Incest met broer
Ik las in de Libelle dat er ook anderen waren bij Slachtofferhulp met de ervaring van seksueel misbruik door boer(s) op dit platform.
Mijn verhaal begint op 8 jarige leeftijd met een 5 jaar oudere broer. Ik dacht dat ik van hem wel aandacht kreeg ( in een gezin met emotioneel afwezige ouders) maar dat was niet voor niets….!
Ik was erg blij met die aandacht maar heb moeite ( schuldgevoel) dat ik mezelf daaraan heb uitgeleverd. Ik voelt alsof ik mezelf niet kan vertrouwen, alsof ik niet op mezelf aan kan.
Voor mij komt nu nog steeds de angst/bedreiging voor mensen dichtbij mij, zelf mijn huidige lieve partner en volwassen dochter. Nu na jaren geleden dat het is gebeurd is, weet ik en voel ik dat veel dubbel is. Na mijn broer heb ik ook veel vriendjes gehad waar ik mij seksueel makkelijk aanbood, want ik had als kind de koppeling gemaakt. Seks te “geven” voor aandacht te krijgen. Gelukkig is dat gestopt, maar nu voelt het als zo’n erkenning van mij als persoon als mijn partner geen seks “hoeft te krijgen” als bewijs dat hij werkelijk om Mij geeft.
Ik heb jaren geleden EMDR gedaan dat heeft de lading van de beelden afgehaald. Ik heb er pas over gepraat met mijn moeder toen ik 42 jaar was. Gelukkig wel erkenning. Zij kwaad geworden en heeft mijn broer geconfronteerd. Zelf heb ik hem ook 2x geconfronteerd. Hij zegt dat ik zelf naar zijn slaapkamer kwam als hij mij vroeg, dus maakt mij mede verantwoordelijk. Dat is niet zo, maar ik heb daar wel moeite mee om écht te geloven. Voor veel te veel zaken voel ik mij te verantwoordelijk.
Conclusie: ik ben nog steeds bezig om dingen uit het nu, in het “goede” perspectief te zetten. Voor mij voelen veel zaken dus net verkeerd om.
Mijn vraag of wat ik schrijf herkend wordt. Dat zou fijn zijn, want ik voel mij er vaak alleen in en vreemd
12 Reacties
Herkenbaar! Het was in mijn geval ook één van mijn broers.
Ik heb mijn verhaal/verhalen gedaan in deze groep.
Loop tot op de dag van vandaag nog met schuldgevoel rond; heb ik het toegelaten? Het heeft zo'n 9 jaren geduurd, waarom kon ik het niet stoppen?
Ons gezin is kapot, doordat wat er gebeurd is. Mijn ouders leven niet meer, heb helaas geen steun van hen gehad (integendeel).
Liefs, Joti?
Wat goed dat je verhaal deelt, na aanleiding van het interview wat ik gehad heb met Libelle. Mijn doel van het interview, mensen aan te moedigen te praten over seksueel misbruik tussen broer en zus.
Ik herken het stukje ‘jij kwam zelf naar mijn kamer’, ik heb zelf niet mijn broers geconfronteerd. Dit is helaas door mijn ouders gegaan, zij hebben dit gedaan voor dat ik iets kon zeggen. Mijn broers gingen in volle verdediging, er werk gezegd dat ik de gek ben die het verzint.
Ik vind het echt heel goed, dat je er over bent gaan delen!
Als je nog vragen heb, dingen die je wilt delen. Mag je dit altijd hier plaatsen. Uiteraard mag je mij ook een bericht sturen.
Groetjes, Janine.
Erg voor je dat jij als” gek” wordt weggezet. Zou het als nog voor jou een optie zijn om beiden of een van de twee zelf te confronteren?
Ik kan het nu wel begrijpen dat ik elke keer terug ging en niets heb verteld. Ik had geen vertrouwen in een positieve reactie van mijn ouders en was ook bang dat ons gezin uit elkaar zou vallen of in chaos zou belanden.Ik heb mij hiervoor verantwoordelijk voor gevoeld/gemaakt. Mijn andere twee broers weten nog steeds van niets. De vrouw van mijn incest-broer en zijn twee zoons ( gelukkig geen dochters) weten ook van niets. Het bizarre is dat ik ze alle drie 1x p/jaar zie, dus we zijn als nog uit een gevallen.
Zou je toch niet eens overwegen om toch eens te gaan praten met desbetreffende personen
Wat sterk dat je je verhaal hier deelt, ik denk dat je hier veel herkenning zult vinden. Ik vind het heel knap dat je de confrontatie bent aangegaan, dat zou ik zelf ook graag willen in de toekomst. Maar wat afschuwelijk dat je dat hebt meegemaakt vroeger.
Fijn om te horen dat je zo’n lieve partner hebt. Ik herken me in wat je zegt, heb ook een lieve man die seks helemaal niet het belangrijkste vindt tussen ons. Met hem probeer ik dat opnieuw te leren kennen en vrijer te zijn, geen “moet”gevoelens te ervaren.
Ik ben nu zelf bezig met emdr, heel pittig maar het helpt me wel. De klachten worden minder, er zijn soms al hele rustige dagen. Vooral dat dubbele gevoel heb ik ook veel. Ik begrijp steeds beter dat het mijn schuld niet was, maar vaak voelt het toch nog zo. Ik ben van mijn kleuter- tot pubertijd seksueel misbruikt door een oudere man. Hij bespeelde mijn perceptie van de waarheid, praatte me aan dat ik erom vroeg. Dat deed natuurlijk niet, ik wilde het ook helemaal niet. Probeer nu af te komen van de “constante dreiging” uit die tijd, die ik 20 jaar later nog altijd voel. Heb er vertrouwen in dat ik uit die kooi van het trauma kan ontsnappen, maar het is niet makkelijk en ik ben er nog niet. Het “goede” prespectief probeer ik mezelf ook aan te leren, maar de meest onverwachte en kleine dingen geven me nu nog verwarring. En schuldgevoel.
Dus weet dat je niet alleen bent Anne! Vind fijn om te horen dat emdr bij jou de lading van de beelden heeft afgehaald, daar werk ik ook naartoe. Volg je nu ook therapie, of af en toe een gesprek met een therapeut, over die dubbele perspectieven? Liefs!
Mijn broer heeft mij wijs gemaakt dat alle broers dat deden met hun zusjes, antwoordde hij, toen ik vroeg of zijn vriend X dat ook deed met zijn zusje.
Aan de seks met mijn partner wil ik wel en tevens ook niet werken. Het is zo’n exposure wat ik het liefst vermijdt/ontken.
Mooi dat jullie “de seks” of mooiere term vind ik vrijen, aangaan! ?
Het geeft mij moed om het toch aan te gaan. Het helpt mij als ik het initiatief heb en neem. Ik praat nu alleen nog met mijn partner erover en kijken soms samen documentaires waar ik dmv de docu veel herken en hem het dan weer iets “beter” kan uitleggen. Het is voor hem/een ander die het niet heeft meegemaakt idd heel moeilijk te begrijpen.
Liefs
De boosheid ben ik voorbij, niet naar mezelf, zelfs niet naar mijn ouders en mij broer. Zo is het geweest en gegaan en voor mij hoe hiermee te leren leven en een mooi leven van te maken. Pfff wel hard werken, maar ik geef niet op.
Hier ook die koppeling en daardoor veel mijzelf gegeven terwijl ik ondertussen in flinke dissociatie zat.