Opluchting na het afronden van de therapie

[weten wat ik te verwerken had? Bekijk mijn eerste verhaal]

18 weken therapie. Nooit verwacht dat het zo snel zou gaan eigenlijk. Het is niet makkelijk geweest, maar het is het meer dan waard geweest.

De klachten die ik had was dat ik altijd angstig werdt als iemand te dichtbij komt of te veel interesse toont. Ook was ik gigantisch schrikkerig in het algemeen en ik ervaarde dagelijks lichamelijke spanning.

Tijdens de therapie is dit een tijdje erger geweest. Nu achteraf kan ik eindelijk zeggen dat ik dit gevoel niet meer dag tot dag hoef te ervaren. Het is niet helemaal weg, dat besef ik. Al is het een heel stuk minder erg en minder vaak.

Op het moment heb ik er vrij weinig last van als niks me triggert. Al komt het nog wel terug als iemand grappen maakt over verkrachting of iemand ongewenst dichtbij komt. 

Dit zijn dingen die ik in praktijk moet verwerken, dat kan niet zo maar tussen 4 muren. Al heb ik hier goede tips voor mee gekregen.

Ik raad iedereen die in aanmerking komt voor therapie het aan. Het is niet makkelijk, maar wat een opluchting is het als het klaar is.