Gedragsverandering door drugs en/of alcoholgebruik

In de verhalen die ik hier lees, wordt soms geschreven over de invloed drank- of drugsgebruik van de daders, vooral bij gevallen van langdurige psychische of geestelijke mishandeling. De agressie en ander afwijkend gedrag dat hieruit kan voortvloeien herken ik heel goed.

Even zo vaak komt het voor dat tijdens die periode van psychische en/of fysieke mishandeling waarin het slachtoffer verkeerd, door het slachtoffer als normaal beschouwd wordt. Een enkele keer komt drank en/of drugsgebruik van de daders naar voren. De agressie en ander afwijkend gedrag die hieruit voort kan vloeien herken ken ik heel goed.

Zelf heb ik een zoon die van een lief open sociaal jongetje vanaf zijn 12e veranderd is in een paranoïde inmiddels volwassen man die zich constant aan de zelfkant van het leven begeeft en iedereen daar de schuld van geeft behalve zichzelf.

Achteraf kan ik concluderen dat een vroeg en veelvuldig drugsgebruik hem gemaakt heeft tot wat hij nu is. Maar als vader en moeder wilden we dat destijds nooit zien. We wilden alleen maar het goede zien en hem helpen zijn leven op de rails te krijgen en te houden.

Tussen de vele regels door die ik lees bij de verhalen die lotgenoten delen op de diverse platforms komt het meerdere malen voor dat slachtoffers geleden hebben onder invloed van partners, dierbaren, bekenden en onbekenden met afwijkend gedrag, bij wie werkelijkheid en fantasie niet meer gescheiden is waarbij alcohol- en of drugsgebruik een grote rol gespeeld heeft.

De mogelijke dader(s) proberen zich soms vrij te pleiten door te zeggen dat ze onder invloed waren. Hoezo? Mag je dan alles doen wat je in normale toestand niet mag? Normbesef, fatsoen en geweten spelen voor hen geen enkele rol. Alles wordt naar hun hand verdraaid.

Het heeft lang geduurd voordat ik tot het besef kwam dat ik het punt voorbij was waarop ik nog hulp kon bieden. Onze zoon heeft zijn kop kapot geblowd en aansluitend nog zwaardere middelen gebruikt. Zijn hersens herstellen niet meer. De manier waarop hij praat, loopt, zijn zenuwtrekjes, de achterdocht, de complotten tegen hem, de waarheid en fantasie, het is allemaal herkenbaar. Dat hij blowde wisten we wel, we dachten vanaf zijn 16e en waren blij dat het softdrugs betrof. Achteraf is het veel eerder begonnen, vanaf zijn 12e en vind ik wiet geen softdrug.

Voor iedere lotgenoot/slachtoffer die getroffen wordt door iemand met een dergelijke achtergrond begrijp ik heel goed, dat die eerst het goede in de mens wil zien en het slechte wegstopt. Ik heb het zelf meegemaakt. Maar net zoals dergelijke individuen alleen aan zichzelf denken en alles doen vanuit en voor hun eigenbelang mogen mogelijke slachtoffers hiervan ook aan zichzelf denken.

Het is mijn wens dat na lezing van dit verhaal er mogelijke lotgenoten/slachtoffers zijn, die de moed en de kracht hebben om afstand te nemen en zich aan de invloed van hun “dader(s)” kunnen onttrekken. Zich al dan niet met hulp van buitenaf kunnen herpakken en weer vanuit eigen balans en stabiliteit verder kunnen.

Met vriendelijke groet, Thijs