Slachtoffer narcistische partner
Goedemorgen allemaal,
ook ik kom uit een relatie met een verschrikkelijke narcist. In het begin was alles zo mooi en was hij de man van m'n dromen. De liefde van mijn leven.
Ik heb hem alles verteld wat ik eerder had meegemaakt in mijn leven en relaties. Zoiets zou hij mij nooit aandoen zei hij, dit is waarschijnlijk de enige keer dat hij echt de waarheid sprak want uiteindelijk is alles wat hij heeft gedaan duizend keer erger geweest.
Jarenlang ben ik door een hel gegaan en bleef ik vechten voor hem en voor een normale relatie. Waarom? Waarom doe je in hemelsnaam zoiets? Je weet diep van binnen dat alles fout zit, je weet dat hij liegt, je weet dat hij vreemd blijft gaan. Je weet het allemaal dondersgoed en dan toch heeft hij zo'n macht over je.
Ik ging mentaal helemaal kapot, ik ben vrijwel iedereen kwijtgeraakt en m'n toekomstdromen zijn vernietigd. En dan ben ik notabene degene die gedumpt wordt via een appje.
Nu maanden later besef ik me dat ik nog steeds doodsbang ben voor hem, bang dat hij toch altijd zal blijven rondspoken in mijn leven, bang dat hij me toch weer pijn zal doen, bang dat ie ineens besluit dat hij terug wilt komen.
Maar wat ik misschien nu wel het ergste vind van alles (naast de angst dat ik misschien nu zo beschadigt ben geraakt dat ik nooit meer een relatie aan zal durven aangaan) dat ik met bijna niemand kan praten.
Ik heb m'n moeder en stiefvader, die horen me aan, praten met me, oordelen niet. Maar de rest? Iedereen is van mening 'dan had je weg moeten gaan'......niemand weet hoe zoiets is, om zo gemanipuleerd te worden. Om steeds weer de grond in getrapt te worden en als je dan eindelijk weg wilt gaan weer compleet terug gezogen wordt.
Niemand die zoiets zelf nooit heeft meegemaakt weet hoe het is. Aan de ene kant denk ik oke praat er maar zo min mogelijk over want ze begrijpen het niet en je moet je altijd maar verdedigen over het waarom je niet 'gewoon' bent weggegaan. Aan de andere kant denk je jullie moesten eens weten wat ik allemaal heb meegemaakt, dan zullen jullie er misschien wel voor me zijn. Maar ja als ik ze vertel wat ik heb meegemaakt kom je weer op het punt 'waarom ben je niet weggegaan, je was er zelf bij, je hebt het zelf laten gebeuren'.
Ik vind het zo vreemd dat er gewoon geen praatgroepen zijn bij buurthuizen of wat dan ook over dit onderwerp. Weet niemand dan hoe schadelijk dit allemaal is? Hoe alleen wij ons voelen? Hoe ongehoord en onbegrepen? Hoe bang we ons voelen?
12 Reacties
Zo herkenbaar
Na een relatie met ook veel overeenkomsten die je schrijft kom je er steeds meer achter dat je totaal jezelf kwijt raakte en iemand zo’n macht over je heeft
Ik leef ook nog na een jaar met veel na gevolgen mede omdat er ook geweld was en dat op het laatst de druppel was
Heel veel sterkte en je staat niet alleen
Totdat. Totdat je erachter komt dat dit ideale huis een verzinsel was van iemand met maar 1 bedoeling. En dat is totale controle willen hebben over jou, je leven en je gedachten. Totdat dit besef er is, is er weinig hoop op herstel of verandering. Maar als het er eenmaal is, begint de lange weg terug van herstel. Niet alles wat verloren is in de brand, blijkt voorgoed weg te zijn. Je ziel blijkt bestand te zijn tegen alle aanvallen en helpt je weer terug naar je oude zelf. En dat is niet compleet je oude zelf meer, want je blijkt nog sterker uit het huis gekomen te zijn. En dan?
Wie herkent zich hierin en wil erop reageren? Samen gaan we de herkenning en erkenning van deze situaties meer voor het voetlicht krijgen.
Dankjewel voor het delen van je verhaal, dat klinkt erg lastig! Ik ben benieuwd of je meer wilt delen over wat er precies is gebeurd in de relatie? Wat is de manier waarop hij je heeft behandeld die zo pijnlijk was? Is het mogelijk om dat terug te halen en op een rijtje te zetten? Ik weet uit eigen ervaring dat manipulatie zo subtiel en intens kan zijn dat het ingewikkeld kan zijn om te begrijpen en onder woorden te brengen wat er precies is gebeurd. Toch kan het helder krijgen wat er zich precies heeft afgespeeld tussen jullie helpen om grip te krijgen op de situatie, om de juiste hulp en advies van anderen te krijgen en om je sterker te voelen in je verhaal. Je schrijft nu vooral dat je ex partner erg narcistisch was en je slecht heeft behandeld, maar schrijft eigenlijk nog niets over wat er in je relatie is gebeurd. Wat had je nodig wat hij je niet kon geven? Op welke manier voelde je je klem gezet? Hoe ging je aan jezelf twijfelen? Wat zorgde ervoor dat je weer in de dynamiek gezogen werd? Dat zeggende bedoel ik totaal niet te ondermijnen hoe ontzettend krachtig deze dynamiek kan zijn en hoe ontzettend lastig om jezelf ervan los te krijgen. Weggaan bij mijn ex partner (een relatie met veel onderhuidse en emotionele manipulatie en gas lighting) was een van de lastigste dingen die ik in mijn leven heb gedaan en het vroeg om het verzamelen van al mijn kracht. Het was de eerste periode echt als het afkicken van een soort van vreemde zware verslaving. Dus ik probeer zeker niet te zeggen dat het makkelijk is!
Wat je schrijft herkent denk ik wel elke persoon die in een relatie heeft gezeten met een narcist (op welke manier dan ook).
Zoals ik in een andere reactie ook las, lijk ik ook iets van afhankelijkheid te lezen. Het is goed dat je hardop kan benoemen dat je hem nooit meer in je leven wilt, maar ik denk dat je gevoel wat anders zegt.
Het kost veel tijd, energie, kracht en moed om te voorkomen dat zo’n iemand jouw leven gaat beheersen, want dat is zijn doel. Het is echter aan jezelf welke keuze je daarin wilt en kunt maken. Je hebt namelijk alleen invloed en controle op/over jezelf.
Misschien helpt het je om een keer met een psycholoog te gaan praten als je dat nog niet gedaan hebt. Dit kan je ook meer inzichten geven over waarom jij je zo voelt.
Ik deed er al tijdens de relatie alles aan om te voorkomen dat ik afhankelijk van hem zou worden. Ik had m’n zaken goed op orde en gaf hem ook echt het gevoel dat hij het niet hoefde proberen. Tot ik er een punt achter zette, sloegen bij hem alle stoppen door. Maar no way dat ik het gevoel van angst toeliet. Ik had niks te verliezen en hij gooide zijn eigen glazen in. Ik wist dat hij ooit op een dag met zichzelf geconfronteerd zou worden en dat moment is nu aangebroken.
Ik weigerde mezelf in een strijd mee te laten sleuren door hem compleet te negeren. hoe meer ik liet zien of horen, hoe meer ik zijn gedrag zou voeden.
Wat hij van mij wil vinden, moet hij zelf weten. Uiteindelijk zal het zich allemaal tegen hem keren.
Verder zijn er wel degelijk praatgroepen en bijeenkomsten voor dit “soort” slachtoffers.
Wellicht ook voor anderen handig om te weten, maar de Blijf Groep heeft op verschillende locaties praatgroepen: STERK en JE BENT NIET DE ENIGE.
STERK is vooral gericht op weerbaarheid waarbij je ook fysieke bijeenkomsten hebt.
JE BENT NIET DE ENIGE zijn meer lotgenotenbijeenkomsten waar je vooral met elkaar kan delen en van elkaar kan leren.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Laat je niet gek maken, jij staat hierboven!
Liefs
Heel veel sterkte!
Ik begrijp uit je verhaal dat je nog bang bent. Het verhaal dat je vertelt schetst een beeld van afhankelijkheid, zowel het vreemdgaan wat je benoemt en angst die je voelt als je die persoon weer in je leven zou hebben.
De beste remedie is het maken van eigen keuzes. Begin simpel, met een programma voor je dag, waar je aan toe wilt komen en de dingen waar je zelf -en echt helemaal zelf- verantwoordelijk voor bent.
Zie iets dat niet lukt ook als een persoonlijk falen, waardoor je even hard kunt zijn voor jezelf. Je hebt het nodig. Achteraf kun je dan terugkijken op een dag waarin dingen wel en niet gelukt zijn en niet als een dag die je maar overkwam.
Ik bedoel hier mee, dat het eigenlijk niet zo veel uitmaakt, zo’n oefening. Ik vind dat soort dingen snel een soort zachte en milde drek, die je vooral goed moet laten voelen over jezelf.
ik wil hem nooit meer terug in mijn leven en zal dit ook nooit meer laten gebeuren. Ik ben wel nog heel erg bang voor hem, vanwege de pijn die hij me heeft gedaan, vanwege het feit dat ik weet hoe hij kan zijn.....hoe charmant en alles, kan laten zien wat je wilt zien en dat vind ik zo eng aan hem. Dat iemand zo kan zijn en ermee weg komt, en vooral het geloven in zichzelf. Doodeng dat soort mensen.
Ik maak elke dag een lijstje voor mezelf met dingen die ik gedaan wil hebben op de dag. Lukt het om welke reden dan ook niet, prima morgen weer een dag. Ik heb me de eerste periode heel erg bezig gehouden en nu komt er veel vermoeidheid los, wat ik eerder onderdrukt heb uiteraard. Dus dat laat ik nu gebeuren. Gister had ik een hele slechte dag, heel veel huilen. Ook dat laat ik maar over me heen komen. Ik pak het verder rustig aan, dag voor dag.
Zoals je zegt, rustig aan.
Ik ben nu bijna 1 jaar weg van de narcist en vind het nog steeds een strijd.
Ik had ook graag naar een praatgroep willen gaan maar die is er gewoon niet ook denk ik dat er qua therapie nog steeds te weinig is voor narcistisch misbruik want man o man wat vind ik het moeilijk.
Ik wens je heel veel kracht toe en steun en voor ons allemaal achter de wolken schijnt de zon
Ik ben in therapie geweest om aan mezelf te werken, tijdens de relatie, voor ons....om er dan achter te komen dat mijn gedrag te verklaren was door zijn gedrag. De ironie.
Wat ik nu wel heel goed weet is dat het niet bij mij lag, wat hij me dus liet denken. Nee ik was niet zo gezellig en zo leuk meer en ik droeg je niet meer op handen.....goh gek he?!
Ik wens jou ook heel veel sterkte en kracht!