stellen zodat de zaak toch onderzocht word. Psychologische ondersteuning is heel belangrijk! Liefst van dienst slachtofferhulp, je huisarts. Ik ga binnenkort zelfs naar een traumapsychologe om handvaten te krijgen hoe ermee om te gaan. Heb zelf een angstproblematiek met paniekaanval ontwikkeld op het hele gebeuren. Je leeft met chronische stress waardoor je heel snel overstuur kan zijn / overspoeld door emoties. Dit is niet gezond en je moet je erbij laten helpen. Geef zeker niet op! Ik weet dat het veel energie kost maar leg contact met instanties die er voor je zijn. Zo voel je je gesteund en sterker! Veel liefs!
18 februari 2021
Beste Jay, Wat goed van jou om je verhaal hier te delen met ons, dat is al een goede stap in de richting om hier wat aan te doen. Dit is wel degelijk staking waar hij mij bezig is. Probeer vanaf nu alles te verzamelen wat je van hem binnen krijgt, misschien handig om gesprekken uit te printen en in een map te bewaren. Je moeder zou ook alles kunnen opschrijven wanneer hij langs komt en wat hij dan doet. Zo kun je aangifte gaan doen en een dossier opbouwen. Misschien is het een idee om de wijkagent voor een gesprek uit te nodigen en hem om tips vragen. Vraag of je een contactverbod kan krijgen. Overschrijd hij een contactverbod kun je hier weer een melding van maken. En misschien kunnen hun een spoedmelding op jouw adres zetten dan zijn ze er extra snel als je belt voor hulp. Als er vaste dagen zijn dat hij langs rijd of aan belt dan is het misschien fijn als er een vriendin bij je logeert, dat geeft jou een veilig gevoel. Ik zelf heb ook met staking te maken gehad en heb toen buren ingelicht, ik kon daar dan altijd terecht als er iets was. Alles bewaart wat ik kreeg aan appjes en brieven, printscreens gemaakt van inkomende telefoontjes. Zo kon ik aangifte doen en is er een contactverbod gekomen. Nogmaals… heel stoer dat jij je verhaal gedeeld hebt! Heb je vragen of wil je verder erover praten, kun je altijd reageren. Hou je taai!!! Gr. Caroline
18 februari 2021
Ten eerste, geen sorry zeggen dat je je verhaal deelt. En ten tweede dit is zeker stalken. Probeer zo veel mogelijk instanties in te schakelen, de politie kan pas iets als het geëscaleerd is. Belangrijkste is dat je niet reageert op hem, dat moedigt dit soort personen alleen maar aan.. het is moeilijk, maar je kan het!
18 februari 2021
Heb jij nu wel veilige ondersteuning, via de huisarts misschien ?
18 februari 2021
Er moet toch een sterke man te vinden zijn, iemand voor wie hij bang is, anders dringt het niet tot hem door denk ik. Je moet je beschermd weten vind ik
18 februari 2021
Dat is heel erg lief, helaas heb ik geen vader (of niet in Nederland) alleen een moeder, die heeft wel is gezegd niet meer te bellen en contact op te nemen maar dat haalde niet erg veel uit
18 februari 2021
Ik vind dit een gevaarlijke jongen, beetje geestesziek,in mijn lekenogen. Zou niet weten wat je moet doen, Heb je niet een vader die deze man zeer duidelijk moet afwijzen? Ik zou als vader mijn tanden laten zien en hem wegjagen, Dat zegt mij intuitie!