Wel of geen aangifte?
Beste allemaal,
Afgelopen december ben ik helaas, na jarenlang therapie te hebben gevolgd voor seksueel misbruik als kind en tiener, opnieuw verkracht. Voor mij de eerste keer dat ik ook naar de politie ben gegaan en de optie kreeg om aangifte te doen. Toen wilde ik dat absoluut niet, maar na een afspraak bij Slachtofferhulp afgelopen week ben ik toch weer gaan twijfelen. Ik vraag me af of het zin heeft en ik ben bang om de band met mijn broer kapot te maken (de dader is een bekende van mijn broer). Heeft iemand ervaringen met het doen van aangifte, of ook in een periode van twijfel gezeten? Mijn omgeving begrijpt niet goed waarom ik geen aangifte doe en ik ben hard op zoek naar iemand die beter begrijpt hoe ingewikkeld zo'n keuze is.
Liefs!
5 Reacties
Wat heftig dat dit gebeurd is. Het het nooit mogen gebeuren, vroeger niet en in december ook niet.
Ik ben zelf als kind misbruikt. En een kleine drie jaar geleden ben ik verkracht door een catfish tijdens een eerste date.
Van het misbruik vroeger heb ik geen aangifte gedaan. Maar van de verkrachting later heb ik wel aangifte gedaan.
Die keuze is heel eng, en moeilijk. Woorden dekken de lading niet. Wat voor mij de doorslag gaf, was dat ik nu als volwassene meer mogelijkheden heb. Ik kon de verkrachting niet voorkomen. De periode daarna is een hele donkere periode geweest.
Ik vond het doen van aangifte zwaar. En het eindeloze wachten op bericht of er een onderzoek zou komen, en daarna of er een zaak zou komen vond ik ook moeilijk.
Bij mij is het onderzoek er gekomen. De dader is verhoord. Daarna is de zaak naar de officier van justitie gegaan. Die heeft besloten dat de zaak niet voor de rechter komt vanwege gebrek aan wettelijk bewijs. De dader is dus niet onschuldig verklaard. Maar de zaak wel geseponeerd.
En dat is heel wrang.
Toch heb ik geen spijt. Want ik heb gedaan wat ik kon, waar ik recht op heb, ik heb gedaan waar ik als kind niet de mogelijkheden toe had. Ik voel mij daardoor heel sterk nu.
Ik voel veel boosheid richting de dader, en over het falen van het rechtssysteem. En die boosheid heb ik 100 keer liever dan het gevoel van hopeloosheid en angst dat eerder op de voorgrond stond.
Er is geen goed of fout in jouw keuze. Dat is niet makkelijk. Het gaat erom dat je het niemand verplicht bent om aangifte te doen. En je hoeft met niemand rekening te houden bij een keuze om het wel te doen.
Dit gaat om jou.
Ik wens je heel veel sterkte en moed toe om te gaan voor wat jij van binnen voelt dat je wil.
Het is een ingewikkelde keuze om wel of niet aangifte te doen.Doe je het voor jezelf of voor andere vrouwen, die dit ook kunnen overkomen?
Zet je de relatie met je broer op het spel?
Wat kost het je aan verdriet, geduld, onbegrip om dit lange moeizame proces aan te gaan waarbij je niet zeker bent van de uitslag.
Het is echt een hele moeilijke keuze die jij alleen kunt maken.
Gelukkig heb je contact met een medewerker van Slachtofferhulp. Die kunnen met jou alle aspecten van het verwerken van het misbruik kunnen onderzoeken.
Zorg goed voor jezelf op de eerste plaats. Jij verwerkt dat wat jou aangedaan is. Je er goed bij voelen, ondanks de nare en pijnlijke ervaringen, is belangrijk.
In jouw situatie is en goed gesprek met je broer aan te raden. Wat adviseert hij jou als broer? Misschien kun je hem uitnodigen mee naar Slachtofferhulp te gaan. Zij kunnen op een mooie manier mee duidelijk maken wat het betekend om opnieuw verkracht te worden.
Heel veel succes en denk vooral aan jezelf!
Hou je je nog wat staande?
Het enige wat ik zou kunnen zeggen over het wel of niet doen van aangifte is dat je mag doen waar jij het meest “behoefte” aan hebt. Je hebt het volledige recht om aangifte te doen en om een strafvervolging te vragen voor degeen die je heeft verkracht.
Eén strafvervolging voor de verdachte kan een lang en heftig proces voor je zijn (afhangend van de zaak, want elke zaak is ook weer anders).
Wat ik uit mijn persoonlijke ervaring ervaar, is toch een beetje spijt door het niet doen van aangifte, ik denk dat ik mezelf en mijn pijn recht zou hebben gedaan als ik wel aangifte had gedaan. Is het nodig voor herstel? Voor mij persoonlijk niet, maar een aangifte kan wel helpen in je herstel.
Ik hoop dat je de ruimte mag ervaren om te doen wat jij diep van binnen zou willen doen! Is dat geen aangifte doen? is dat meer dan okei! Aangifte doen is niet verplicht!
Heel veel sterkte!
Veel warmte en liefs <3