Twee x verkracht

Hoi Matoo,
Allereerst wat dapper dat je dit durft te delen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je een eenzaam gevoel hebt en je misschien ook schaamt voor alles wat er gebeurd is. Uit jouw verhaal kan ik opmaken dat je duidelijke grenzen hebt gesteld en dat hier geen rekening mee is gehouden. Wat ik ook knap vind is dat je hiermee aan de slag bent en momenteel al intakes achter de rug hebt en een aangifte in het vooruitzicht. Dit moet niet makkelijk voor je zijn.
In een eerder bericht geef je aan dat je vriendin alleen weet van de eerste verkrachter en niet van de tweede. Ik begrijp dat je je daarvoor schaamt, maar ik denk dat het heel belangrijk is voor jouw om je verhaal toch met iemand te delen die dichter bij jou staat.
In het verleden vond ik het ook heel lastig om mijn verhaal uit te spreken. Hierbij heeft voor mij geholpen dat ik mijn woorden op papier zette. Ik las het niet voor en gebruikte het ook niet als spiekbrief, maar ik gaf het aan degene die het moest lezen. Zo hoefde ik het zelf niet uit te spreken, maar wist de andere persoon (in mijn geval mijn moeder) wel wat er met mij aan de hand was en wat er in mijn hoofd speelde. Een ander voordeel van het op papier zetten is dat je goed na kunt denken over wat je wilt vertellen, welke informatie je wel en niet geeft en dat je hiermee je eigen verwerkingsproces in gang kan zetten. Bedenk wel goed dat de andere partij (jouw vriendin) met vragen zal komen, misschien kun je hier dan een afspraak over maken met waar je het wel of niet over wilt hebben.
Als je vriendin eenmaal ook op de hoogte is van de tweede situatie en jouw gevoelens over beide situaties, durf je haar dan misschien wel mee te vragen naar de aangifte zodat zij jouw kan ondersteunen?

Ik hoop dat dit je misschien op weg helpt.. Je bent een sterke vrouw en je kunt dit!

Hallo Matoo,
Het is al dapper om je verhaal te vertellen en goed dat je aangifte doet. Ik weet dat het moeilijk is maar je bent al sterk genoeg om deze stappen te zetten. Je moet nu aan jezelf denken. Je mag er zijn. NEE is NEE. Ik heb mij ook schuldig gevoeld maar niemand mag iets tegen je zin doen. Heb je misschien een goede vriendin of lieve buurvrouw die je kan ondersteunen?. Ik dacht ik kan het alleen wel maar toch hulp gevraagd. Kan iemand van slachtofferhulp je thuis opvangen? Heeft mij geholpen.Ik voelde mij ook niet meer gelukkig in mijn huis. Fijne psychologe gehad en EMDR behandelingen. Ik dacht ook alleen aan de anderen maar nu ben jij het belangrijkst. Je bent een sterke vrouw.

Hoi Matoo, echt heel erg verschrikkelijk dat je twee keer iets verschrikkelijks hebt moeten doormaken. Ik kan je gedachtes goed snappen met wellicht vergeet je de beelden van de eerste verkrachting als hopelijk de tweede persoon wel een goede ervaring gaat zijn op dit vlak. De goede ervaring de slechte ervaring minder heftig zal maken. Je hoofd, lichaam en geest ook weer hebben ervaren wat het is als je een goede seksuele ervaring hebt met iemand. Dit heeft bij jou zo te lezen helemaal verkeerd uitgepakt. Ik vind het zelf heel belangrijk dat andere slachtoffers wel een melding doen of aangifte ook al zijn er misschien geen tot amper harde bewijzen. Zodat hopelijk als meer slachtoffers dit doen over dezelfde dader zonder tot amper harde bewijzen er wel een beeld komt over dezelfde persoon bij de politie/instanties. Deze persoon wellicht toch eens benaderd kan worden door instanties voor een gesprek ipv dat hij er keer op keer mee wegkomt en slachtoffers machteloos staan. De persoon wellicht ongrijpbaar is en kan doorgaan met zijn schadelijke gedrag. Omdat mijn daders wat mij is overkomen, voor mijn gevoel ik me vaak heb afgevraagd hoe kan het dat bepaalde jongens/mannen zo ernstig gestoord vrij rondlopen in de samenleving onbehandeld. Ik kan niet het enige slachtoffer zijn van deze gasten. Wie zijn die andere slachtoffers? Waarom trekken ze hun mond niet open. Waarom laten ze zo iemand ermee wegkomen. Worden ze niet gecorrigeerd en aangepakt. Mocht je behoefte hebben mag je me een prive berichtje sturen. Ik zit zelf nog nu midden in mijn eigen proces. En vaak genoeg aan mezelf. Maar mocht het iets helpen ik weet niet wanneer je aangifte is en je de behoefte voelt met een wildvreemde zoals ik even je hart te luchten na de aangifte laat me gerust weten wanneer je aangifte is. Dan kan ik kijken of ik tijd heb dan even online te gaan en wellicht dat we het er even over hebben of dat je je ei kwijt kan. En mocht dat niet helemaal goed voelen totaal geen probleem. Ik wens je alle goeds de komende tijd. En heel sterk dat je 2 aangiftes hebt durven doen. Voor veel slachtoffers is 1 aangifte al een enorme drempel en zullen wellicht deze stap nooit zetten om wat voor reden dan ook. Liefs

Hoi Matoo,

Wat goed dat je je verhaal deelt. Knap hoe je er over kan schrijven! Geen een verhaal is te lang, ook al schrijf je een heel boek. Als het jouw helpt, mag jij zo veel schrijven als jij wilt. Laat het je nooit aan praten dat het jouw schuld is geweest, jij hebt duidelijk jouw grens aangegeven. Zij zijn over jouw grenzen heen gegaan.
Neem je iemand mee naar de aangifte? Aangifte doen om zo iets, is niet niks dus ik hoop dat je iemand mee kan nemen. Wat mij altijd geholpen heeft bij het eenzaam gevoel, me zelf te zeggen dat het maar een gevoel is. Eerst snapte ik het niet, maar zodra je dit vaak tegen je zelf zegt is het gevoel van eenzaam anders dan alleen zijn.

Groetjes, Janine.