De term "slachtoffer"
Ik zou graag jullie mening / ideeën willen horen over de term slachtoffer.....ene kant geeft t woord slachtoffer n soort erkenning maar aan de andere kant vind ik dat als je jezelf als slachtoffer blijft zien je niet echt volwassen kan worden los van je verleden, zoiets....wat is zijn jouw ideeën daarover?!? Bedankt / Bless
Bezig met laden...
6 Reacties
Ik heb mij nooit slachtoffer gevoeld maar meer een vechter. Ik ben van nature zachtaardig. Maar hij had zich een jaar lang beroepen op zijn zwijgrecht en van mijn kant was alles vrijwillig. Was mijn huis binnengedrongen. Dankzij alle hulp van politie slachtofferhulp was de uitspraak 6 jr en TBS. TBS was het belangrijkst voor mij. Het voelde als een overwinning. Dus vind ik dat iedereen een vechter is om hier mee om te gaan. Ook al heb ik nog steeds wel moeilijke dagen.
Dit is inderdaad een moeilijke kwestie. Het is een label dat gegeven kan worden bij allerlei situaties, de persoon hoeft niet eens ''wat te hebben" en kan al een slachtoffer genoemd worden wanneer het om iets kleins gaat. Persoonlijk vind ik labels niet fijn, het stopt je in een hokje en dat hokje is eigenlijk helemaal geen hokje. Iedereen ervaart het anders en er zijn verschillende gradaties in het slachtoffer zijn en met bv. ziektes/stoornissen. Al moet ik wel erbij zeggen als het "hokje" je helpt bijvoorbeeld in een gesprek of diagnose etc, dan is het fijn om het te hebben. Er ontstaat dan een soort opluchting omdat je weet wat het is.
Liefs Silke
Ik wil niet graag als slachtoffer gezien worden. Dat voelt voor mij dat de dader , in mijn geval men vader nog steeds invloed over me heeft en gewonnen heeft.
Ja het is me overkomen en sommige dingen zijn nog moeilijk maar hij heeft me niet gebroken . Dus ik ben geen slachtoffer.
Spreek het regelmatig uit en je zult na een periode merken, dat je verder groeit naar een andere fase, want dan voelt het anders. Lastig uit te leggen, maar het is voor mij een mengeling van opluchting, spanning maar vooral kracht naar de toekomst. Je gaat je verdere verwerking in en dat heeft niets met woorden te maken, maar met innerlijke rust, kracht en de zoektocht naar het vasthouden van dit gevoel. Hou het vol, er is nog een flinke weg te gaan, maar het is het meer dan waard!
Ik erken je mening ,ik zit in een face er tussen in. Ik heb zelf het boek gelezen van Ingeborg Bosch " de herontdekking van je ware zelf" ben nog in ontwikkeling ik snap je standpunt. Ik zie me zelf eigenlijk niet als slachtoffer maar als een overlever.
Groetjes Witte vlinder