Misbruik, of toch niet?

Toen ik een jaar of 9 was, begon mijn opa tijdens de begroetingskus zijn tong naar binnen te schuiven. Vanaf dat moment veranderde elk moment met mijn opa, want elke kus werd een ‘gedwongen’ tongzoen. Hij deed het altijd heel stiekem, zodat niemand het zag. Het werd “ons geheimpje”. Ik heb er nooit iemand over durven vertellen. Als kind niet omdat ik bang was dat niemand me zou geloven. Later niet omdat ik leerde dat er wel ergere dingen zijn dan zo’n tongzoen. 
Een poosje geleden benoemde mijn psycholoog het als ‘het misbruik door opa’. Het woord misbruik gonst sindsdien na in mijn hoofd. Ik heb veel gelezen over dit onderwerp, informatie filmpjes gekeken etc. Toch blijft het me bezig houden of dat wat ik heb meegemaakt als kind wel seksueel misbruik is, of niet. Er gebeurt toch veel erger? Het was maar een tongzoen, maak ik mezelf wijs. Ik heb in al mijn research wel een heldere uitleg gevonden. Het tongzoenen valt onder de term aanranding. En je spreekt van misbruik als er bij aanranding (en verkrachting) sprake is van machtsverhouding, zoals kind-volwassene. Oftewel, ik mág spreken van misbruik. Ik besef het alleen nog niet en het knagende gevoel wat mij vertelt dat ik mij gigantisch aan het aanstellen ben en dat er ergere dingen zijn is nog zó groot aanwezig.

Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat ik -door maar te blijven piekeren over of het het stempeltje misbruik wel mag dragen ja of nee- mezelf als het ware bescherm tegen de échte emoties.