Naar zijn huis gelokt en verkracht

Het verhaal wat ik nu ga typen is al een paar jaar geleden gebeurd. Ik vond het toen mijn eigen schuld. Nu ben ik moeder van 2 dochters, ik denk nog vaak aan dit moment.. soms wel dagelijks.

ik was op een feetje van een vriendin en daarna gingen we de stad in. Het was leuk en gezellig, langzaam gingen veel mensen naar huis. De jarige vriendin met haar vriend nog een vriend van hem en ik bleven over. Het was gezellig, en er was een aantrekkingskracht tussen mij en die jongen. Toen de kroegen dichtgingen vroeg hij of hij mij naar huis mocht brengen. Ik wou niet te snel gaan voor mijn gevoel en bedankte hem vriendelijk. Ik ben toen gaan lopen omdat ik mijn fiets niet mee had. Toen ik alleen door het centrun liep had ik mijn muziek in en dacht na over de avond. Het was leuk en gezellig.

ik liep langs winkels toen er ineens vanuit een steeg een groepje jongens kwam, duidelijk aangeschoten. Ik kende ze vaag van gezicht en 1 jongen had een relatie met de zus van een andere vriendin van mij. Een van die jongens die ik alleen van gezicht kende fietste langs mij heen en sloeg mij op mijn kont. Ik voelde me meteen bang en alleen. De gedachte ging nig door mijn hoofd had ik me maar wel laten thuis brengen, nu zit ik hier hoe kom ik hier weg.

toen kwam de vriend van van de zus van een vriendin van mij naast me lopen. Hij praatte tegen mij en gaf mij een gevoel dat ik veilig was als ik bij hem bleef lopen. Dat die andere jongens dan wel weg zouden gaan. Ik zei dat ik me niet veilig voelde, hij zei mijn huis is om de hoek. Ik heb een auto ik zal je thuis afzetten.

over het volgende moment heb ik me heel lang afgevraagd waarom ik ben mee gegaan. Waarom heb ik hem niet vriendelijk bedankt en ben ik doorgelopen. Ik had echt het gevoel dat hij het beste met me voorhad... hij was toch immers de vriend van mijn vriendin haar zus.

ik ben met hem meegelopen, hij moest zijn auto sleutel pakken, ik moest mee omdat het buiten misschien niet veilig was. Eenmaal in zijn woonkamer werd ik zijn prooi en kon ik geen kant op.

hij duwde mij op een stoel en zat aan me. Overal. Ik heb een paar keer duidelijk gezegt dat ik het niet wou. Hij bleef doorgaan. Ik bevroor en het enige wat ik me kan herineren wat ik toen dacht was, laat het maar gebeuren dan kun je zo snel mogelijk weg.

op de een of andere rare manier heb ik er nog aangedacht dat hij geen condoom omhad en toen gevraagd of hij die om wou doen, hij zei ja maar deed dit niet.

toen die klaar was keek die me niet eens meer aan. Ik ben opgestaan heb mn spullen gepakt en ben weggegaan. 
 

daarna heb ik via een vriend vab hem gehoord dat die tegen meerdere vrienden stoer deed dat die sex met mij had gehad, alsof ik het wou. Zijn vrienden dachten dat ik makkelijk was, dat ik mijn vriendin dit gewoon aan kon doen. 
 

zelf heb ik het nooit tegen iemand gezegd,

nu sta ik veel sterker in mijn schoenen.. waarom liet ik me als jong meisje zo behandelen..