Hoi Lola,

Ik herken je verhaal, ik ben er zeker nog niet maar wel goed op weg. Dus misschien heb je er iets aan. “Hoe moet je zin krijgen in iets wat nog nooit fijn geweest is?” Ik denk door helemaal opnieuw te beginnen.. en dat is moeilijk en kost veel tijd (en ben ik dus nog mee bezig)

Ik dacht dat intimiteit voor mij niet problematisch was ondanks dat ik vanaf mijn 5e seksueel misbruikt ben door een volwassen man. Ik “deed” het gewoon, voelde niet zoveel behalve dat ik het fijn vond dat de ander het fijn vind. En dat het “moet” en erbij hoort. Soms deed het best wel pijn, of lukte het helemaal niet. Dacht dat iedereen dat had. Ook vaak infecties, of dat het beetje scheurde/bloedde. En in tijden met “verkeerde” partner had ik 2-3x per maand blaasontsteking. Daarop terugkijken vind ik erg verdrietig. Ik deed het maar gewoon, ondanks mijn pijn en niet voor mezelf.

Nou dat doe ik dus niet meer. Wat betekent dat ik al ruim een jaar geen gemeenschap, alsin dat ene specifieke maar dat woord is voor mij alleen al een trigger, heb gehad. Maar, dat betekent idd niet dat er geen intimiteit is :). In het begin (van geen gemeenschap) voelde ik heel veel druk, een slechte vrouw, werd bang voor hem, etc. Maar alles goed met hem kunnen bespreken, dat is er nu allemaal af. Ik voel geen druk meer, weet dat ook als we zoenen/knuffelen of wat dan ook we nóóit verder hoeven gaan dan ik wil. Ik heb de regie, en dat moest ik helemaal opnieuw leren. Ik voel me nu echt veilig doorgaans.

Nu 2 jaar traumatherapie, daarin leren voelen en weer in contact met mijn lichaam. En toen werd steeds meer voelbaar hoe veel pijn ik eigenlijk écht heb vaginaal, nog los van de infecties en blaasontsteking. Dus sinds een jaar ben ik ook onder behandeling bij een bekkenbodem fysiotherapeut, dat zou ik erg aanraden. Ze raakt me nooit aan en heb me nog nooit uit hoeven kleden, ze bewaakt mijn grenzen heel goed en beseft hoe triggerend dat kan zijn. Maar heb ontzettend veel geleerd over BBgebied. En oefeningen waarmee ik de BB spier kan ontspannen, dat helpt enorm. En vertel haar dan er gebeurt, als we zoenen bijvoorbeeld, hoe dat voelt en waar de pijn begint etc. Ze weet altijd precies wat het is, laat het dan zien op de poster en heeft er een oplossing voor.

Zo fijn, heb er al heel wat tranen gelaten. Voel me nu normaal, en kan mezelf helpen. Niet zodat ik seks kan hebben, niet voor mijn partner, maar zodat ik minder pijn heb. Ik heb bijvoorbeeld extreem getrainde “plaatspieren” (die zijn normaal onderontwikkeld bij vrouwen, maar kunnen door trauma/stress in gebied steeds sterker worden). Die spanden in 1x aan als mijn man me aanraakte. Dan gaat alles “op slot” en wordt - door je anatomie - tegelijk je plasbuis afgekneld (ik kon erna dan ook een halve dag niet plassen) wat weer blaasontsteking kan veroorzaken. Nu heb ik oefeningen, gewoon met mezelf doe ik doe, om die spanning af te nemen. Waarmee ik die spieren “uit” kan doen als ze aan zijn gegaan. Nou gewoon een voorbeeld van een van de vele dingen die het me al gebracht heeft, ben er nog niet.

Maar ik kom er wel, en, nu we dus dit al een hele tijd niet doen. Maar vooral door de bekkenbodemfysio zoveel (pijn) en andere klachten afnemen. Als ik gewoon fijn met mijn man op de bank lig te knuffelen, dan krijg ík er toch echt zin in. Maar dat voelt heeeel anders dan vroeger :) ik kan dat dan overal voelen. Heel fijn, die echte opwinding geeft helaas ontzettend veel pijn. Wss “herinnering” van de spier zegt ze, dat maakt me dan heel emotioneel maar dat mag ook. Maar het is fijn om te voelen dat ik het zou willen en we gaan stap voor stap.

Ik heb mijn BB fysio gevonden via het overzicht op beschadigdlichaam.nl - daarin staan allemaal specialisten die ervaring hebben met behandeling van seksueel trauma in verschillende gebieden. Heel fijn, dat voelde vanaf begin veilig en zoals ik zei gaat ze er heel goed mee om.

Hoop dat je er iets aan hebt, liefs!

Beste Lola070,
Wat heftig voor je dat je zo lang in gevaar en onveiligheid hebt moeten leven. En logisch dat je nu grote moeite hebt met intimiteit.
En ik herken het zo... Ik heb mij na de vele nare ervaringen die ik als kind en jongere had compleet afgesloten voor seks. Ik heb geen relaties gehad en ik ben ook lang bang geweest voor veel vormen van intimiteit.
Wat fijn dat je een lieve vriend hebt dat je hem zo veel gunt. In je bericht lees ik alleen niet wat jij graag voor jezelf wil.
Ik heb geen antwoord op hoe je zin kan krijgen in iets dat nooit fijn is geweest...
Ik denk wel dat het heel belangrijk is om je eigen wensen en behoeftes en ook je grenzen (opnieuw) te leren kennen. Als je daar meer op kan vertrouwen, dat je weet wat je wil en wat je niet wil, dan kan er denk ik ook meer intimiteit zijn. En in mijn ervaring zijn er veel vormen van intimiteit, zoals een goed gesprek, een gemeende (en gewenste) knuffel, een eerlijke confrontatie met iemand waarbij iedereen in zijn waarde wordt gehouden, een diepe vriendschap. Dit zijn vormen van intimiteit die voor mij wel fijn zijn.
Dus wat wil jij in de relatie? Hoe kan je intimiteit vinden met je vriend die voor jou veilig voelt? Je bent hem niets verschuldigd, hoe lief hij ook is.

Ik herken mij helaas hier enorm in. Helaas weet ik ook zelf nog niet hoe ik hiermee moet omgaan, ik volg momenteel ook trauma therapie, maar mijn relatie is alweer omzeep, omdat iets wat idd best wel fijn kan zijn als ik anderen hoor is het voor mij een echte ramp. Ik hoop oprecht dat hier iemand is die je wel een positief advies kan geven wat ik helaas niet ken. Ik zit wel in een lotgenotencontact groep waar seksueel misbruik vaak aan bod komt en ik toch af en toe iets kan delen heel veel sterkte van iemand die perfect weet hoe machteloos je je voelt

Heel erg herkenbaar!!!!
Ik kan je helaas geen tips geven, want ik loop ook vast op dit punt! Maar ik lees graag even met je mee, misschien dat iemand anders hier tips voor heeft!
En ik wilde je even laten weten dat je niet de enige bent hiermee! En ook dat ik weet hoe moeilijk en hoe frustrerend dit is!
Ik heb soms ook de gedachte: wil ik überhaupt zelf nog wel werken aan het stukje intimiteit, als in: wil ik dit dan voor mezelf, of voor de ander? Want als t aan mij ligt slaan we het hele gedeelte "seks" over.. maar ja.. dan denk ik ook weer: het lijkt mij ook zo fijn om het wèl eens te ervaren op een fijne, positieve manier.. zo dubbel.. vraag me alleen af of dat wel nog haalbaar is... ik ken het eigenlijk ook alleen maar als: iets dat ik moet doen, wat erbij hoort, wat er van me verlangd wordt, of wat er gewoon van me gepakt wordt! Dus je laatste vraag is voor mij ook een hele herkenbare vraag..
Heel veel sterkte en ik hoop voor jou (en je vriend) dat je hier een oplossing voor gaat vinden en stappen in kan maken 😘🙏🍀