Het heeft mij heel lang gekost voordat ik dit durfde op te schrijven hier. 
maar mijn therapeut zegt dat het me kan helpen. 

Ok hier gaan we.

Als een jonge lesbische vrouw  voelde ik mij altijd een beetje uit de norm vallen, Verteld eniemand echt over hoe ik mij voelde, tot ik "haar" ontmoete op 1 van de vele relatie/dating sites. Ze stelde zich voor als "Marleen" en op de foto's was ze een hele mooie dame die een stukje ouder was dan ik. ik had de site al is vaker gebruikt maar het wordt nooit iets, soms was het dat ze mij te terug houdend vonden en op andere momenten uit waren op iets eenmaligs. 

Marleen was zo niet, ze wist waar ik mee worstelde en gaf aan dat ook gehad te hebben, we spraken af dat we het als frienden eerstr zouden proberen, omdat zij ook moe was van alle mensen die enkel maar uit waren op een date of fling, dat waren de woorden die zij gebruikte, omdat we allebij het niet breed hadden gingen we snel van de dating site over naar het chat programma KIK

de eerste weken spraken we een beetje, en vaak was het " hoi, hoe was je dag" in die tijd begon marleen meer een soort van grote zus figuur te worden, als de weken maanden werden merkte ik wel dat ze steeds meer op intimiteit en sexuele vragen stuurde.  ze vroeg mijn adres, iets wat ik haar niet gaf, wat ze begreep, wel gaf ik haar de plaats waar ik woonde door, ze wilde me namelijk wel is wat kunst  sturen omdat ze aangaf, net zoal smy kunst te maken, en onze interacties haar inspiratie gaven, iets wat ook bij mij was gebeurd. 

Ze leerde mijn verjaardag, en ik die van marleen. De meer dat we spraken de meer ik voor haar voelde,  na en aantal maanden chatten trok ik de stoute schoenen aan en biegte op dat ik mij heel erg tot haar angetrokken voelde, ik hoorde niks terug voor een week. ik raakte in paniek, was banmg dat ik het weer verpest had. 

het was een donderdag dat Marleen weer terug kwam op KIK ze gaf aan dat ze vanwege stress op haar werk er een tijdje uit was gegaan, ik durfde niks te zeghgen over mijn liefdes verklaring dus deed ik het niet, voor een dag of vier spraken we weer net zoals eerst, tot dat ze opeens veretelde dat ze over mijn verklaring had na gedacht en het ook voelde. 

Ik heb die dag op een wolk geleeft en gedanst, en stuurde veel berichtjes ook op het werk, wat me bijna mijn baan ,koste, ik vertelde haar dit, en ze gaf aan dat ze het snapte, en mij niet in problemen wilde brengen. 

Daarna chatte we in mijn en haar pauzes, toen mijn verjaardag dichtbij was vertelde ze mij dat ze een cadeautje voor mij had gekocht en het ging opsturen. en dat ze haar retour adres op het pakket ging zetten zodat ik die van haar had, omdat ze mij zo vertrouwde nu. 

Onze gesprekken hadden al wat meer een sexuale lading gekregen, we spraken over exen, waarvan ik enkel  met mannen was uitgegaan om te kijken of het iets voor me was, en MArleen mij vertelde dat zij al wel met vrouwen was geweest en ook al wat " pikante" dingen had gedaan. 

Op mijn verjaardag kreeg ik een foto met een Track and Trace ze had mij iets opgestuurd. 

ze gaf aan waneer het aan kwam, ik ging naar de pick up point en haalde het pakketje op, nerveus als ik was keek niet op de achterkant, thuis maakte ik het pakketje open en vond een " volwassen" speeltje van een nogal duur merk. 

Ik mel;de MArleen dat ik het niet kon aan nemen het was te duur en ze had het niet breed, ze vertelde mij dat het niet uitmaakte datz e een bonus had gehad op het werk en ik was het waard. Toen ik haar vroeg of ik iets terug kond oen, gaf ze aan dat dit ooit wel zou komen. 

Ooit was sneller dan verwacht. 

Tijdens 1 van onze weekend chats vroeg ze mij of ik het cadeautje al had gebruikt, ik gaf aan van niet en schaamde mij er een beetje voor.  Ze begon te pushen dat het fijn zo zijn en dat waneer wij elkaar zouden ontmoeten ze het met mij zou doen. 

verliefd als ik was liet me overhalen om het te gebruiken, en tot overmaat van ramp, pikante foto's van mezelf te maken en op te sturen, ze zou zelf ook foto's terug sturen naar mij. 

Ik stuurde mijn pikante foto's naar haar op, kreeg er wat terug en voeld emij voor een korte tijd geweldig, we begonnen te plannen om elkaar te ontmoeten op een bekend groot trein station, voor de veiligheid. 

we spraken af om 3 weken later te ontmoeten en koffie te gaan drinken. Ze stuurde aan om meer foto's te sturen omdat ze vond dat ik zo moopi was, en ik stuurde meer pikante en normale foto's, ik kreeg er echter geen terug. 

Op de dag dat we elkaar zouden ontmoeten zat ik al uren van te voren op het trein station, ik was nerveus, vrij van mijn werk, waar ik haa rook al over had verteld, ze wist eigenlijk al heel veel van mij, mn hobbies, vrienden en familie. 

de tijd dat we hadden afgesproken kwam, maar Marleen niet. Ik stuurde een bericht via KIK maar die  werdt niet gelezen. ik wilde opgeven tot ik iemand mijn naam hoorde noemen, niet een vrouwen stem, maar die van een man, ik draaide mij om en zag een nogal gezette vent, hij glimlachte en gaf verheugd aan dat ik het echt eweas, maar teleur gesteld was dat ik niet zijn Cadeautje droeg. 

Ik vroeg wat hij bedoelde en hij gaf aan dat hij mij een halsband en riem had gestruurd omdat ik zo een " heet vrouwelijk hondje"  (hij gebruikte veel smerigere woorden) was. 

ik werd boos, en zei dat ik weg zou gaan, ik stuurde boos een bericht in KIK naar marleen angevend dat ik niet gediend was van dat hij zich had voorgedaan als vrouw. ik blokkerde haar en liep weg, de vent volgde mij greep mn arm en gaf aan dat hij mij genoeg geld en cadeaus had gestuurd en dat ik hem beloofd had allemaal dingen te doen, hij toonde foto's van mij, die ik naar marleen had gestuurd. Ik zei dat ik klaar was met zijn Marleen act en liep naar een willekeurig perron om in een trein te stappen die snel zou weg gaan, dit lukte terwijl ik hem mij wel zag volgen wist hij niet in de trein te komen waar ik in zat. 

Toen kreeg ik een berichtje. een foto van mij die boos naar de vent keek, van een afstandje, met de text "das niet zo lief, ik dacht dat je beter was"  Iks tuurde terug en vroeg wie dit was. 

op die vraag kwam geen antwoord, wel een berichtje met een foto van een scherm van een tablet, met daarop de foto's die ik naar marleen had gestuurd, met de text, " Als je niet luisterd krijgt je baas deze te zien, heb ik je aandacht nu? (er kwamen wat scheldwoorden voorbij)

Ikw as bang num wie "Marleen" Was was wel op het station geweest en had mij in de gaten gehouden, maar nog erger mijn foto;s gebruikt om iemand op te lichten, en nu was ik aan de beurt.  Ik kreeg weer een berichtje, waar ik niet op reageerde, en nog een berichtje, en nog een , ze werden steeds bozer en dreigender. het laatste berichtje was een filmpje, van mijn foto;s in een mailtje met een mannens tem die me vertelde dat ikmaar beter zou reageren want hij was klaar om aan iedereen te laten zien wat voor een vies meisje ik was.
Ik reageerde, ik was bang, en zei dat wie hij ook was mn aandacht had.

ik kreeg een bericht terug met wat ik enkel kan beschrijven als een rekening, er op stond de tijd die  "Marleen" aan mij besteed had, en wat de kosten daarvan waren, omdat ik nietl ief was geweest moest dat allemaal vergoed worden of mijn foto's zouden worden gedeeld met iedereen, en omdat hij wist in welke plaats ik woonde gaf hij aan dat het heel makkelijk was om flyers te maken en die te verspreiden. ikzou hem het geldmoeten overmaken, maar omdat hij wist dat ik weinig geld had  wist ie wel een goed alternatief... mijn lichaam. 

ik wist niet wat ik moest doen, ik was bang.  ik kreeg een bericht dat ik de volgende halte uit de trein moest en terug moest naar het eerste station, en kreeg te horen waar ik moest gaan zitten, en dat ik moest hopen dat die vent niet te boos zou zijn. 

Ik stapte uit op het eerst volgende station, mijn ogen rood van tranen.  Ik kreeg wer een bericht dat ik geluk had en dat die vent mij wel zou vergeven voor "wederdiensten" het lood zakte mij in mn schoenen ik wilde niet, maar wilde ook niet dat mijn foto's naar andere gingen. 

De trein terug naar het station kwam aan en in een waas stapte ik in. het fluitje van de conducteur voelde als een galgen geluid, ingedoken  zat ik en keek bang op toen een man in een schotse kilt tegen overmij kwam zitten, hij glimlachte naar me en viste een boek uit zijn leren tas, Ik kreeg weer een berichtje , met scheldwoorden en de vraag of ik al op mn weg terug was, als ik die vent te lang zou laten wachten zou het mij berouwen. ik begon weer te huilen, de man tegen overmij keek me aan en vroeg of het ging, ik loog en knikte. ik maakte mij klein in mn outfit en keek het raam uit. Ik schrok op toen de conducteur mij om mn ov chip vroeg, ik had al wat berichtjes weer gehad, die allemaal agresiever en dreignder weer werden. Ik greep mn beurs, en liet mn telefoon vallen,  De man tegen over mij leunde over en pakte mijn telefoon op. Mijn hart zonk in mn schoenen toen ik zag dat mn scherm aan sprong, weer een berichtje.  

De man keek me aan en toen naar de conducteur. " Kun je de spoorweg politie bellen?" hoorde ik hem vragen, ik werdt nog banger wat was het bericht geweest?, waarom moest de politie komen?  De conducteur vroeg dit ook aan de man, waarop deze aan gaf dat ik in de problemen zat,. ik begon te huilen , ikw as zo bang en nu zou ik ook nog is worden gearresteerd? De man sprak met een kalme stem en gaf mij mn telefoon, ikkeek naar het berichtje, en het was een hoop scheldwoorden dreigementen, verwensingen en de vraag waar ik nu zat en hoe lang het nog zou duren. 

De man keek me aan zijn gezicht rustig maar ook serieus, ik wist niet wat te doen, ik wilde weg rennen, schreeuwen, van alles.  Hij gaf me een knikje, "Ogeduldig type, niet"  de conducteur  was ook gaan zitten en gaf aan dat op de volgende stop de politie zou in stappen. 

De man keek me aan en vroeg hoelang dit al gaande was. 

ik vertelde de waarheid, met horten en stoten door mijn tranen heen. Ik kreeg weer een berichtje  met een foto van een mes en het bericht " Net bij de action gehaald lekker scherp, denk niet dat iemand je zal missen"  

op het volgende station stapte inderdaad spoorweg politie in, ze kwamen bij mij en de man zitten, die vertelde wat hij zag en wat hij verwachte, ze wilde dat ik uitstapte, wat ik weigerde, zo bang was ik.  De politie snapte het en reed mee naar het station waar ik had afgesproken die dag.  1 van de agenten nam mijn telefoon van me en keek door de berichten heen ik voelde schaamte, omdat er ook piaknte foto;s waren gestuurd, met dreigementen.  De agent scrolde er langs en keek me aan. Ze keek mij aan en gaf aan dat dit ernstig was, en dat ze heel graag wilde dat ik meewerkte om " marleen" Te kunnen arresteren.  ik was bang en wilde niet. de man die mn telefoon gezien had en dit allemaal in werking had gezet was, op verzoek elders gaan zitten, omdat ie mij niet kende.

De agent gaf aan dat het gevaarlijker kon zijn als ik niet mee werkte, zeker gezien de foto van het mes. 

ik stemde in om te helpen.  we kwamen weer op het station aan en ik had al wat meer berichtjes gehad, meer foto's van het mes dat was gekocht, en wat er met mij gedaan zou worden. ik liet de foto's aan de politie zien die mee keken en probeerde te achterhalen wie het kon zijn. ik was nog steeds bang toen ik uitstapte, we hadden tijden de laatste minuten gesproken over wat te doen, ik vond het zo eng, ik vertouwde niemand op dat moment, zelfs de man ind e kilt niet, want wat als hij ook meewerkte met "Marleen" 

Ik ging omhoog met de roltrap en liep naar de plek op de foto waar ik verteld was door "Marleen om te gaan zitten, met een foto. ik kreeg weer een berichtje met een foto van mij op die plek, met het bericht dat ik een nu maar beter een goed meisje kon blijven zijn. 

Ik keek rond, bang, ik lette niet op en wist niet waar de foto gemaakt was. De man uit de trein kwam naast me zitten en glimlachte, hij keek naar mn telefoone n zag de foto. Vervolgens keek hij op zn horloge stond op en deed net alsof hij snel weg moest. 

De spoorweg politie was ook met de trap omhoog gegaan en stonden ineen pasta zaakje op het station, hopend dat wie "MArleen" ook mar was naar mij zou toe komen, het was echter de man uit de trein die naar ze toe liep, in de rij ging staan. 

Het volgende moment zag ik de politie een sprintje trekken naar een plek achter een karretje op het station. Ik zag iemand aanstalte maken om weg te rennen maar niet snel genoeg was, en tegen de grond werd gewerkt.  hij werd in de boeien gezet en meegenomen terwijl ik dara nog steeds zat, verstijfd van angst. wat als het niet de juiste persoon was die ze hadden gepakt of iemand die hier niks mee te maken had. 

De volgende minuten voelde aan als uren als ik daar zat, er kwamen geen berichtjes binnen, een Agent kwam naar me toe en gaf aan dat ze hem te pakken hadden gekregen, de man uit de trein had via de foto ontdekt waar "Marleen" was en het verteld had. 

Ik moest wel officieel aangifte doen. 

Iets wat ik gedaan heb, wel met heel veel angst.

Uiteindelijk bleek het dat de persoon die zich voordeed als "Marleen"  zich had voorgedaan als meer vrouwen, ook als mij, en mannen en vrouwen voor veel geld had afgeperst en opgelicht. 

ik heb nog steeds issues met het vertrouwen van mensen online, maar benwel heel erg dankbaar voor de hulp van de man in de trein en de politie, want ik weet echt niet wat ik gedaan had of wat er gebeurt was had die hulp niet gekomen.