‘Ik wil anderen helpen zoals ik zelf ben geholpen’
Edwin is al jaren lid van de Slachtofferhulp Community. Eerst alleen om verhalen te lezen, en later om ook zijn eigen verhaal te delen. Sinds begin 2020 is Edwin ambassadeur van de Community. We spraken met hem over zijn ervaringen met lotgenotencontact en wat het voor hem betekent om er voor anderen te kunnen zijn.
Een deurtje ging open
Lange tijd was het voor Edwin helemaal niet duidelijk dat er in zijn kindertijd dingen waren gebeurd die niet hadden mogen gebeuren. Pas toen hij na een burn-out bij een hulpverlener terechtkwam, kwam het besef. “Langzaam ging er een deurtje open en zag ik wat ik 35 jaar lang verdrongen had,” vertelt hij. “Ik raakte toen echt in paniek, over wat ik voelde, hoe de toekomst eruit zou zien. Ik zat met enorme vragen.”
Niet de enige 
In zijn zoektocht naar antwoorden kwam Edwin terecht bij de Slachtofferhulp Community. Daar vond hij herkenning in de verhalen van anderen. “Ik heb altijd het idee gehad heb dat ik die ene was die dit was overkomen en daar last van had,” legt hij uit. “Dat bleek gewoon onzinnig te zijn. Die herkenning maakte dat ik elke dag wel even de Community opende om te kijken of iemand iets gepost had.”
Mooie reacties
Waar het de eerste jaren op de Community prettig voelde om alleen te lezen, merkte Edwin op een gegeven moment dat hij klaar was om zijn eigen verhaal te delen in de groep. Hij beschrijft hoe dat voor hem was: “Ik heb lang gedacht, ‘wie zit er nou te wachten op mijn verhaal?’ Zeker omdat ik een man ben, en altijd het gevoel heb gehad dat het mijn eigen schuld was. Maar toen ik mijn verhaal deelde, kreeg ik zoveel mooie reacties. Later heb ik deelgenomen aan de face-to-face-lotgenotengroep van Slachtofferhulp. Ook daar merkte ik dat leden in de groep tegen exact dezelfde problemen aanliepen. Om daar samen over te kunnen praten, dat was als een warm bad.”
Lees ook Edwin’s post over zijn ervaringen met lotgenotencontact bij Slachtofferhulp
‘Ik wilde anderen graag helpen’
Toen hem werd gevraagd om ambassadeur te worden, moest Edwin daar wel even over nadenken: “Je profielnaam wordt ineens je eigen naam, je komt er met een foto op te staan. Ik heb het daar ook met mijn kinderen over gehad,” aldus Edwin. "Maar uiteindelijk was ik er simpelweg van overtuigd dat als ik anderen kon helpen zoals ik ooit was geholpen, ik dat heel graag wilde doen. Als er maar één persoon enige troost en inspiratie zou halen uit mijn verhaal, dan is het dat waard voor mij.”
"Als er maar één persoon enige troost en inspiratie zou halen uit mijn verhaal, dan is het dat waard voor mij."
Traantje wegpinken
Edwin ziet de meerwaarde van het ambassadeurschap dagelijks in de praktijk. “Ik vind het emotionerend als mensen schrijven nadat ze de reacties op hun verhaal gelezen hebben, dat ze een traantje moesten wegpinken, of dat ze voor het eerst van mijn leven hun verhaal hebben gedaan en er nog naar hen wordt geluisterd ook.”
Zonnestraal
Als ambassadeur merkt Edwin dat de mensen in de Community in zijn systeem gaan zitten. Dan is het extra bijzonder als iemand na een tijdje laat weten hoe het nu gaat. "Ik hoop vaak dat mensen stappen zetten. Dus als ze dan de moeite nemen om te vertellen dat ze ergens een zonnestraaltje hebben ontdekt, dat is fantastisch. Dat kan me echt aangrijpen.”
Delen is de eerste stap
Edwin wil de mensen in de Community vooral het gevoel geven dat ze er niet alleen voor staan en dat het ontzettend knap is dat ze hun ervaring delen. “Dat is de eerste stap. Daarnaast denk ik dat het belangrijk is om je eigen netwerk te informeren. Op welke manier dan ook, dat staat natuurlijk iedereen vrij, maar mijn suggestie is absoluut om je te openen, en je verhaal te doen.”
Wil jij jouw ervaring ook inzetten om anderen te helpen?
Als ambassadeur van de Slachtofferhulp Community kun je veel betekenen voor een ander. Lees meer over wat het inhoudt en meld je aan: https://community.slachtofferhulp.nl/ambassadeur.