Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Wel of geen aangifte?

Beste allemaal, 

Afgelopen december ben ik helaas, na jarenlang therapie te hebben gevolgd voor seksueel misbruik als kind en tiener, opnieuw verkracht. Voor mij de eerste keer dat ik ook naar de politie ben gegaan en de optie kreeg om aangifte te doen. Toen wilde ik dat absoluut niet, maar na een afspraak bij Slachtofferhulp afgelopen week ben ik toch weer gaan twijfelen. Ik vraag me af of het zin heeft en ik ben bang om de band met mijn broer kapot te maken (de dader is een bekende van mijn broer). Heeft iemand ervaringen met het doen van aangifte, of ook in een periode van twijfel gezeten? Mijn omgeving begrijpt niet goed waarom ik geen aangifte doe en ik ben hard op zoek naar iemand die beter begrijpt hoe ingewikkeld zo'n keuze is. 

Liefs!

Bezig met laden...

5 Reacties *

24 april 2024

Hoi Senna,

Wat heftig dat dit gebeurd is. Het het nooit mogen gebeuren, vroeger niet en in december ook niet.

Ik ben zelf als kind misbruikt. En een kleine drie jaar geleden ben ik verkracht door een catfish tijdens een eerste date.

Van het misbruik vroeger heb ik geen aangifte gedaan. Maar van de verkrachting later heb ik wel aangifte gedaan.

Die keuze is heel eng, en moeilijk. Woorden dekken de lading niet. Wat voor mij de doorslag gaf, was dat ik nu als volwassene meer mogelijkheden heb. Ik kon de verkrachting niet voorkomen. De periode daarna is een hele donkere periode geweest.

Ik vond het doen van aangifte zwaar. En het eindeloze wachten op bericht of er een onderzoek zou komen, en daarna of er een zaak zou komen vond ik ook moeilijk.
Bij mij is het onderzoek er gekomen. De dader is verhoord. Daarna is de zaak naar de officier van justitie gegaan. Die heeft besloten dat de zaak niet voor de rechter komt vanwege gebrek aan wettelijk bewijs. De dader is dus niet onschuldig verklaard. Maar de zaak wel geseponeerd.
En dat is heel wrang.

Toch heb ik geen spijt. Want ik heb gedaan wat ik kon, waar ik recht op heb, ik heb gedaan waar ik als kind niet de mogelijkheden toe had. Ik voel mij daardoor heel sterk nu.

Ik voel veel boosheid richting de dader, en over het falen van het rechtssysteem. En die boosheid heb ik 100 keer liever dan het gevoel van hopeloosheid en angst dat eerder op de voorgrond stond.

Er is geen goed of fout in jouw keuze. Dat is niet makkelijk. Het gaat erom dat je het niemand verplicht bent om aangifte te doen. En je hoeft met niemand rekening te houden bij een keuze om het wel te doen.
Dit gaat om jou.

Ik wens je heel veel sterkte en moed toe om te gaan voor wat jij van binnen voelt dat je wil.

06 april 2024

Hoi Senna, Ik weet niet hoe de situatie was waardoor de dader een bekende/vriend van jou broer jou heeft verkracht. Maar als je broer een goede broer is zou hij het nooit kunnen accepteren dat een vriend zijn zus zou verkrachten. Een goede broer zou die vriend denk ik meteen uit zijn leven willen wissen. En denken jeetje is dit een vriend van mij? Hoe kon je mijn zus verkrachten. Ik zou echt als ik een man/broer was geweest en een goede vriend zou dit bij mijn zus doen denken wat bezielde jou om dit bij mijn zus te doen? Ik reageer gewoon even vanuit mijn eigen gevoel. Hopelijk helpt het je een weg te vinden in jou proces nu en ook te voorkomen dat hij nog meer slachtoffers maakt naast jou. Heel veel sterkte. Hopelijk kom je er sterker en wijzer en meer geheeld uit ondanks het verleden en ook nu het heden. En hopelijk was dit echt de laatste keer dat dit op je pad komt. Vanaf nu alleen nog maar gezond functionerende veilige mensen in jou leven. Alle goeds!

05 april 2024

Hoi Senna,
Het is een ingewikkelde keuze om wel of niet aangifte te doen.Doe je het voor jezelf of voor andere vrouwen, die dit ook kunnen overkomen?
Zet je de relatie met je broer op het spel?
Wat kost het je aan verdriet, geduld, onbegrip om dit lange moeizame proces aan te gaan waarbij je niet zeker bent van de uitslag.
Het is echt een hele moeilijke keuze die jij alleen kunt maken.
Gelukkig heb je contact met een medewerker van Slachtofferhulp. Die kunnen met jou alle aspecten van het verwerken van het misbruik kunnen onderzoeken.
Zorg goed voor jezelf op de eerste plaats. Jij verwerkt dat wat jou aangedaan is. Je er goed bij voelen, ondanks de nare en pijnlijke ervaringen, is belangrijk.
In jouw situatie is en goed gesprek met je broer aan te raden. Wat adviseert hij jou als broer? Misschien kun je hem uitnodigen mee naar Slachtofferhulp te gaan. Zij kunnen op een mooie manier mee duidelijk maken wat het betekend om opnieuw verkracht te worden.
Heel veel succes en denk vooral aan jezelf!

05 april 2024

Ten eerste wat ontzettend heftig en naar voor je dat je nu opnieuw na de jaren herstel en therapie van het eerdere misbruik je weer zoiets traumatisch overkomt.
Hou je je nog wat staande?

Het enige wat ik zou kunnen zeggen over het wel of niet doen van aangifte is dat je mag doen waar jij het meest “behoefte” aan hebt. Je hebt het volledige recht om aangifte te doen en om een strafvervolging te vragen voor degeen die je heeft verkracht.
Eén strafvervolging voor de verdachte kan een lang en heftig proces voor je zijn (afhangend van de zaak, want elke zaak is ook weer anders).
Wat ik uit mijn persoonlijke ervaring ervaar, is toch een beetje spijt door het niet doen van aangifte, ik denk dat ik mezelf en mijn pijn recht zou hebben gedaan als ik wel aangifte had gedaan. Is het nodig voor herstel? Voor mij persoonlijk niet, maar een aangifte kan wel helpen in je herstel.

Ik hoop dat je de ruimte mag ervaren om te doen wat jij diep van binnen zou willen doen! Is dat geen aangifte doen? is dat meer dan okei! Aangifte doen is niet verplicht!
Heel veel sterkte!

Veel warmte en liefs <3

06 april 2024

Als antwoord op door 5ff02e12cf4242…

Hoi Richelle, ik snap dat het voor een slachtoffer lastig kan zijn aangifte te doen. Echt ik kende een vriendin van mij die nooit aangifte heeft gedaan van haar verkrachting. Ik heb dat in een ver verleden wel gedaan voor een zedendelict. Ik vind het zelf heel lastig als slachtoffers geen aangifte doen. Daarmee laten ze de dader(s) wegkomen. Vooral voor het dadernetwerk waar ik van in vizier ben geweest in een ver verleden maar ook het heden. En als elk slachtoffer dit doet dan denken dit soort daders dat ze er maar keer op keer mee weg kunnen komen. Ze worden gewoon niet gestopt. En wij meiden/vrouwen/slachtoffers van dit soort misdrijven geven geen sterk signaal af van dit is gewoon echt niet ok. Je laat ze ermee wegkomen en laat het over je heen komen en hebt het ondergaan. Dit moet gestopt worden. Mannen/jongens moeten gewoon niet denken dat dit ok en acceptabel gedrag is. Sorry is totaal niet mijn bedoeling om hier andere slachtoffers voor het hoofd te stoten of andere slachtoffers te kwetsen. Ik weet dat er slachtoffers zijn die heel bang zijn voor hun daders. De angst wint het. Ik had ook angst. Maar mijn woede was destijds groter. Ik had angst maar woede tegelijkertijd. Ik dacht als die aangifte ooit mijn dood word daar zit ik totaal niet op de wachten maar ik kan dit gewoon niet pikken. Mijn woede was uiteindelijk groter dan mijn angst na alle langdurige klappen die ik heb moeten vangen. Ik ben ook langdurig misbruikt, verkracht en uitgebuit. Al is echt 1 verkrachting of aanranding al teveel en meer dan een goede reden om een duidelijke grens te stellen van dit is onacceptabel gedrag wat gestopt moet worden. Vrouwen/meiden mogen voor zichzelf gaan staan dat wij dit gewoon niet verdienen. Ik wens je ook alle goeds. Liefs!