Na 2 eerdere ongevallen dacht ik het wel te hebben gehad... niet dus. In maart dit jaar reed ik wederom op mijn scooter naar huis. Toen ik de laatste bocht inging voor ik thuis was kwam een auto vanuit de stoep ineens de weg op. Bestuurder mocht hier niet parkeren, gaf geen knipperlicht aan en kwam zonder te kijken de weg op. Ik had geen kans om te remmen aangezien alles zo snel ging. 

Waar eerder de wederpartij netjes meewerkte is het deze keer iets anders. Het feest is deze keer nog groter.

Mijn nek is nooit helemaal hersteld van de vorige ongevallen en ik probeer er met fysiotherapie maar het beste van te maken. Ook heb ik nu zo'n 2 á 3 keer in de week last van heftige migraine-aanvallen, waardoor ik wekelijks vaker op bed lig dan wat anders. Merk daarnaast dat mijn lichaam gewoon op is en ik kan dan ook letterlijk de hele dag slapen. 

Durf me moeilijk ziek te melden op werk, aangezien ik net een nieuwe baan heb. Daarnaast volg ik nog een studie die nog maar een jaar duurt, dus dat wil ik ook absoluut niet opgeven...

Huisarts denkt niet echt mee en geeft aan dat ik maar met de neuroloog tot een oplossing moet komen. Bij de neuroloog loop ik ook vast, mede omdat ik hier ook al een dikke 2 jaar loop met andere hoofdpijnklachten.

Naasten denken "ach hier kom je ook wel overheen. Hebt niks gebroken, dus zo erg is het niet". Op hulp hoef ik dan ook niet te rekenen. 

Enige wat ik nog kan doen is mijn dagen zo vol mogelijk plannen, zodat ik geen tijd heb om stil te staan bij het feit dat ik fysiek en mentaal helemaal kapot ben.