Hoe het is om je ouders te vertellen dat je seksueel bent misbruikt
Ik las een mooi stuk op een Belgische website. Herkennen jullie dit? Voor degene die wil reageren; ik ben benieuwd naar jullie ervaring met het praten over wat je meegemaakt hebt.
Wanneer je slachtoffer bent geweest van seksueel geweld is de drempel om aangifte te doen, naar je huisarts of psycholoog te gaan of om het überhaupt aan iemand te vertellen vaak hoog. Maar om het aan mensen te vertellen die dichtbij je staan, zoals je ouders, familie, je partner of beste vriend(in) is misschien nog wel het allermoeilijkst. Veel slachtoffers ervaren na het geweld schaamte, schuldgevoelens en angst, en houden wat er met ze is gebeurd liever voor zichzelf.
“Ik verstijfde, bang om een beerput van jewelste open te trekken. Mijn ademhaling werd steeds sneller en ik drukte mijn kaken stijf op elkaar.”
Lees het hele artikel hier.
Bezig met laden...
7 Reacties
Ik vind t dan ook erg dat j t gevoel krijgt oninteressant te zijn of minderwaardig. Dat ken ik wel, maar klopt natuurlijk niet, want jij mag er ook zijn. :)
Wil er ook wel bij vertellen dat ik vaak een luisterend oor heb mogen vinden bij mensen die geen "gezinsleden" zijn. Klinkt misschien gek en die persoon kan er waarschijnlijk ook niet zoveel mee, maar t doet wel iets goeds met je. Dat je even mag vertellen hoe t met je gaat? *zakdoekje-emoji* (als dat er is)
Voor mij is het langer geleden... Daardoor denk ik dat ik het mijn ouders niet vertel. Ben bang dat ik ze zoveel verdriet zou doen.
Wel respect voor deze persoon die het wel heeft durven vertellen!
Groetjes