Zo veel vragen! Maar weinig antwoorden. Tot dat!
Hallo.
Ik weet niet zo goed of ik hier goed aan gaat doen.
Ik ben nieuw hier en heb een aantal verhalen gelezen. 3 maanden geleden heb ik iets heel naars meegemaakt.
Ik loopte over staat in eens van achter pakte een voor mij onbekende man mij vast en nam me mee de bosjes in. Daar heeft hij een hoop nare dingen met mij gedaan. Ik kan nog niet beschrijven wat allemaal het zit nog zo vers in mijn hoofd.
Gelukkig kon ik heel snel terecht bij een psycholoog zij noemt het verkrachting ik zelf heb heel veel moeite met dit woord.
De gebeurtenis heeft bij mij heel veel los gemaakt het heeft als een trigger gewerkt. In mijn jeugt ben ik seksueel misbruikt door mijn twee oudere broers ik was 6 en zij waren 20 en 18. Het heeft tot mijn 13de geduurd. Ik ben nu 24 en zit er niet zo goed bij.
Ik ben bang dat ik gek geworden ben dat mijn hoofd het verzonnen heeft dat dit vroeger is gebeurd. Mijn psycholoog raden mij het boek 58 hechtingen aan het boek gaat over een jonge vrouw die seksueel misbruik en psychische mishandeling heeft meegemaakt. Eerst twijfelde ik moet ik het wel gaan opzoeken? Maar ik zocht ook naar bevestigingen erkenin en herkenning. En dat vond ik! Het is een heel heftig boek maar ik heb er zoveel uit kunnen halen ik heb het gevoel dat ik er nog niet ben maar ik voelde me sterker nu
Nu las ik in het boek dat de schrijfster een van de ambassadeurs is van Slachtofferhulp ik zou heel graag in contact willen komen omdat ik nog met vragen rond loop. Ook zou ik iedereen het boek willen aanraden.
Groeten Luna.
2 Reacties
Wat moedig dat je je verhaal deelt. En wat afschuwelijk wat je is overkomen.. vroeger en recent weer. Kan me inbeelden dat het als een trigger heeft gewerkt.
Kende dat boek nog niet, dank voor de tip! Heb zelf veel gehad aan de boeken “Traumasporen” en “Verlamd van angst”. Herken wat je schrijft wel.. ben van mijn 5e tot 14e seksueel misbruikt en psychisch en fysiek behandeld door de ouders van een gezin waar ik heel veel was en deels bijhoorde.
Voor mij was de “trigger” een aantal jaar geleden, door een gewelddadig incident in mijn (onveilige) werkomgeving. Toen kwam het allemaal weer naar boven. Heb ook een tijd gedacht dat ik gek moest zijn, momenten dat het me zo overspoelde dat ik zeker wist dat ik doordraaide. Precies wat je zegt, bang dat mijn hoofd het verzon. Dat is niet zo, alle herinneringen aan die nare tijd zaten vast in mijn lichaam. Heb altijd veel vermijdend/overleving/veikigheid gedrag gehad, altijd triggers uit de weg gegaan. Het is er altijd geweest, maar op de achtergrond soort van. Ik begrijp mezelf nu beter, hoe ik mezelf (succesvol) heb beschermd door het zoveel mogelijk weg te maken en gewoon “door” te gaan.
Fijn dat je snel bij een therapeut terecht kon, ik volg nu bijna 2jaar intensieve trauma therapie en het gaat veel en veel beter met me. Ben er nog niet, maar heb (het grootste deel van de tijd, soms ook zeker niet maar hoort erbij denk ik..) vertrouwen in “dit proces” van helen en nieuwe dingen leren.
Veel sterkte, je bent niet alleen. Liefs!