Ik wil het liefst mijn kop in het zand steken

Ik vecht nu al 5,5 jaar lang om die denkbeeldige kettingen van mij af te slaan. Ik voel mij gevangen en machteloos door het seksueel misbruik.

Na een rechtszaak en een hoger beroep achter de rug, heb ik mijn kop in het zand gestoken. Ik heb gedaan als of het allemaal al afgerond is zodat ik kon helen. Want ondertussen wilde de dader nog in cassatie gaan. 

Ik ben al 2 jaar thuis zonder werk. Ik ben depressief en zie het allemaal niet meer goed komen. Volgens de behandelaar (de laatste hoop na jaren therapie) was ik een jaar geleden uitbehandeld, maar het blijft steeds terug komen... Ik voel me machteloos, gefrustreerd en niet meer mezelf. Ik mis mijn oude ik. Ik zie dat de mensen om mij heen die mij lief hebben mij ook zo erg missen. 

Nu, na dat ik deze week eindelijk voor mezelf gekozen heb, ben ik bezig met een dagschema en selfcare. Het ging allemaal goed. En toen kreeg ik een email van mijn advocaat. De cassatie, die de dader heeft aangevraagd, is geaccepteerd... ik verloor heel even mijn moed en mijn doorzettingsvermogen. Ik ben moe, ik wil dit niet meer. Ik weet niet wat mij te wachten staat. Het kan in mijn voordeel werken maar ook in mijn nadeel. Vrijdag krijg ik pas echt duidelijke antwoorden op mijn vragen. Ik wil in de tussentijd zo graag veilig in mijn bed verstoppen en mijn kop weer in het zand steken...