Hoi Loli, ik heb vorig jaar een geweldadige overval met ontvoering meegemaakt in Ecuador en dat heeft heel mijn leven op zijn kop gezet. Ik ben ziek thuis en zelfs angstig in mijn eigen huis. Ook al is het aan de andere kant van de wereld gebeurt.
Mijn kijk op het leven is wel veranderd. Ik vertrouw mensen minder snel en ook de belemmeringen in mijn leven spelen part. Niet alleen ergens naar toe gaan, achterdochtig zijn en heel emotioneel zijn om alles!
Ik hoop dat je het een plaatsje kunt geven en er mee om kan gaan.. want het is niet niks!

Hallo Loli

Heel fijn om te horen dat het is jou gelukt is om je leven op een rit te krijgen!
En fijn dat je gelukkig bent en nog kunt werken aan een mooie toekomst!
Daar mag je ook zeker trost op zijn dat het je geluk is. Zo'n situatie zijn pittig
en daarom is het ook mooi dat je er door heen bent gegaan.

Wat betreft de angsten. Kan het zijn dat er nog een emotionele lading zit die je nog zou kunnen
weg halen. Of misschien heb je zelf nog tijd nodig om deze gedachten te filter.
waardoor het over een tijdje weg kan vervagen. Aangezien je ook nog
met werk en studie bezig bent is er natuurlijk niet de volledige aandacht gekregen
die het misschien nodig heeft gehad. Waardoor het nu misschien wat meer naar de voorgrond zich.

Traumatiche verandering zijn natuurlijk hebben altijd een heftige impact op je leven
en tot een bepaald aspect verandert het je als persoon. Of dat goed is of slecht dat is aan jou.

Wat ik je nog wel wil meegeven hier in is. Dat kan zijn tijdens de
trauma's je een skill of overlevingsmechanisme hebt gecreeerd dit zal misschien ook wel meer zichtbaar
worden naar dat de trauma's vervagen. Misschien kan dat ook wel meespelen in het feit
dat je verandert bent als persoon.

Iedere persoon heeft zijn eigen struggle en problemen en dat hoort bij het leven.
De ene praat er wat makkelijker over en de andere wil het er niet over hebben.
Dat hoort er bij. Als je er klaar voor bent kun je er misschien met andere over praten in je omgeving.
Zodat het missschien iets minder eenzaam aanvoelt. Maar dat zul je kunnen aanvoelen of dat zo is.

Voor de rest ben ik heel blij voor je dat je er door bent gekomen!
En hopelijk kun lekker genieten en werken aan een mooie toekomst!

Mvg.

Hoi Loli,

In een geweldadige situatie ben ook ik gegijzeld geweest. Weet wat je daarin kan doormaken.
Na een zeer ingrijpende gebeurtenis veranderen wij. De angst en het gevoel zullen nooit helemaal weggaan. Ik denk dat het een soort zelfbeschermingsmechanisme is door de opgedane ervaring.
Als je alleen thuis bent kan het helpen om bijvoorbeeld de radio aan te hebben met een programa waarin gepraat wordt. Muziek waar jij blij van wordt kan ook helpen. Indien mogelijk; kletsen met een goede vriend of vriendin via whatsapp of iets dergelijks. Kortom, zoek afleiding waar jij blij van wordt.

Je verhaal schrijven in een boek, op je laptop, bij traumamaatje.nl, hier bij slachtofferhulp of waar dan ook. Het helpt. Zeker als het om praten (al dan niet via schrift) met lotgenoten gaat.

Je vraag hoe een ander het ervaart na zo een gebeurtenis is per persoon verschillend. Bij mij staat mijn "radar" aan. Zodra ik iets zie of hoor wat er maar een beetje op lijkt op de situatie destijds dan ben ik super alert. Alleen zijn lukt mij wel al omgeef ik mij dan met dingen waar ik blij van wordt.

Dankjewel dat je jouw verhaal wilde vertellen.
Wens je kracht en sterkte toe.

Warme groet,
Ambrosius