Trauma opzoeken
Hallo allemaal,
Ik wilde graag eens weten of dit herkenbaar is. Ik ben in mijn jeugd langdurig seksueel misbruikt. Nu lijkt het alsof ik het een soort van opzoek? Er is een man waarbij het lijkt alsof ik een reactie probeer uit te lokken wat me erg laat terug denken aan toen om “gezien” te worden door ouderlijke verlangens. Ik voel mer er erg in de war door en soms schrikt het mij af. Ik heb nooit ouders gehad die er voor mij waren.
Liefs
Bezig met laden...
4 Reacties
Je bent nu verder in je leven en ieder mens wil " gezien" worden, want dat is onderdeel van het menselijk bestaan. Het verwart je, omdat je onbewust de vergelijking maakt met de abnormale situatie waarin je zat. Wees je er van bewust dat dit in meer of mindere mate bij ieder slachtoffer voorkomt. Hoe meer je dit herkent en je grenzen bewaakt, des te makkelijker wordt het om ermee om te gaan. Ik hoop dat dit je helpt om de verwarring en het afschrikken te begrijpen en van daaruit verder te komen.
Moedig dat je deze vraag hebt gesteld, veel slachtoffers durven dit niet, uit angst dat ze niet begrepen worden.
Ik wens je veel kracht en nog veel meer moed toe!
Ik merk gewoon dat ik erg dichtbij deze persoon kom en hem aanraak of hij mij. Ik weet gewoon niet goed wat normaal voelt.
Dankjewel voor het delen van je verhaal, voor mij heel erg herkenbaar.
Ik ben zelf ook opgegroeid met ouders die er niet voor mij konden zijn, zij hadden hier het vermogen niet voor. Hierdoor ga ik vaak bij oudere vrouwen, het genen zoeken wat ik gemist heb.
Ik mis mijn moeder niet, ik mis een moeder. Dit is een hele logische gedachten, elk kind heeft een liefdevolle relatie nodig en als deze niet vervuld wordt door de vrouw die je gebaard heeft blijft je innerlijke kind het zoeken.
Zelf worstel ik er nog steeds heel erg mee, over het algemeen als ik oudere vrouwen beter leer kennen (overigens niet alle oudere vrouwen) maar wel als ze al een tikje te bezorgd zijn.
Helaas is dit iets wat ik van uit ervaringsverhalen uit mijn netwerk hoor, je blijft hier mee bezig tot het vervuld is.
Zelf probeer ik de ouder voor mijn kleine ik te zijn, die ik altijd al had willen hebben.
Denk hierbij aan: mezelf belonen met iets lekkers zoals chocola 😋, of iets lekker voor de hond te kopen en het mooi in te pakken zodat ik het kan projecteren op mijn hondje, mezelf een compliment geven (hoe moeilijk en ongeloofwaardig ik het 2 jaar geleden vond) lukt het me vandaag de dag 1 lief woord tegen mezelf per dag te zeggen. Dit komt heel knullig over, mijn eerste gedachte was ook doei ik ben niet stom, maar ik ben het op een gegeven moment gaan doen en tot op de dag van vandaag geen moment spijt van, hoe stom ik mezelf ook wel kan vinden is dit een klein stapje. Alles in kleine stapjes, ik vind het stapje tot realisatie dat je dit herkent al echt een hele goeie eerste stap. Mag je trots op zijn.
Als je ergens mee zit of je hebt vragen blijf ze voor al stellen, je bent goed bezig en het is niet raar om dit proces door te maken.
Lieve groetjes,
Janine.